Santander – najważniejsze miasto prowincji Kantabrii w północnej Hiszpanii, miało by może w XVIII wieku większe znaczenie, gdyby nie tragedia roku 1497, kiedy to flota wioząca z Flandrii Małgorzatę Habsburg przywlokła zarazę, która zabiła 6 tysięcy osób, czyli 3/4 ówczesnej populacji miasta. Dopiero w początkach XVIII stulecia miasto było na etapie dźwigania się z dwustuletniej zapaści.
Il. Okręt „San Juan Nemomuceno” (zwodowany w 1765 roku) w porcie Santander – fragment okładki książki: El navío San Juan Nemomuceno y el Ciudad de Santander a Finales del Siglo XVIII – Catálogo de la exposición, Con planos detallados y la obra gráfica que se conserva sobre este navío de línea, Ayuntamiento de Santander, 1996, źródło: http://www.todocoleccion.net/el-navio-san-juan-nepomuceno-ciudad-santander-finales-siglo-xviii~x23088656 (dostęp: 18.07. 2011 r.).
Mieszkańcy zawdzięczali wszystko swemu atlantyckiemu portowi i połowom ryb. Już w średniowieczu Kastylijczycy uczynili Santander ważną bazą morską, później zaś bazą wypadową dla podróży do Ameryki, choć prawa miejskie nadał mu dopiero Ferdynand VI w 1755 roku. Jeszcze w 1754 roku Santander zostało siedzibą diecezji, co bardzo dopomogło sprawie.
W roku 1748 Santander i Burgos (znane z handlu wełną) stworzyły partnerstwo ekonomiczne budując tzw. „drogę przędzy” – camino de las lanas, która połączyła oba miasta (jej początkowy odcinek do miejscowości Reinosa otwarto 15 listopada 1753 roku) uczyniła Santander centralnym ośrodkiem północno-hiszpańskiego handlu.
W roku 1763 pożar spowodował upadek części molo, zniszczenia jednak zostały wykorzystane do przeprowadzenia przebudowy portu i miasta. Nowe projekty urbanistyczne nadzorował od roku 1765 Francisco Llovet, a potem prace kontynuowali Fernando de Ulloa i Juan de Escofet. Odkryto przy okazji nowy kanał w zatoce, który mógł okazać się pomocny w rozwoju miasta.
Lokalnym interesom bardzo dopomogła liberalizacja handlu z koloniami amerykańskimi z 1778 roku. Handlowano z takimi portami jak: San Cristóbal de La Habana, Montevideo, Buenos Aires, Cartagena i przede wszystkim Veracruz. W roku 1783 stworzono w Santander tzw. „Konsulat Morza i Ziemi” – Consulado de Mar y Tierra w celu uregulowania handlu z innymi miastami na zasadach leseferyzmu ekonomicznego. Założenie konsulatu uniezależniło Santander od podobnej organizacji z Burgos. Na początku XIX wieku miasto zostaje jednym z głównych pośredników handlu amerykańskiego.
O historii miasta, vide: http://www.cantabria102municipios.com/santander/santander/historia.htm (dostęp: 18.07. 2011 r.).
Pod tymi adresami można znaleźć makiety przedstawiające Santander w wieku XVIII: http://imageshack.us/photo/my-images/443/p1060986el4.jpg/ oraz: http://imageshack.us/photo/my-images/514/p1060985cf2.jpg/ (dostęp: 18.07.2011 r.). W pobliskim Santillana del Mar znajduje się hotel: „Siglo XVIII”, który jak sama nazwa wskazuje pochodzi z XVIII wieku, vide: http://www.noclegi-online.pl/rezerwacja-hotelu/hiszpania/santillana/hotel-siglo-xviii/82750.html (dostęp: 18.07.2011 r.)
Republika Wenecka w XVIII wieku stawała się bardziej widzem niż aktorem europejskiej polityki, ponieważ większe państwa europejskie poczyniły znaczne postępy w administracji. Wenecja zachowała jednak…
Przedstawiam listę moich artykułów dotyczących konkretnych krajów. Mam nadzieję, że ułatwi ona poruszanie się w gąszczu dość już obszernej treści, którą zamieściłem na Racjonalista.TV. Artykuły…
W XVIII wieku jedno z największych europejskich miast, Neapol (wł. Napoli, j. neapolitański Nàpule) był stolicą Królestwa Neapolu rządzonego kolejno przez Hiszpanów (do 1714 r.),…
Piotr Marek Napierała (ur. 18 maja 1982 roku w Poznaniu) – historyk dziejów nowożytnych, doktor nauk humanistycznych w zakresie historii. Zajmuje się myślą polityczną Oświecenia i jego przeciwników, życiem codziennym, i polityką w XVIII wieku, kontaktami Zachodu z Chinami i Japonią, oraz problematyką stereotypów narodowych. Wiceprezes Polskiego Stowarzyszenia Racjonalistów w latach 2014-2015. Autor książek: "Sir Robert Walpole (1676-1745) – twórca brytyjskiej potęgi", "Hesja-Darmstadt w XVIII stuleciu, Wielcy władcy małego państwa", "Światowa metropolia. Życie codzienne w osiemnastowiecznym Londynie", "Kraj wolności i kraj niewoli – brytyjska i francuska wizja wolności w XVII i XVIII wieku" (praca doktorska), "Simon van Slingelandt – ostatnia szansa Holandii", "Paryż i Wersal czasów Voltaire'a i Casanovy", "Chiny i Japonia a Zachód - historia nieporozumień". Reżyser, scenarzysta i aktor amatorskiego internetowego teatru o tematyce racjonalistyczno-liberalnej Theatrum Illuminatum
