Tempo życia według Darwina. Stanislaw Bury

 

Jaki wpływ na rozmiar i długość życia ma klimat i umiejętność hibernacji? Czym jest oddychanie? Dlaczego się starzejemy? Te ważne kwestie porusza w ujęciu ewolucyjnym Stanisław Bury z Uniwersytetu Jagiellońskiego. Za przykład niezwykłych przystosowań ewolucyjnych posłużą mu gady, zwierzęta niezwykłe i często niedoceniane.

O autorze wpisu:

Studiował historię sztuki. Jest poetą i muzykiem. Odbył dwie wielkie podróże do Indii, gdzie badał kulturę, również pod kątem ateizmu, oraz indyjską muzykę klasyczną. Te badania zaowocowały między innymi wykładami na Uniwersytecie Wrocławskim z historii klasycznej muzyki indyjskiej, a także licznymi publikacjami i wystąpieniami. . Jacek Tabisz współpracował z reżyserem Zbigniewem Rybczyńskim przy tworzeniu scenariusza jego nowego filmu. Od grudnia 2011 roku był prezesem Polskiego Stowarzyszenia Racjonalistów, wybranym na trzecią kadencję w latach 2016 - 2018 Jego liczne teksty dostępne są także na portalach Racjonalista.tv, natemat.pl, liberte.pl, Racjonalista.pl i Hanuman.pl. Organizator i uczestnik wielu festiwali i konferencji na tematy świeckości, kultury i sztuki. W 2014 laureat Kryształowego Świecznika publiczności, nagrody wicemarszałek sejmu, Wandy Nowickiej za działania na rzecz świeckiego państwa. W tym samym roku kandydował z list Europa+ Twój Ruch do parlamentu europejskiego. Na videoblogu na kanale YouTube, wzorem anglosaskim, prowadzi pogadanki na temat ateizmu. Twórcze połączenie nauki ze sztuką, promowanie racjonalnego zachwytu nad światem i istnieniem są głównymi celami jego działalności. Jacek Tabisz jest współtwórcą i redaktorem naczelnym Racjonalista.tv. Adres mailowy: jacek.tabisz@psr.org.pl

3 Odpowiedzi na “Tempo życia według Darwina. Stanislaw Bury”

  1. Ciekawy wykład. Bardzo dobrze że pojawiły się w nim także wykresy. Fascynujące że nauki pozornie od ciebie odległe mówią jednym językiem. Tz chcę powiedzieć że można przy okazji jednego slajdu z wykresem analizować moc silnika, sprawność procesu, albo zależność ciepłoty i aktywności gadów; w inżynierii dźwięku strojenie dolnego zakresu charakterystyki głośnika, graficznie wygląda kropka w kropkę jak zależność wzrostu i dojrzewania płciowego. To potwierdza nasze intuicje dotyczące uniwersalności nauk podstawowych oraz nierozerwalności więzów przyczynowo skutkowych.
    Co do żmij, to początek wykłady przywołał wspomnienie. Pewnego razu wędkując w Beskidzie byłem świadkiem jak z urwiska wysokiego na 15 m, które było zarazem drugim brzegiem rzeki a oddalonym ode mnie tak jak stałem o jakieś 7 m, z nieprawdopodobnym rumorem „do wody” stoczyła się najprawdziwsza żmija czarna, gigantyczna 150 cm to absolutne minimum jej długości. Szoku doznałem dopiero po chwili, gdyż początkowo kiedy to wszystko się działo łowiłem sobie niewzruszony myśląc, że to po prostu ze szczytu skarpy oderwał się wielki kęs ziemi. Kiedy już dotarło do mnie, że to co właśnie osunęło się o rzeki to owszem mieszanka kamieni, ziemi, patyków i liści ale że z wężem w rolach głównych, poczułem nieodpartą chęć oddalenia się stamtąd. Brr

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *