Piotr Napierała i Jacek Tabisz dyskutują o separatyzmie katalońskim, zastanawiając się nad tym, czy zagrozi on spójności Unii Europejskiej. Separatyzm Katalonii porównują w trakcie dyskusji z sytuacją w Szkocji i we Flandrii. Pojawiają się pytania – o to, czy dążenia niepodległościowe w obrębie istniejących państw europejskich są korzystne dla naszego kontynentu, oraz o to, jak z tymi dążeniami powinny sobie radzić rządy państw wielonarodowych.
Ból- skandal czy błogosławieństwo? Postawy wobec bólu a ogólna wizja świata i człowieka (na przykładzie ateistów, buddystów i katolików) Sylwia Wojas Instytut…
Dostrzegam w naszym kraju pewną tendencję do zamierania dyskusji i polemiki między reprezentantami równych ideologii politycznych. Jako liberał i eks-konserwatysta jestem tym faktem dość zaniepokojony,…
Indie to kraj i cywilizacja zarazem, postrzegane są przez Zachód jako kraina baśni i mitów; w końcu hinduizm zakłada istnienie dziesiatków milionów bogów i demonów. …
Ponieważ w naszym kraju trwa zalew prawicowych ksiąg „mądrości” politycznej, i nikt z normalnych liberałów (a nie konserwatywnych wolnorynkowców, którzy mienią się być liberałami), nie…
Studiował historię sztuki. Jest poetą i muzykiem. Odbył dwie wielkie podróże do Indii, gdzie badał kulturę, również pod kątem ateizmu, oraz indyjską muzykę klasyczną. Te badania zaowocowały między innymi wykładami na Uniwersytecie Wrocławskim z historii klasycznej muzyki indyjskiej, a także licznymi publikacjami i wystąpieniami. . Jacek Tabisz współpracował z reżyserem Zbigniewem Rybczyńskim przy tworzeniu scenariusza jego nowego filmu. Od grudnia 2011 roku był prezesem Polskiego Stowarzyszenia Racjonalistów, wybranym na trzecią kadencję w latach 2016 - 2018 Jego liczne teksty dostępne są także na portalach Racjonalista.tv, natemat.pl, liberte.pl, Racjonalista.pl i Hanuman.pl. Organizator i uczestnik wielu festiwali i konferencji na tematy świeckości, kultury i sztuki. W 2014 laureat Kryształowego Świecznika publiczności, nagrody wicemarszałek sejmu, Wandy Nowickiej za działania na rzecz świeckiego państwa. W tym samym roku kandydował z list Europa+ Twój Ruch do parlamentu europejskiego. Na videoblogu na kanale YouTube, wzorem anglosaskim, prowadzi pogadanki na temat ateizmu. Twórcze połączenie nauki ze sztuką, promowanie racjonalnego zachwytu nad światem i istnieniem są głównymi celami jego działalności. Jacek Tabisz jest współtwórcą i redaktorem naczelnym Racjonalista.tv. Adres mailowy: jacek.tabisz@psr.org.pl
Jako że przez chwilę pojawił się tu na moment wątek szkocki. Niechęć Szkotów do Anglików ma kilka przyczyn i jest niestety uzasadniona. Po pierwsze Szkoci wciąż mają w pamięci rządy Thatcher która bardzo źle traktowała Szkocję , bardzo często traktując ją jako poligon doświadczalny dla swoich reform (np w 89 testując podatek pogłówny na szkotach). Po drugie Szkocja jest dosyć socjaldemokratyczna a rządy Anglii bardziej prawicowe i neoliberalne. Po trzecie paliwem dla separatyzmu Szkockiego jest eurosceptycyzm Angielski oraz to że Cameron straszy wyjściem Anglii z UE.
To prawda, ale wielu to wciąż pamięta. Tak samo jak likwidację przemysłu szkockiego za jej czasów. To tak samo jest tam żywe jak prywatyzacja u nas z początku lat 90tych którą też ciągle się wspomina.. Zresztą te same argument przytacza pisarz i dziennikarz Neal Ascherson.
Dwie sprawy:
Po katalońsku mówi nieco poniżej połowy Katalończyków Za to wszyscy są kastylijskojęzyczni. Oddzielenie się Katalonii od Hiszpanii zaowocowałoby bardzo ciekawym przypadkiem, gdzie językiem urzędowym kraju byłby język mniejszości. Problemem języka katalońskiego jest to, że każdy Katalończyk mówi po kastylijsku, więc nie zawsze tłumaczy się książki z angielskiego na kataloński, wystarczy na hiszpański i Katalończycy przeczytają.
Druga sprawa. W Hiszpanii czasami mówi się o językach hiszpańskich, tzn. kastylijskim, katalońskim, galisyjskim itd. W takim wypadku kataloński czy aragoński jest traktowany jako hiszpański.
Según un estudio del Instituto de Estadística de Cataluña en 2008, el idioma catalán es el segundo más usado habitualmente en Cataluña, donde es la lengua habitual del 47% de la población, tras el idioma español, que supera al catalán no sólo como lengua habitual,[7] sino también como lengua materna[7] y de identificación.
Sami Katalonczycy i madryckie gazety oceniają tych co znają kataloński na 75% ludności prowincji, pan mówi o zupełnie innej grupie tych którzy mówią na codzien wyłącznie lub glównie po katalońsku a to jest 35 plus 11 % czyli 46%
Jako że przez chwilę pojawił się tu na moment wątek szkocki. Niechęć Szkotów do Anglików ma kilka przyczyn i jest niestety uzasadniona. Po pierwsze Szkoci wciąż mają w pamięci rządy Thatcher która bardzo źle traktowała Szkocję , bardzo często traktując ją jako poligon doświadczalny dla swoich reform (np w 89 testując podatek pogłówny na szkotach). Po drugie Szkocja jest dosyć socjaldemokratyczna a rządy Anglii bardziej prawicowe i neoliberalne. Po trzecie paliwem dla separatyzmu Szkockiego jest eurosceptycyzm Angielski oraz to że Cameron straszy wyjściem Anglii z UE.
ma pan oczywiście rację, ale od czasów Thatcher minęło już trochę czasu.
To prawda, ale wielu to wciąż pamięta. Tak samo jak likwidację przemysłu szkockiego za jej czasów. To tak samo jest tam żywe jak prywatyzacja u nas z początku lat 90tych którą też ciągle się wspomina.. Zresztą te same argument przytacza pisarz i dziennikarz Neal Ascherson.
Dwie sprawy:
Po katalońsku mówi nieco poniżej połowy Katalończyków Za to wszyscy są kastylijskojęzyczni. Oddzielenie się Katalonii od Hiszpanii zaowocowałoby bardzo ciekawym przypadkiem, gdzie językiem urzędowym kraju byłby język mniejszości. Problemem języka katalońskiego jest to, że każdy Katalończyk mówi po kastylijsku, więc nie zawsze tłumaczy się książki z angielskiego na kataloński, wystarczy na hiszpański i Katalończycy przeczytają.
Druga sprawa. W Hiszpanii czasami mówi się o językach hiszpańskich, tzn. kastylijskim, katalońskim, galisyjskim itd. W takim wypadku kataloński czy aragoński jest traktowany jako hiszpański.
Nie polowa lecz 75% ale nie tylko o język tu chodzi
Según un estudio del Instituto de Estadística de Cataluña en 2008, el idioma catalán es el segundo más usado habitualmente en Cataluña, donde es la lengua habitual del 47% de la población, tras el idioma español, que supera al catalán no sólo como lengua habitual,[7] sino también como lengua materna[7] y de identificación.
Sami Katalonczycy i madryckie gazety oceniają tych co znają kataloński na 75% ludności prowincji, pan mówi o zupełnie innej grupie tych którzy mówią na codzien wyłącznie lub glównie po katalońsku a to jest 35 plus 11 % czyli 46%