Cud materialny (opowiadanie)

   Jest późno. Wróciłem z ciszy zasłanej gwiazdami. Choć noc jest zawsze, czasem widzę dzień. Wspominam jego światło ulotne. Roziskrzoną wrzawę pod kopułą zmierzchu. W ciemności moja pamięć staje się silniejsza. Dzień jest gęstszy, silniejszy i prawie prawdziwy. On jednak istnieje – myślę patrząc w gwiazdy. Widzę ich słońca, które niecą ognie poranków w nieskończonej dali. Gdybym mógł zebrać wszystkie świty, jak zbiera się ziarno, albo grudki złota. Gdybym mógł je rozlać w mojej ciemnej duszy. Wtedy przestałbym śnić i pobiegłbym przed siebie za mknącą linią wschodu Słońca.

   Słowa się powtarzają, powtarzają się rzeczy i myśli. Żar napływa po chłodzie i znów zimno zalewa ziemię moich narodzin. Ja także wędruję od świtu do zachodu. Mój cień rośnie z niczego, po czym maleje i znika. Ten cykl się powtarza, lecz i on jest złudzeniem. Bo czy nie jest on tylko powiewem wiatru pod kopułą nocy?

   Taki jest fundament moich myśli. Dwa proste słupy wspierają wszystko co mogę uczynić za pomocą rąk i moich snów. Kres i początek, cykliczność i trwanie. To niewielkie dziedzictwo zdaje mi się królestwem. Zaludniam je armią bogów i aniołów. Lub też jednym bogiem, tak jak ja jestem jeden.

   Gdy jednak próbuję obalić filary, tylko noc pełna gwiazd przybywa z pomocą.

• Patrz na mnie! Jestem twoją księgą! – woła.
• Czy to wszystko? – pytam.
• Nawet mój głos jest tylko twego głosu brzmieniem – odpowiadam za nią.

      I tak drżę z zimna w ogromnej sali nieba. Przy tym co widzę, samotność jest tylko kaprysem znudzonej wyobraźni. Nie czuję jednak lęku i jestem szczęśliwy. Realność jest darem, a moje spojrzenie kute było w gwiazdach przez wieków eony.

   Ja jestem tobą kosmosie bez granic. Jak ty powstaję z ruchu i istnienia. Każdy atom we mnie przypłynął z oddali. Byłem w sercach mgławic i na brzegach czasu. Teraz jestem tutaj na ulotną chwilę. Jestem opowieścią, która nie zna siebie. Lecz piszę na twoich kartach twoich zdarzeń ciszę.

   Oto cud nie znany bogom, pozbawiony powodów i wniosków, stał się moją duszą.