Refleksje na dzień uchodźcy i emigranta w kontekście zbliżającego się tygodni

Refleksje na dzień uchodźcy i emigranta w kontekście zbliżającego się tygodnia jedności chrześcijańskiej z perspektywy religioznawczej.
Na początku przyjmę tezę, że każdy z nas jest w jakiś sposób osobą wierzącą ,wynika to ze społecznej funkcji człowieka religijnego. Religia jest więc sprawą złożoną ponieważ zawsze jest ona związana z jakąś konkretną kulturą .Tak jak i język jest sposobem na komunikacje między ludzką .Religijność nie ogranicza się jedynie do chrześcijaństwa, ale obejmuje wszystkie religie jakie spotkamy na ziemi .
Dlaczego na świecie jest tyle religii?
Bóg jako stwórca świata ,dopuścił ich powstanie ponieważ ludzie są różni i do każdego trzeba podejść w inny sposób .Dzięki temu Bóg staje się człowiekowi tak bliski jak to tylko możliwe, widać to na przykładzie obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej, która jest bliska nie tylko Polakom.
Nie można dobrze zrozumieć chrześcijaństwa bez znajomości innych religii. Chrześcijaństwo w dużej mierze czerpie z judaizmu. Jezus był żydem i obchodził w swoim życiu święto paschy czego odpowiednikiem dla współczesnego chrześcijanina jest Wielkanoc.
W Polsce obawiamy się inności czcimy Jezusa jako Pana i Zbawiciela, chodzimy do Kościoła jednak, często w naszych sercach brakuje zwyczajnej ludzkiej życzliwości ,bez interesownej pomocy i miłości bliźniego.
Jezus też był takim dzisiejszym emigrantem i uchodźcą w monecie kiedy to król Herod próbował go zgładzić. Kolejną wadą ludzkiej natury jest to, że akceptujemy innych ale tylko w monecie kiedy respektują oni naszą tradycje, kulturę i obyczaje, kiedy stają się tacy jak my. Ale pomyślmy przez chwilę, gdyby Bóg był taki surowy dla nas wszystkich to z całą pewnością nikt z nas nie trafiłby do nieba. Niema człowieka, który choćby raz w swoim życiu nie popełnił błędu ,podobnie jak ciężko znaleźć dziecko, które się nie przewróci i nie rozbije sobie kolana .Co tedy robi mama? Najpierw się złości a następnie z miłością i troską opatruje ranę .Miłość matki do dziecka jest bezgraniczna i bezwarunkowa podobnie jak miłość Boga do człowieka .
Dla mnie jako religioznawcy nie jest istotne jak nazywamy Boga lub w jakim świętym miejscu się modlimy. Każda religia świata, jest dla mnie świętością ,ważne jest to co daje człowiekowi dany kult oraz zjawiska z jakimi mamy do czynienia w jego obrębie np. do religii zwracamy się najczęściej w trudnych momentach naszego życia, gdy wszystkie inne nadzieje już zwiodły .
Cierpienie jest dla każdego z nas po ludzku niezrozumiałe a bywają przypadki, gdzie także medycyna bywa bezradna .Religie świata pomagają nam oswoić się ze zjawiskiem nieuniknionym, z chorobą i śmiercią a także z uczuciem pustki i straty, które przeżywamy w żałobie. Tu z pomocą przechodzą nam wiara w reinkarnacje bądź życie wieczne. Dla człowieka ważne jest bowiem to aby odnaleźć w swym życiu jakiś głębszy sens i cel do którego może on dążyć, może on być różny: dla jednych będzie to kariera, dla innych posiadanie rodziny, czy ładnego domu z ogrodem.
Myślę, że każda religia ma na celu przybliżanie ludzi do Boga i każda dla większości wyznawców będzie tą jedyną prawdziwą, jednak trzeba mieć na uwadze i to, że każdy z nas ma prawo do poszukiwania swojej własnej drogi prowadzącej nasze serce do prawdy .
Wiara nie może być jedynie liczbami w statystykach .Wszyscy jesteśmy dziećmi Boga i dla każdego z nas duchowni powinni znaleźć czas i dobre słowo .Nikogo nie powinni odrzucać czy zmieniać na siłę, lecz prowadzić do Boga takimi jakimi nas stworzył .
Inną kwestią jest dostosowanie przestrzeni sakralnej do potrzeb osób niepełnosprawnych, które są dużo bardziej wyczulone na kontakty między ludzkie. Potrzebują dużo bardziej w swoim życiu zarówno obecności Boga jak i drugiego człowieka. Zatem podjazdy ,zamykane konfesjonały jak i większa liczba kapłanów to absolutna konieczność jeśli dalej mamy mówić o powszechności kościoła a więc jego dostępie dla wszystkich potrzebujących.
Patrycja Adamska

Magister kulturoznawstwa, absolwentka religioznawstwa na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Licencjat z animacji kultury w PWSZ w Głogowie terapeutka uzależnień.