Granica

Ostatnio środowiska artystyczne, a już zwłaszcza teatralne obrały sobie za cel poruszanie tematów, w których obowiązkowe są słowa: morze, podróż, granica. Również współcześni kompozytorzy często w swoich utworach bulgoczą i przekraczają lub nie granice. Ma się wrażenie, że sztuka zamarła i kręci się wokół jednego tematu, który z jednej strony jest empatyczny, lecz z drugiej płytki i bardzo w swej modnej seryjności powtarzalny.

Postanowiłem ulec tej modzie, ale w inny sposób:

Granica

Kiedyś to widziałaś. W ciszy płonie Słońce
na nim czas w dzień płynie swym dialektem żywych,
którym śnią nieliczni, lecz także jedyni:
lud co może zdobić swoje myśli końcem.

Kiedyś to widziałaś. Teraz dalej okiem
sięgasz w chłodną przestrzeń. Wiesz, że czas się mieni
w pustce oraz gwieździe. Czemu zatem liczyć
światła złote wyspy skoro przepaść płonie?

A z przepaścią wszystko łączy się w swym locie
już unicestwione samym swoim pędem,
już zebrane w czerni bezdrożnym rozdrożem.

Rzekłaś mi więc teraz – Po co patrzysz w powiew
nuklearnych błysków skoro możesz więcej?
Noc to nie granica lecz przy portach morze.

 

Natomiast tym, o których piszą modnie i „prograntowo” artyści życzę czegoś innego niż ci łowcy swojskiej, płatnej i szytej na urzędniczą miarę sławy. Molestowanym przez modę i twórczo – grantowy obowiązek życzę mojego morza, mojej podróży i wspomnianej przeze mnie granicy. Życzę, aby umieli oni budować w swoich krajach, aby odrzucili ciemnotę świętych wersetów i spojrzeli w gwiazdy, szukając granic nieba, a nie ucieczki przed samymi sobą. Gdyby wiarę, która każe niektórym być męczennikiem dla uśmiercenia innych, zamienić na szał rzeczywistej podróży i rzeczywistego odkrywania, pierwsza międzygwiezdna rakieta lecąca z planety Ziemia nazywałaby się Aisza.

 

Ps.: Z uwagi na swoją metaliczną matematyczność dźwięk klawesynu kojarzy mi się z kosmosem. A może to kwestia lecącej przez kosmos płyty z nagraniem (między innymi) Bacha?

[youtube youtubeurl=”S3E107GVRbk” ][/youtube]

 

O autorze wpisu:

Studiował historię sztuki. Jest poetą i muzykiem. Odbył dwie wielkie podróże do Indii, gdzie badał kulturę, również pod kątem ateizmu, oraz indyjską muzykę klasyczną. Te badania zaowocowały między innymi wykładami na Uniwersytecie Wrocławskim z historii klasycznej muzyki indyjskiej, a także licznymi publikacjami i wystąpieniami. . Jacek Tabisz współpracował z reżyserem Zbigniewem Rybczyńskim przy tworzeniu scenariusza jego nowego filmu. Od grudnia 2011 roku był prezesem Polskiego Stowarzyszenia Racjonalistów, wybranym na trzecią kadencję w latach 2016 - 2018 Jego liczne teksty dostępne są także na portalach Racjonalista.tv, natemat.pl, liberte.pl, Racjonalista.pl i Hanuman.pl. Organizator i uczestnik wielu festiwali i konferencji na tematy świeckości, kultury i sztuki. W 2014 laureat Kryształowego Świecznika publiczności, nagrody wicemarszałek sejmu, Wandy Nowickiej za działania na rzecz świeckiego państwa. W tym samym roku kandydował z list Europa+ Twój Ruch do parlamentu europejskiego. Na videoblogu na kanale YouTube, wzorem anglosaskim, prowadzi pogadanki na temat ateizmu. Twórcze połączenie nauki ze sztuką, promowanie racjonalnego zachwytu nad światem i istnieniem są głównymi celami jego działalności. Jacek Tabisz jest współtwórcą i redaktorem naczelnym Racjonalista.tv. Adres mailowy: jacek.tabisz@psr.org.pl

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *