Bitwa na Iwo Jima

 

 

Bitwa na Iwo Jima miała miejsce od 19 lutego do 26 marca 1944 roku. Iwo Jima to mała wulkaniczna wysepka na Pacyfiku na północny wschód od grupy wysp zwanych Marianami. Dla Amerykanów Iwo Jima miała strategiczne znaczenie ponieważ z wyspy po zbudowaniu lotniska można było wysyłać bombowce niszczące militarne obiekty w Japonii.

 

 

Na początku 1944 roku Japonia już się cofała z terenów zajętych w 1942 roku. ale większość wysp była silnie broniona. Zdobycie tych wysp wymagało desantów z oceanu i pokonania załóg obrońców. Na górzystej wyspie Iwo Jima Japończycy zbudowali bunkry na stokach wulkanu połączonych podziemnymi tunelami. Główna góra była częściowo porośnięta gęstą dżunglą. W takich warunkach taktyka Blitzkrieg (wojny błyskawicznej) nie była możliwa. Heinz Guderian (1888-1954), niemiecki generał, który opisał Blitzkrieg w książce Achtung Pancers postulował płaskie tereny walki zachodniej Europy i rosyjskich stepów. Walka na wulkanicznych wyspach Pacyfiku wymagała zupełnie innej taktyki.

 

Bitwę rozpoczynał huraganowy ogień ciężkiej artylerii okrętów biorących udział w desancie. Równocześnie setki bombowców zrzucały bomby na górskie umocnienia. Po bombardowaniu morska piechota (marines) lądowała na plaży tworząc przyczółek dla dostaw z oceanu i dalszej walki o wyspę.

Na Iwo Jima Amerykanie zaczęli od południowej górzystej części wyspy. W drugiej fazie zajęli płaską część wyspy na północy. W dżungli i na stokach wulkanicznej góry czołgi nie były praktyczną bronią. Brały udział w bitwie tylko na początku wspierając desant na plaży. Przenośna artyleria też nie była używana w walce. Żołnierze atakujący używali moździerzy i miotaczy ognia. Japończycy walczyli desperacko. Każdy bunkier i jaskinia górska musiały być indywidualnie zniszczone. W wielu momentach bitwy miały miejsce walki indywidualnych żołnierzy używających bagnetów na karabinach i noży. Najskuteczniejszą bronią Amerykanów były miotacze ognia (flame throwers), które wypalały tlen w podziemnych bunkrach i zmuszały obrońców do wyjścia z podziemnych umocnień .

Amerykanie wykorzystali w bitwie siły liczące około 110 tysięcy żołnierzy. Japońska obrona wyspy liczyła 20-21 tysięcy żołnierzy. Straty po bitwie: USA 6,800 zabitych i 19,000 rannych. Po japońskiej stronie 18,000 zabitych, 216 dostało się do niewoli a reszta pozostała w ukryciu.

 

Nie mając dostępu do komunikacji żołnierze japońscy, którzy pozostali w ukryciu na kilku wyspach nie wiedzieli że wojna skończyła się 2 września 1945 roku. Były wypadki żołnierzy japońskich wychodzacycvh z ukrycia 30 lub 40 lat po wojnie. Podczas bitew na wyspach zdarzało się, że żołnierze japońscy nie chcąc się poddać skakali z wysokich brzegów wyspy do oceanu popełniając samobójstwa.

Pod koniec wojny rząd japoński zorganizował samobójcze oddziały kamikaze. Byli to głównie lotnicy i jednoosobowe załogi torped których celem było zatapianie jednostek floty USA partycypujących w wyzwalaniu wysp Pacyfiku.

 

Zdobycie wyspy Iwo Jima dało Amerykanom kilka strategicznych korzyści. Superfortece Boeinga B-29 mogły z wyspy dolecieć do Japonii, wykonać misje bombardowania militarnych celów i wrócić na lotnisko. Przed bitwą Japonia używała wyspy Iwo Jima jako bazę lotniczych operacji w rejonie wysp Marianów.

O autorze wpisu:

Janusz Kowalik jest emerytowanym profesorem matematyki i informatyki na Washington State University oraz byłym kierownikiem organizacji badań informatyki w firmie lotniczej Boeing Company w Seattle. Adres internetowy Janusza: j.kowalik@comcast.net

  1. "Po japońskiej stronie 18,000 zabitych, 216 dostało się do niewoli a reszta pozostała w ukryciu." – Stosunek strat zabici: wzięci do niewoli. Na europejskich teatrach działań te liczby często były odwrotne. 
     

  2. Tak Dariuszu. Japonczycy nie poddawali sie do niewoli. Woleli zginac lub nawet poppdelnic szamobojstwo. To byla tradycja walki samurai w ktorej niewola byla bezgranicznym wstydem. 

    1. Tak. We wszystkich starciach struktura strat Japończyków była podobna jak na Iwo Jimie. Oni walczyli do ostatniego tchu.
       

  3. Dziekuje Dariuszu za komentarz. Przykladem masowej 

    samozaglady byl japonski superpancernik Yamato ktory wyruszyl w kwietniu 1945 roku na ocean bez oslony innych okretow lub lotnictwa. Zostal zbombardowany i storpedowany przez nurkujace samoloty Amerykanow i zatyonal z kilkoma tysiascami zalogi.

    Niemcy tez walczyli w Berlinie desperacko w beznadziejnej sytuacji. Armia Czerwona rzucila do zdobycia Berlina okolo miliona zolnierzy .Po niemieckiej stronie byli starzy emertci i mlodzi chlopcy Hitler Jugend,. Slynny general SS Felix Steiner odmowil wykonania rozkazu ataku . Pod koniec kwietnia 1945 roku  rozkazy z komendy glownej i bunkra Hitlera byly nierrealne .Czesto rozkazy dotyczyly jednostek armii ktore nie istnialy. 

     

  4. Pancerniki byly juz bezuzyteczne podczas 2 wojny swiatowej. 

    Hitler rozkazal budowe Tirpiza siostrzanego Bismarckowi  superpancenika.Bismarck zustal zatopiony na Atlantyku po ataku samolotu z  torpeda ktora uszkodzila ster  pancenika.Tirpiz schowal sie w norweskim fiordzie ,Brytyjczycy skonstruowali specjalna duza bombe zwana Tall Boy  .Trafiony Tirpiz przewrocil sie we fiordzie  .Kilka tysiecy marynarzy zginelo.

  5. Pancerniki byly juz bezuzyteczne podczas 2 wojny swiatowej. 

    Hitler rozkazal budowe Tirpiza siostrzanego Bismarckowi  superpancenika.Bismarck zustal zatopiony na Atlantyku po ataku samolotu z  torpeda ktora uszkodzila ster  pancenika.Tirpiz schowal sie w norweskim fiordzie ,Brytyjczycy skonstruowali specjalna duza bombe zwana Tall Boy  .Trafiony Tirpiz przewrocil sie we fiordzie  .Kilka tysiecy marynarzy zginelo.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *