Dynamika religijności we współczesnym świecie

Dynamika religijności we współczesnym świecie
Dawniej temat religijności nie był trudny. Możemy to zaobserwować w ,,Chłopach.” Powieść ta jest bowiem doskonałym obrazem ukazującym czytelnikowi kulturę wsi polskiej, w której codzienność przenika się z elementami religijnymi i jest z nią zespolona. Nikt tam nawet nie pomyśli o tym, aby mogło być inaczej .
Dziś kształtują nas już nie tylko podróże ale i środki masowego przekazu takie jak: Internet, czy telewizja. To dlatego postać Jagny w Chłopach wywołuje we wsi tak duże zdziwienie, jej uroda, piękne stroje, małżeństwo z Boryną, potajemne spotkania z mężczyznami irytują i bulwersują miejscową społeczność. Ludzi nie akceptują jej ponieważ jest inna.
Kiedy mówimy o religijności w kontekście np. Kościoła rzymsko katolickiego musimy wziąć pod uwagę to, że kościół krytycznie podchodzi do pewnych zjawisk takich jak np. Sekty i nowe ruchy religijne. Łatwo nie zmienia raz przyjętego zdania.
Zdaniem Kościoła sektami jest wszystko co się od niego odcina ,jednak termin ten nie jest tak prosty i jednoznaczny do zdefiniowania ponieważ socjologia religii definiuje sektę bardziej jako drogę, którą możemy wybrać i nią podążyć. Definicja mówi o tym, że możemy tam znaleźć osoby o podobnych co nasze celach i zainteresowaniach.
Uważam, że do tego tematu należy podchodzić z wielką rozwagą ,delikatnością, wrażliwością i ostrożnością. W małych grupach wszyscy czujemy się ważni ,potrzebni akceptowani, i wartościowi. Bardzo trudno jest nam doświadczyć tego np. w czasie trwania Mszy Świętej kiedy w Kościele jest pełno ludzi. Problemy zdrowotne ,brak sensu życia, czy śmieć bliskich sprawiają, że mamy wrażenie nie pasować do otaczającego nas świata .
Młodzi ludzie chcą się wyróżniać spróbować czegoś nowego często odmiennego od wiary ich rodziców. Duchowość młodych ludzi jest bardzo krucha i wrażliwa. Nowe ruchy religijne to trochę takie subkultury ,które mają za zadanie ożywiać i ubarwiać religijną rzeczywistość naszego kraju .
Młodym ludziom ciężko jest dziś wierzyć w Boga. A z drugiej strony brak jest społecznego przyzwolenia na nie wiarę więc, albo się z nią kryjesz, albo szukasz na własną rękę tego co dla ciebie wydaje się atrakcyjne.
Dawniej nie było w społeczeństwie tak wielkiej różnorodności jak jest obecnie. Wszystkim żyło się podobnie, tak więc i zazdrość była mniejsza, wszystko się zmieniło wraz z nadejściem i rozwojem konsumpcjonizmu. Wtedy powstał proces przemian kulturowo religijnych w Polsce.
Dziś świat inwestuje bardziej w jednostkę niż w zbiorowość . Nawet duchowość poddała się komercji i masowości a rozwój wiedzy spowodował, że część z nas hołduje sekularyzacji. Świetnie radzimy sobie bez Boga ,owszem religia jest nam potrzebna, kiedy trzeba wziąć ślub, czy ochrzcić dziecko. Jednak nasza religijność, czy przynależność wyznaniowa jest tylko pozorna ponieważ życie wiarą nie jest łatwe ani wygodne. Sądzę, że gdyby Kościół opodatkować jakąś symboliczną kwotą to liczba wiernych momentalnie spadła by o połowę.
Religijność jest w dużej mierze potraktowana presją społeczeństwa ,tego co inni mówią o nas okazją do obserwowania co się teraz nosi niż naszymi rzeczywistymi przeżyciami .
Młodzi ludzie często chcą się gdzieś dopasować są naiwni i wrażliwi brak im przyjaciół i pewności siebie . Żadna religijność instytucjonalna nie gwarantuje nam tego, że odleziemy Boga w naszym życiu i w życiu naszych bliskich. Czasami jest lepiej samemu czytać, rozmawiać niż całe życie bezowocnie praktykować i przeżywać jednocześnie stres i frustracje z tego powodu.
Młodość ma w sobie odwagę do próbowania i odkrywania tego co nowe i nieznane i to jest jej przewagą, nad starością i rutyną. Młodzi ludzie często poszukują Boga, chcą być blisko niego a to z kolei popycha ich prosto w ramiona sekt i nowych ruchów religijnych.
Zdarza się, że ich twórcami są osoby duchowne, które same nie zgadzały się z oficjalnym nauczaniem własnego wyznania i to właśnie było bodźcem do tego, aby coś na tym polu zmienić np. Opus Dei, Odnowa w Duchu Świętym czy Rodziny Nazaretańskie w Kościele katolickim, czy Świadkowie Jehowy w przypadku protestantyzmu są dowodem na to, że za równo w śród księży jak i osób świeckich religijnych fanatyków nie brakuje.
Wiara nie jest dziedziną, w której można się między sobą porównywać ponieważ dojrzałość jest w tej kwestii sprawą indywidualną jednostki .Co innego jest dla nas ważne kiedy zbliżamy się już do kresu naszego życia ,co innego w dzieciństwie, młodości czy chorobie. W śród naszych rodziców i dziadków w kwestii religii możemy zaobserwować tradycyjne przewiązanie do dawnych zwyczajów i religijności ludowej ponieważ w ten sposób wracają oni do czasów dzieciństwa, co daje im spokój ,poczucie harmonii i bezpieczeństwa.
Każdy z nas pragnie być spełniony i szczęśliwy i ma prawo do własnych wyborów, które trzeba szanować.
Dziś społeczeństwo zaczyna podchodzić do religii w sposób bardziej odpowiedzialny i świadomy. Śmielej mówi się o tym czego oczkujemy.
Stawiamy wymagania, decydujemy się na konwersje lub apostazje ponieważ pragniemy być szczerzy zarówno w wobec siebie jak i w wobec naszej rodziny ,przyjaciół. Dziś to, że zostaliśmy wychowani w takiej czy w innej religii nie wiąże się z tym, że koniecznie musimy w niej pozostać na zawsze .
Dziś religie wzajemnie się uzupełniają i przenikają a my mamy to szczęście, że możemy z nich czerpać bez końca jeśli tylko mamy na to czas i ochotę.
W Bogu najbardziej podoba mi się to, że nie da się Go zamknąć w jednym określonym czasie i przestrzeni ,On jest dla wszystkich niezależnie od kultury ,religii czy języka.
Dziś każdy z nas jest obywatelem świata, więc każdy powinien interesować się drugim człowiekiem. Religioznawstwo jako nauka daje nam szanse poszerzenia naszych horyzontów i uwolnienia się z pułapki chorego egoizmu w zamian wyzwala w nas dobroć ,wrażliwość i otwartość na drugiego człowieka.
Patrycja Adamska

Magister kulturoznawstwa, absolwentka religioznawstwa na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Licencjat z animacji kultury w PWSZ w Głogowie terapeutka uzależnień.