Izba Gmin 9.05.2016; sesja pytań o więzienia i edukację

W UK obywatel i turysta może za darmo obejrzeć obrady parlamentu; zarówno Izby Gmin jak i Izby Lordów. Niestety nie można ich rejestrować na zdjęciach i filmach, więc nie mam zdjęć z samych obrad, i faktycznie parlamentarni cerberzy tego pilnują, ale opowiem o nich co nieco. W czas gdy parlament jest on session można ustawić się przy jednym z wejść do budynku i wyrazić chęć posłuchania obrad. Następnie idzie się tym gankiem obok statui Cromwella:

I udaje się do wielkiej sali obejmującej teren dawnych izb sprzed XIX wieku. Tam znajduje się pierwsza krótka poczekalnia:

Dalej jest kolejna poczekalnie, gdzie czeka się długo, ponieważ skład słuchających obrad jest uzupełniany na bieżąco, a nie ma limitu długości słuchania/oglądania obrad. Na szczęście pracownicy są mili, a sala ciekawa, zdobią ją bowiem rzeźby wybitnych polityków, w tym mojego ulubieńca sir Roberta Walpole’a, premiera w latach 1721-1742 i bohatera mojej pierwszej publikacji książkowej:

… no i dobrze mieć batoniki i colę jak my …

Następnie po godzinie czekania przyszła nasza kolej. Poszliśmy wężowymi korytarzami na górę. O tymi:

I tam dostaliśmy foldery wyjaśniające jak działa legislacja i gdzie siedzi moderator dyskusji w House of Commons – czyli speaker, do którego zwraca się każdy mówca. Gdzie znajdują się clerkowie, opozycja i koalicja. Dyskusję widać podwójnie; na żywo za wielką szybą, oraz na ekranach TV, transmitującej obrady z dwu-sekundowym około opóźnieniem, oraz transkrypcją – pomocną zwłaszcza gdy dość bełkotliwie przemawiali politycy SNP, Walijczycy czy niektórzy szczególnie dumni ze swej swojskiej robolskości posłowie Labour Party…

Głównym mówcą był Parliamentary Under-Secretary of State for Justice z ramienia rządzącej Conservative Party, Andrew Selous (znany m.in. z niechęci wobec małżeństw LGBT z powodów religijnych w 2013 r., a potem z propozycji pozbawienia socjalu tych co nie znają angielskiego). Wyjaśniał on swój plan walki ze wzrostem aktów przemocy w więzieniach. Plan bazował na wzmocnieniu władzy gubernatorów więzień. Mniej więcej po równi czasowo pytania zadawali mu najpierw shadow minister sprawiedliwości z LP, a potem posłowie strony rządowej i opozycji. Posłowie LP dowodzili, że Conservatives niepotrzebnie odchudzili załogę więzień o 40%, bo mniej więcej o tyle wzrosła liczba incydentów. No faktycznie nie da się tanio i bezpiecznie jednocześnie. Niestety żaden pan Bentham nie wyskoczył z nowym Panoptykonem, ale i bez tego było sporo dowcipu.

Il. 1. Andrew Selous

Potem odbyła się dużo gwałtowniejsza debata o edukacji. Przemawiała Secretary of State for Education Nicola Ann Morgan proponując m.in. polepszenie średniego poziomu szkół poprzez wspieranie tworzenia akademii. Labourzyści na czele ze znaną z euroentuzjazmu Lucy Powell, obecną Shadow Secretary of State for Education – czyli potencjalną ministerką edukacji, jeśli opozycja wzięłaby władzę, zarzucali Konserwatystom odchudzenie stanu zatrudnienia w szkołach, czyli powtórka z więzień. Powell waliła jak cepem w panią Morgan (że akademizacja niewiele daje, że trzeba więcej nauczycieli, że Morgan nie ma żadnego planu itd.), na to ta ostatnia sarkastycznie gratulowała Powell bycia „tak merytoryczną i pozytywną/pomocną jak zawsze…”. Było sporo śmiechu i okrzyków to radości to oburzenia, a spiker miał pełne ręce roboty, zwłaszcza z pewną Szkotką z CP (Cameron ostatnio ku zaskoczeniu LP odbił im tą pulę mandatów szkockich, której nie trzymała nacjonalistyczna SNP). Znowu ten sam pattern – czyli wzór – konserwatyści stawiają na odchudzenie i autonomię administracyjną, Labour na większe zatrudnienie sektora państowego… Oszczędność kontra bezpieczeństwo…

Il. 2. Nicola Ann Morgan

Poziom debaty był dość dobry, choć zastanawiało mnie podczas tejże sesji pytań ministerialnych, ogólnikowość pytań i to, że niektóre – zwłaszcza w debacie o edukacji – stawały się małymi przemowami, na co narzekał zresztą spiker John Bercow. Trochę było jak w serialu The Thick of it, gdzie politycy mówią sloganami nawet w dyskusji. Atmosfera żywa i familiarna. Miało się poczucie, że wszystko to to kłótnie w rodzinie.

Pozostaje tylko żałować, że nie było premiera Camerona bo pytania do premiera są przy pełnej sali i werwie:
http://www.youtube.com/watch?v=uUqhqsfE0YQ

Lecz i tak było bardzo ciekawie i fajnie. Polecam! Można zobaczyć legislatywę 5 mocarstwa na świecie za darmo. Nic dziwnego, że chętnych jest wielu, także wśród turystów znających wystarczająco dobrze angielski by się w tym wszystkim połapać i łapać znakomite pointy.

Izba Lordów: staruszkowie, wygodne czerwone kanapy, długie i nudne przemowy, i jałowe dyskusje o tym czy dygitalizować archiwa parlamentu czy nie i czy transmitować obrady House of Lords w TV, oraz czy nakupować lordom iphody… Lord spiker siedział na swoim tapczanie i milczał, może te transmisje by ich ożywiły. Ale w końcu i tak oni są jednynie od sprawdzania zgodności prawa z konstytucją brytyjską, która jest jak najbardziej PISANA (nie żadna tam tradycyjno-ustna jak się czasem bredzi) tyle, że składa się z aktów prawnych z 1215, 1675, 1689, 1701 i 1832 roku, czyli przypomina tą z USA (1787) wraz z poprawkami z następnych epok. Sala ie była tak pełna jak tu:

W przeciwieństwie do HC, w HL wiało nudą, i szybko sobie poszliśmy. Polecam House of Commons, lordów nie.