Kryzys migracyjny. Theatrum Illuminatum

Prezentujemy kryzys migracyjny w wersji filmowej, tak jak widzi go Theatrum Illuminatum.  Zasadniczo akcja opiera się na wydarzeniach opisanych przez Douglasa Murraya w „Przedziwnej śmierci Europy” i dzieje się w latach 2013-2016 z naciskiem na rok 2015 czyli szczyt kryzysu. Jednak film otwierają dwie sceny pokazujące wyprane prze polityczną poprawność mózgi minister ds. azylowych w rządzie Blaira, Barbary Roche i  premiera Szwecji Reinfelda. Choroba dotknęła bowiem i prawicę i lewicę.     Kolejne sceny rozgrywają się na Lampedusie w roku 2013. Pokazujemy m.in. jak w październiku 2013 roku Marynarka włoska w ramach operacji Mare Nostrum wyławia topielców, ku … uciesze libijskich przemytniów ludzi.

Scena 9 przedstawia „przygodę” duńskiego dziennikarza Larsa Hedegaarda, którego w 2011 skazano za używanie „mowy nienawiści”, kiedy w komentarzach na temat muzułmanów użył zdania: „Dziewczynki w rodzinach muzułmańskich są gwałcone przez swoich wujków, kuzynów lub ojców”. Wyrok został skasowany przez Sąd Najwyższy w 2012 roku.  W lutym 2013 roku w Kopenhadze zamachowiec islamski zaatakował Larsa Hedegaarda, temu jednak udało się bandytę rozbroić.

Dalej pokazujemy jak Tunezyjczycy i Syryjczycy  wypychają czarnych z najlepszych miejsc na statkach, lub za burtę (Murray, s. 95) i scenę z grudnia 2014 roku gdy kapitan z Kamerunu obwinił pastora z Nigerii za sztorm w drodze do Hiszpanii  i wyrzucił go za burtę  (Murray, s. 101).

Scena 11 to miotanie się Merkel i UE i ich brnięcie w polityczna poprawność, oraz problemy francuskie z imigrantami i własnym politycznie poprawnym ustawodawstwem. Francja nie kontrolowała  sytuacji ze względu na antyrasistowskie przepisy wynikające z dawnego koszmaru Vichy, że nie można robić statystyk o rasie i wierze (Murray, s. 158), „na szczęście” imigranci i tak mieli Francję za kraj rasistowski i ją raczej omijają.   

W scenie 13 przytaczamy mowę Orbana z 15 marca 2015, w której  skrytykował  narody Europy Zachodniej „uśpione obfitością” (Murray s. 299).  Dalej mamy scenę w której  włoska działaczka ruchu bez granic nie zgłasza na policję, że grupa Sudańczyków ją zgwałciła (Murray, s. 259),   dla „dobra sprawy” i jak Merkel w lipcu 2015 roku doprowadza palestyńską dziewczynkę do płaczu tłumacząc, że „polityka jest twarda”, a zaraz potem puszczają jej hamulce i zmienia zdanie otwierając się na imigrację.   (Murray, s. 109).

Sceny 16 i 17 pokazują grecki chaos. Nawet burmistrz Lesbos i samos nie współpracują w sprawie migracji (Murray, s. 113); jedni Syryjczycy rzucają w nich kamieniami, a inni próbują powstrzymać kolegów. Grecy zwalają problem na unię mszcząc się za restrykcje finansowe

W sierpniu 2015 roku Bułgaria zamyka granicę z Turcją.  We wrześniu 2015 roku Merkel prosi Zuckerberga o zwalczanie komentarzy anty-imigracyjnych na Facebooku, co wywołuje skandal. To widać w scenach 18 i 19. Dalej widzimy jak na pytania lewicowych mediów czym się ten płot różni od węgierskiego, padają od lewicowego kanclerza Austrii Christiana Kerna, żałosne odpowiedzi typu: „ten płot to drzwi z przedłużonymi bokami”.

Scena 21 to zebranie sensu różnych wywiadów z Polizei. Dotyczą one rad policji by rodzice  nie wypuszczali skąpo ubranych córek na dwór, i rad właścicieli basenów, którzy odkryli, że tylko syryjski ratownik trzyma w ryzach rodaków, choć powinni zastanowić się, czemu słuchają oni tylko rodaka. Scena 22 opowiada o tym jak prezydent Iranu Rouhani w Iranie wytyka ambasadorowi Wegier złe radzenie sobie z migracją (Murray, s. 410), potem widzimy jak UE zachęca Macedonię do zamknięcia granicy z Grecją, co Macedonia czyni, praktycznie wyoutowując Grecję z Schengen.   Scena 23 pokazuje jak burmistrz Kassel oświadcza wzburzonym Hesom, że jeśli nie akceptują unijnej polityki imigracyjnej, mogą wyjechać z RFN (Murray, s. 413), a 24 jak Orban krytykuje Sorosa za naciski na jego rząd i na Brukselę.

Scena 25 przedstawia prawdziwy wywiad na paryskiej ulicy. Dnia 13 listopada 2015 wydarza się tragedia w paryskim klubie Bataclan. Zapytana paryżanka oświadcza dziennikarzom, że sprawa staje się poważna, bo „te zamachy dotknęły wszystkich paryżan, a  wcześniej ginęli tylko żydzi, dziennikarze albo karykaturzyści (Murray, s. 253)

W scenie 26 szwedzka wiceminister Aka Romson z lewackiej Partii Zielonych ogłasza zamkniecie granicy i płacze (Murray, s. 244). W październiku 2015 roku wzburzeni imigranckimi gwałtami Szwedzi podpalili domy azylowe; odtąd rząd   ukrywał ich lokalizację (Murray, s. 329).   

Po Bataclan Sarkozy i Valls zmniejszyli kwoty uchodźcze i zaczęli atakować Merkel (scena 27). W grudniu 2015 roku New York Times opisał  norweski kurs postępowania z kobietami dla imigrantów, i ich odpowiedzi, gdy zdumieni dowiadują się, że nie wolno kobiet gwałcić i napastować jeśli się ma ochotę, jak np. w Etiopii (scena 28).

W scenie 29 Unia reprezentowana tutaj na zasadzie licentia artistica przez Tuska latem 2016 roku  płaci Turcji 6 mld by turecka flota zablokowała migrację.  Politycy niemieccy kłamali potem, że problem ustąpił sam (Murray, s. 374, scena 30 naszego filmu).

Scena 31 ukazuje wkurzonego przemytnika ludzi w Libii, któremu posypał się biznes, a 32 jak Merkel tylko ze względu na wybory przeprasza za „wir schaffen das”, co zrobiła we wrześniu 2016   (Merkel, s. 377).

W scenie 32 policjant brytyjski żałuje policja w UK nie nosi broni, więc każdy policjant może skończyć jak dobosz Lee Rigby.  33 scena pokazuje machlojki tureckie co do realizacji umowy z UE. Film zamyka scena w której Australijczycy dziwią się dlaczego UE nie mogła sobie poradzić z kryzysem uchodźczym, bo faktycznie w całej UE tylko Hiszpanie zadziałali sprawnie; kupując Marokańczykom helikoptery by bezpiecznie zawracali pontony.

 

 

 

  

 

O autorze wpisu:

Piotr Marek Napierała (ur. 18 maja 1982 roku w Poznaniu) – historyk dziejów nowożytnych, doktor nauk humanistycznych w zakresie historii. Zajmuje się myślą polityczną Oświecenia i jego przeciwników, życiem codziennym, i polityką w XVIII wieku, kontaktami Zachodu z Chinami i Japonią, oraz problematyką stereotypów narodowych. Wiceprezes Polskiego Stowarzyszenia Racjonalistów w latach 2014-2015. Autor książek: "Sir Robert Walpole (1676-1745) – twórca brytyjskiej potęgi", "Hesja-Darmstadt w XVIII stuleciu, Wielcy władcy małego państwa", "Światowa metropolia. Życie codzienne w osiemnastowiecznym Londynie", "Kraj wolności i kraj niewoli – brytyjska i francuska wizja wolności w XVII i XVIII wieku" (praca doktorska), "Simon van Slingelandt – ostatnia szansa Holandii", "Paryż i Wersal czasów Voltaire'a i Casanovy", "Chiny i Japonia a Zachód - historia nieporozumień". Reżyser, scenarzysta i aktor amatorskiego internetowego teatru o tematyce racjonalistyczno-liberalnej Theatrum Illuminatum

  1. >>Dotyczą one rad policji by rodzice  nie wypuszczali skąpo ubranych córek na dwór, <<

    -Rady zamieniają się zakazy:

    "Już co najmniej 40 szkół w Wielkiej Brytanii wprowadziło dla swoich uczennic zakaz noszenia spódnic. "Chcemy, aby dzieci nosiły mundurki, które będą odpowiednie dla obu płci" – tłumaczą dyrektorzy brytyjskich szkół."

    "Z kolei do szkoły w Bradford uczęszcza wiele muzułmańskich dzieci. To właśnie z myślą o nich wprowadzono zakaz noszenia spódnic. "Widok kobiety w spódnicy jest dla tej społeczności gorszący" – wyjaśnia dyrekcja."

    "Podobne zakazy dla spódnic wprowadziły szkoły w Leeds, Ipswich, a także w Grimpsby. Co ciekawe, zakazy te pojawiły się po tym, jak rząd wprowadził do obrad tzw. Gender Recognition Act, czyli ustawę regulującą kwestie polityki przyjaznej gender."

    https://kobieta.onet.pl/dziecko/starsze-dziecko/uczen/40-szkol-w-anglii-zabronilo-uczennicom-noszenia-spodniczek/c5lbkvl

    -Mamy tu kolejna cechę łączącą znaczną częśc lewicy i islam, czyli skłonność do narzucania ludziom jak mają się ubierać lub nie ubierać. Byle nie dać wolnego wyboru. Jedni są ogłupieni religią, inni ideologią gender, ale jak widać czasami daje to podobne efekty.

    1. Chciałeś oczywiście napisać" Mamy tu kolejna cechę łączącą prawicowy rząd partii konserwatywnej i islam.
      Nie ma czegoś takiego jak ideologia gender.
      To jest hasło wymyślone przez religijną prawicę, by dyskryminować gejów i lesbijki i straszyć "nauką masturbacji"  w szkołach. Hasło, które zostało stworzone, by odebrać młodzieży rzetelną edukację seksualną. Hasło, którego by chętnie używali / używają także muzułmanie.
      Hasło, które oprócz wcześniej użytej już pretensji Piotra Korgi do demokracji liberalnej (pretensji do „społeczeństwa otwartego”) i niechęci Piotra Korgi do krytyki Islamu, jest kolejnym dowodem na jego chęć naśladowania islamu i na to, że zawsze przeszkadza mu w zachodniej kulturze i cywilizacji to, co ją czyni lepszą od krajów islamskich.
      imitation is the sincerest form of flattery -> naśladownictwo jest wyrazem najwyższego uznania (dla Islamu).

        1. Brak możliwości  edycji. Oczywiście miało być "takiego cybmała". Aha…koniecznie screena  sobie z tego zrób. 

          1. Takiego cymbała jeszcze tu nie było. 
            ====
            Może o sobie piszesz? Przeczytałeś słowo gender, rozemocjonowałeś się, niczego nie sprawdziłeś, wymyśliłeś koncepcję z dupy i zacząłeś siać religijną propagandę.
             

    2. Przeczytałem o co chodzi z tym Gender Recognition Act. No i chodzi o to, że Anna Grodzka nie miałaby w UK takich problemów, jak w PL i zostałaby uznana za kobietę bez konieczności sądzenia swoich rodziców.
      https://www.legislation.gov.uk/ukpga/2004/7/section/1
      Ta ustawa właśnie daje ludziom wolność. A cytowanie jej w kontekście mundurków szkolnych jest mega z dupy. 
      A bycie przeciw prawom, które ona daje ludziom, jest takie… islamskie. 

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *