Spektakl stanowi próbę pokazania władców świata, celebrytów, którzy sypią złotym deszczem paciorków, lśnią i bawią się kosztem zwykłych ludzi, i – wyalienowani z rzeczywistości – decydują o ich losach. Sceptycznie dopuszczają oni do swojego grona przybysza zza żelaznej kurtyny nadjeżdżającego prymitywnym wehikułem – i w końcu zapraszają go na wielką ucztę, której głównym daniem jest żywy człowiek podzielony na tusze […]. W rękach bohaterów pojawiają się dziecięce pistolety, rozpoczyna się wojenka jak z młodzieńczych zabaw czy gier komputerowych, w końcu kolorowy świat zmienia się w stalowo-monochromatyczną formację wojenną. Następuje gwałtowny przeskok od żartu, kpiny, uczty do otwartej agresji.
Światu rządzących przeciwstawiony zostaje świat nowych pokoleń – ludzi młodych, którzy wybierają inne życie, inny styl. Te dwie rzeczywistości konfrontują się w przedstawieniu. Sceny spektaklu nawiązują do słynnych filmów Luisa Buñuela „Dyskretny urok burżuazji” i „Widmo wolności”.
„Summit 2.0” to monumentalne, plenerowe przedstawienie aktorskie, grane w przestrzeniach otwartych, wykorzystujące ruchome obiekty oraz spektakularne projekcje wideo, które przetwarzają i rozwijają obrazy dziejące się na żywym planie.
Występują: Adam Borowski, Jacek Chmaj, Halina Chmielarz, Grzegorz Ciemnoczołowski, Krzysztof Fabjański, Marcin Głowiński, Tadeusz Janiszewski, Marcin Kęszycki, Andrzej Majos, Przemysław Mosiężny, Piotr Najrzał, Jakub Staśkowiak, Janusz Stolarski, Maciej Włodarczyk, Ewa Wójciak, Dominik Złotkowski
Czas trwania: 60 minut
Teatr Ósmego Dnia powstał w 1964 roku, założyli go studenci poznańskiej polonistyki. W latach 70. stał się jednym z najważniejszych zespołów alternatywnych w Polsce, a później również na świecie. Tworzył przedstawienia polityczne, a jego twórcy zaangażowani byli w działalność opozycyjną w PRL-u, w konsekwencji czego w latach 80. znaleźli się na przymusowej emigracji.
Zespół rozwinął własną metodę pracy nad przedstawieniem, której istotą jest technika aktorskiej improwizacji. Poza spektaklami salowymi Teatr przygotowuje widowiska plenerowe, adresowane do wielkiej publiczności i niezmiennie inspirowane tematami społecznymi i politycznymi. Jego twórcy ciągle poszukują nowych form opowiadania o współczesnym świecie – w ostatnich latach coraz częściej sięgają po formę teatru dokumentalnego. Swoje spektakle prezentują na całym świecie.
W Poznaniu, w siedzibie przy ul. Ratajczaka 44, poza prezentacjami przedstawień zespół prowadzi działalność edukacyjną i kulturotwórczą – organizuje spotkania, warsztaty, zaprasza zespoły teatralne z ruchu teatru alternatywnego i udostępnia salę młodym twórcom, którzy nie mają własnych przestrzeni do pokazów pracy.
Więcej informacji: teatrosmegodnia.pl (źródło informacji Teatr Ósmego Dnia, ESK Wrocław 2016)
Myślę że sztuka powinna sama móc wyjaśnić swój sens…
Sens sztuki nie tkwi w samej fabule. Istotne jest między innymi jak się wyraża treści
Jeżeli fabuła nie ujawnia treści tak by widownia zrozumiała aluzje i odwołania to sztuka nie spełnia swego zadania
Ja tu widzę formę otwartą i różne możliwości zrozumienia sztuki, również zupełnie nieoczekiwane dla jej twórców. Nie ma w tym nic złego. Sztuka nie powinna być jednoznaczna
ja nie piję tu tylko do tego przedstawienia. sztuka może być wieloznaczna lub jednoznaczna byle była 'znaczna’ dla w miarę ogarniętego widza. Nie może byc tak, ze operuje symbolami zrozumiałymi tylko dla (od)twórców