Starość NIE zasługuje sama w sobie na szacunek

Oczywiście można ustąpić miejsca staruszkowi w tramwaju, bo co ma się męczyć stojąc, ale to przemawia przez nas litość, a nie szacunek. Szacunek to bardzo wielkie słowo, które ostatnio jest nadmiernie dewaluowane przez zbyt częste użycie; musimy szanować ludzi innej rasy, orientacji, przeciwnych poglądów, innego wyznania. Tymczasem jest to po prostu niemożliwe. Każdy szanuje to co ceni, a ceni to co szanuje, i żyje zgodnie z tym co ceni, wbrew temu czego nie ceni. Dlatego politycy jednający narody są tacy śmieszni. Należy się tolerować wzajemnie bo po co nam wojna domowa, ale szacunek to ma u mnie Joachim Gauck, Leonardo da Vinci albo Kennedy, a nie staruszek w tramwaju. Ten staruszek może był kiedyś komunistą, strzelającym po lasach jak tow. Zygmunt Bauman, albo nazistą jak Guenter Grass, albo był to powstaniec warszawski, ale nie taki bohater, tylko taki sobie zwykły, który strzelał nie do brygad Dirlewangera, ale do bezbronnych kolaborantów (taki miał większa szanse przeżycia) … Zabawny byłby skecz o tym, jak eks-zbrodniarz narzeka na to jaka ta młodzież dziś niewychowana, bo mówi „kurwa”, zamiast być grzecznym i strzelać… Oto racjonalnie pokazane starcie pokoleń:

http://www.youtube.com/watch?v=fyyeKQlGGbs

Staruszkowie to szczęściarze, wielu ludzi nie dożywa starości. Hmmm ale czy szczęście zasługuje na szacunek? Obecnie wszyscy dyskutują o majątku Trumpa, ile tu zagrało szczęście a ile talenta, stawką jest … szacunek do Trumpa. Moim celem nie jest zapoczątkowanie ruchu olewania staruszków, lecz dyskusja na temat szacunku i sensowności zachowań społecznych. Moim zdaniem nawet racjonaliści czczą wiele rzeczy bez sensu i pomyślunku. Tu pojednanie staruszka niemieckiego i polskiego; dziadków pograniczników:

http://www.youtube.com/watch?v=DwIGOGx2IdA

„…Osoby, które wymagają bezwarunkowego szacunku do siebie, zasłaniając się wiekiem, płcią, majątkiem, intelektem, pozycją itp., najczęściej jednocześnie sami nie szanują innych…”

Łukasz Marek Karolewski

PN