Centroprawicowe: „El Mundo” boi się efektu domina, a prawicowy dziennik „La Razon” podkreśla, że „populizm rozdziera UE”. „Brexit wywołuje niepewność 24 godziny przed wyborami w Hiszpanii” – zaznacza konserwatywna gazeta „ABC”, i faktycznie Brexit wpłynął znacząco na powtórzone wybory w Hiszpanii dając więcej niż wcześniej głosów konserwatystom z Partido Popular.
Centrolewicowy „El Pais” doradza szybkie przeprowadzenie Brexitu przez UE, i wydaje się że 6 zaproszonych do Berlina państw starej EWG, tez tak uważa. Hiszpania była najbardziej oburzona za brak zaproszenia. „La Vanguardia” doradza szybkie zmiany w UE zanim inne państwa zrobią exit. Ważne jest podtrzymanie morale, Hiszpanie w ponad 70% są zwolennikami UE. „El Mundo” wini Camerona za nieodpowiedzialne referendum. Hiszpanie jednak SA znani z nieuznawania referendów np. Katalońskiego o secesji.
Ci Brytyjczycy którzy na emeryturze mieszkają w ciepłych krajach (ok. 1,4 mln ludzi!, z czego bardzo wielu – ponad 300.000 w Hiszpanii http://www.abc.es/internacional/abci-como-afectara-brexit-espana-201606240612_noticia.html), są zaniepokojeni czy utrzymają uprawnienia wynikające z Freedom Of Movement Act?. Boją się też deportacji.
Hiszpański MSZ José Manuel García-Margallo, uznał, że przez Brexit jest większa szansa na odebranie UK Gibraltaru: “I hope the formula of co-sovereignity – to be clear, the Spanish flag on the Rock – is much closer than before,” he said.
Premier Mariano Rajoy powiedział w piątek, że Brexit nie ograniczy praw Hiszpanów pracujących w UK. Rajoy wykorzystał Brexit do promowania stabilności a nie populizmu jaki utożsamił (słusznie zresztą) z Podemos. PP zaliczyła kilka wpadek np. korupcyjny skandalik wokół skarbnika partii Luisa Barcenasa, ale PS też ma skandale, więc apele szefa PP i premiera o stabilność brzmią nieźle: „…En estas circunstancias es especialmente relevante generar confianza, generar credibilidad y tener un Gobierno con estabilidad y la agenda económica correcta…”
Na Palacio Cibeles w Madrycie wywieszono napis: “UK refugees welcome”, dla tych Brytyjczyków, którzy nie chcą się pogodzić w Brexitem. 26 czerwca PP dostało ponad 30% głosów, i 137 mandatów, na 350 miejsc (w grudniowych wyborach mieli 123). Rynki zareagowały pozytywnie na zwycięstwo PP. Analitycy finansowi hiszpańscy martwią się, że Brexit będzie miał duży wpływ negatywny na ekonomię Hiszpanii, skomplikuje operacje finansowe, zmniejszy liczbę turystów z UK i ośmieli Katalończyków do dalszych kroków separatystycznych:
http://www.expansion.com/economia/2016/06/16/57625cef22601db82e8b4604.html
Ambasada RE w UK uspokaja, że Brexit nie zmienia prawnej sytuacji interesów i obywateli Hiszpanii w UK w żaden sposób:
„…El resultado del referéndum no supone cambio alguno para la situación legal de los ciudadanos españoles y de las compañías de nuestro país en el Reino Unido…”
Hiszpanie mają nadzieję, że uda się utrzymać wolny przepływ osób i towarów między RE a UK, choćby na podstawie umów bilateralnych: „…Otro posible escenario es que el Reino Unido adopte un modelo de relación con la UE basado en acuerdos bilaterales, entre los que se incluya, por ejemplo, la libre circulación…”:
W UK mieszka 200.000 Hiszpanów, więc Hiszpania ma nadzieję, że UK podpisze z UE stowarzyszenie lub umowę o wolnym handlu:
„…Ahora bien, si el Reino Unido firmara un acuerdo, tras dejar la Unión, de asociación como el que tienen Ucrania o Chile, o de libre comercio como el que mantiene con Estados Unidos o Colombia, dejarían de ser aplicables los Reglamentos Comunitarios y se tendría que buscar una fórmula para que no se perdiera la cotización en el extranjero, porque de lo contrario podría darse el supuesto de queno se llegara a la cotización mínima en cada país y se perdiera así el derecho a la prestación. Por eso, la expertos consultados por EL MUNDO consideran que lo más probable es que el Reino Unido intente firmar un acuerdo bilateral con la UE o directamente con España, teniendo en cuenta la gran cantidad de ciudadanos que podrían verse perjudicados en ambos países. Sólo en Reino Unido residen más de 200.000 españoles…”
Na razie Brexit nie zmniejszył rekordowo wysokiego ruchu turystów z UK w Hiszpanii: „…En un principio, el Brexit no alteraría la preferencia de los británicos por España y viceversa. Su fidelidad a las playas de la costa del sol, Baleares y Canarias está más que probada, como sus reservas hoteleras para la temporada alta de este verano. Ni rusos, ni asiáticos ni estadounidenses los han reemplazado…”.
Prawicowy El Mundo jest spokojniejszy w tonie niż gazety lewicy w kwestiach zmian ekonomii w wyniku Brexit.
Prawicowy ABC pisze, że nowe traktaty handlowe będą niezbędne: „…Afectará de dos formas: por un lado, la salida británica del Mercado Único implica la necesidad de negociar un nuevo acuerdo commercial…”.
Hiszpania ma 50 mld euro zainwestowanych na rynku UK.
Wynika z tego, że Hiszpanie pogodzili się szybko z Brexitem i myślą głównie o własnych pieniądzach i interesach. Choć smutek deklarują zarówno brytyjscy europeistas w Hiszpanii jak hiszpańscy politycy, ale chyba nikt nie jest zbyt zaskoczony:
„…Straszy się rozpadam UK, bo Szkocja chce do UE. Wczoraj Hiszpania ostudziła zapędy Szkotów. Premier Hiszpanii Rajoy: „Hiszpania przeciwstawia się negocjacjom UE ze Szkocją. Hiszpania uważa, że terytorium szkockie, jako terytorium brytyjskie, podlega jurysdykcji Londynu.”
Przedstawiam listę moich artykułów dotyczących konkretnych krajów. Mam nadzieję, że ułatwi ona poruszanie się w gąszczu dość już obszernej treści, którą zamieściłem na Racjonalista.TV. Artykuły…
Zawsze uważałem, że najlepiej uczyć się od przeciwnika. W tym przypadku przeciwnikiem jest klerykalizm parakatolicki rodem z Frondy, a przedmiotem nauki liberalne reformy premiera Jose…
Hiszpania wyszła z hiszpańskiej wojny sukcesyjnej (1701-1714) jako kraj mocno zniszczony, którym była już zresztą w ostatnich latach panowania Karola II Habsburga (panował…
Po śmierci Karola II rozgorzała wojna sukcesyjna hiszpańska. Pewnego deszczowego lutowego dnia 1701 roku wjechał do Madrytu Filip V, król Hiszpanii z łaski Francji, w…
Piotr Marek Napierała (ur. 18 maja 1982 roku w Poznaniu) – historyk dziejów nowożytnych, doktor nauk humanistycznych w zakresie historii. Zajmuje się myślą polityczną Oświecenia i jego przeciwników, życiem codziennym, i polityką w XVIII wieku, kontaktami Zachodu z Chinami i Japonią, oraz problematyką stereotypów narodowych. Wiceprezes Polskiego Stowarzyszenia Racjonalistów w latach 2014-2015. Autor książek: "Sir Robert Walpole (1676-1745) – twórca brytyjskiej potęgi", "Hesja-Darmstadt w XVIII stuleciu, Wielcy władcy małego państwa", "Światowa metropolia. Życie codzienne w osiemnastowiecznym Londynie", "Kraj wolności i kraj niewoli – brytyjska i francuska wizja wolności w XVII i XVIII wieku" (praca doktorska), "Simon van Slingelandt – ostatnia szansa Holandii", "Paryż i Wersal czasów Voltaire'a i Casanovy", "Chiny i Japonia a Zachód - historia nieporozumień". Reżyser, scenarzysta i aktor amatorskiego internetowego teatru o tematyce racjonalistyczno-liberalnej Theatrum Illuminatum
