W historii życia na Ziemi zdarzało się niejednokrotnie, że stan jakiejś cechy lub sekwencji nukleotydów w DNA zmieniał się, a potem wracał do formy wcześniejszej. Zjawisko to nazywamy rewersją – wtórnym wykształceniem jakiegoś parametru, który został w trakcie ewolucji utracony lub ewentualnie znacznie zmarginalizowany. Badaczom historii naturalnej udało się zidentyfikować wiele różnych, często ciekawych i zaskakujących rewersji (także u człowieka). Oto niektóre z nich.
(Kalliopi Monoyyios, http://www-news.uchicago.edu/)
Zanim przejdę do niewątpliwie ciekawych przykładów, chciałbym wyjaśnić kilka kwestii. O stanie wtórnym i pierwotnym oraz o rewersji możemy mówić w odniesieniu do różnych momentów w rozwoju danej grupy. Jeżeli bierzemy pod uwagę kilka kolejnych kladów (czyli grup rozwojowych), to względem starszych grup rozpatrujemy rewersje u grup młodszych. Stan jakiejś cechy może być rewersją względem starszego wspólnego przodka, niekoniecznie względem młodszego i na odwrót. Jest to więc pojęcie płynne, zależnie od tego, do jakiej cechy, jakiego stanu cechy i jakiej grupy organizmów będziemy się odnosić.
Czytaj dalej na blogu To tylko teoria
Wieloryby, walenie, przystosowały się do środowiska wodnego, ale nie pojawiły się skrzela.
Specjalizacja to często ślepy tunel. W wielkich katastrofach przetrwały gatunki „prymitywne”, które ewoluowały w bardziej złożone, ale zawsze pozostawały „żywe skamieliny”.