Ateizm to nie bajka!

Ateizm to nie bajka! (Życie odzyskane – głos ateisty)

Ateizm pomaga nam wejść do umysłowej i etycznej dojrzałości. Oczywiście samo bycie ateistą żadnej dojrzałości nie gwarantuje, a jedynie daje pewne szanse na nią, jak sądzę, szanse większe niż inne poglądy na istnienie bądź nieistnienie bóstw.

W jakim sensie ateizm nie jest bajką, czyli zmyśloną opowieścią? Po pierwsze, ateizm zajmuje się tym co jest. Ponieważ istnienia bogów nie sposób stwierdzić czy dowieść, ateizm bogów ignoruje. To nie znaczy, że udowadnia ich nieistnienie. Nie ma takiej potrzeby! Przypomnę – za prof. Barbarą Stanosz – że to osoby, które twierdzą, że coś istnieje, mają obowiązek dowieść prawdziwości swoich twierdzeń. My, ateiści nie musimy niczego dowodzić. My po prostu nie widzimy nigdzie bogów, nie stwierdzamy ich istnienia. I to w zupełności wystarcza. Nie musimy się z tego tłumaczyć, ani tego uzasadniać przesadnie. Można powiedzieć, że nasz światopogląd jest bardzo wypoczynkowy. My nie musimy się teologicznie czy filozoficznie gimnastykować. Niech inni to robią, to ich problem nie nasz.

Ateizm nie jest bajką także w zupełnie innym znaczeniu. Ateizm odsuwając na bok baśnie o bogach i związanych z nimi mitach pozwala nam spojrzeć światu i życiu prosto w twarz. Kiedy zrywamy woalkę utkaną z fantastycznych historii o bogach, wyznaczonym przez nich celu życia i przyszłości świata, wówczas widzimy rzeczywistość taką jaką ona jest. Patrzymy jej w oczy, jak dorośli ludzie, a nie jak dzieci uwikłane w baśnie.

I gdy tak patrzymy na życie to zdajemy sobie sprawę z tego, że życie to nie bajka. A więc i ateizm nie jest bajką. W jakim sensie życie to nie bajka?

Niektórzy czytelnicy może pamiętają, że mam za sobą dosyć długą i intensywną religijną przeszłość, Kiedy porzuciłem protestancką, ewangeliczną odmianę chrześcijaństwa stałem się najpierw agnostykiem, a miej więcej po roku – ateistą. Moja zupełnie nieoczekiwana przemiana światopoglądowa przyniosła mi ogromną ulgę i wyzwolenie. Religijność, którą do tego momentu wyznawałem była bardzo opresyjna dla wielu aspektów mojego życia. To było jak zrzucenie kajdan.

Ale gdy mijał czas, a ja przywykłem do luksusu mojej wolności, to zacząłem się pilniej przyglądać życiu, takim jakie je doświadczałem jako ateista. I pojąłem, że życie nie jest tak radosne, jak sądziłem po moim wyzwoleniu. Wiele myślałem o ewolucji, którą zachwycają się niektórzy ateiści. Szczerze mówiąc, choć dostrzegam wiele piękna w naturze, to sam proces ewolucji mnie raczej przeraża. Uważam go za potworność, która sprawia, że świat jest jednym wielkim cmentarzem roślin i zwierząt, miejscem powszechnego cierpienia. Życie na cmentarzu i w umieralni nie jest bajką. Z pewnością. Tylko religijne dzieci mogą podziwiać bez stresu tzw. piękno boskiego stworzenia. Bo ręka religii zasłania im oczy i uszy na rzeczywistość.

Czy świadomość, że żyjemy w strasznym świecie musi nas popychać w rozpacz? Bynajmniej. Wydaje mi się, że bycie dorosłym polega także na tym, że możemy patrzeć w oczy życiu z całym spokojem. I bez lęku. Także bez nerwowych działań i bez histerii. Możemy spokojnie budować własne życie znajdując w nim miejsce na przyjaźń, wzajemną troskę, współczucie i empatię.

Także na wyrozumiałość, bo dorosłość zakłada też zrozumienie tego, że wszyscy jesteśmy uwarunkowani i ukształtowani przez rzeczy, na które zwykle nie mamy wpływu. To jest kraj, rodzina, środowisko, nasze geny. Na żadną z tych rzeczy nie mamy wpływu. Jesteśmy tacy jacy jesteśmy i inni są tacy jacy są. Nie ma powodów do zarozumiałości, ani dla pogardy. Raczej jest miejsce na współczucie.

Jak zatem budować własną tożsamość i osobowość nie uciekając się do porównań z innymi? Jak czerpać satysfakcję z życia, gdy nie ma tych gorszych i lepszych, z którymi można się w korzystny sposób zestawić? Jak nie popadać w moralizatorstwo, a z drugiej strony jak nie osuwać się w obojętność? Ale to już tematy na inną opowieść, którą być może przygotuję, gdy życie, geny i otoczenie sprawią, że będę choć trochę dojrzalszy niż jestem dzisiaj…

Ps.: Więcej artykułów Marka Kraka znajdziecie w każdym wydaniu Tygodnika Faktycznie!