Co dalej lewico?

Wszystko wiadomo. Suweren przemówił. Mandaty rozdane. SLD może być zadowolony z udziału w Koalicji Europejskiej. Wywalczył 5 mandatów w europarlamencie. KE przegrała, ale gdyby skupione w niej partie poszły osobno byłoby jeszcze gorzej. To było najlepsze rozwiązanie jakie antypisowska opozycja mogą wymyśleć na te wybory. Jak to bywa w koalicji były potknięcia, różne opinie, niezgranie w kampanii. Związek partii nigdy nie będzie tak sprawny w kampanii jak partia o wodzowskim charakterze, wspierana państwowym groszem i propagandą. I te wybory są właśnie tego dowodem.

Główne skrzypce w koalicji grała PO. Wtórował SLD. PSL nie potrafił się odnaleźć do końca w zespole. Nowoczesna i Zieloni jedynie podtrzymywali rytm i to cichutko.

Co dalej? PO chciałaby koalicję kontynuować w wyborach parlamentarnych. PSL stoi w rozkroku. W SLD koalicja się raczej podoba. Co z tego może wyniknąć? SLD pewnie pójdzie do wyborów parlamentarnych w koalicji z PO Nowoczesną (o ile ta partia dotrwa do wyborów) i Zielonymi, uzyska ileś tam mandatów i utworzy własny klub lub koło w Sejmie. …Będzie skromna reprezentacja, a potem się zobaczy…. To jest myślenie pragmatyczne obliczone na dzisiejszy stan sceny politycznej. Taka sytuacja będzie powoli rugować lewicę z życia. Samodzielny start SLD byłby jednak obarczony sporym ryzykiem. 

Zarazem widać, że bez SLD niemożliwe jest skonstruowanie zjednoczonej lewicy. Politycy z lewicy wiedzą o tym, ale ich osobiste ambicje nie pozwalają na podjęcie rozmów. Kłótnia na lewicy trwa znacznie dłużej niż swego czasu na prawicy i wynika z tego, że polska swarliwość to aktualna cecha lewicy.

Gdyby jednak SLD, Wiosna, Zieloni, Razem i ruchy feministyczne potrafiły się dogadać i stworzyć partię, nie koalicję, byłaby to siła, która mogłaby na początek liczyć na kilkanaście procent poparcia wyborców. Po eurowyborach widać, że Wiosna, bardziej liczyła na błyskotliwy sukces niż długi marsz. Wydaje mi się, że te skromne 6 procent poparcia to wszystko, co Wiosna mogła osiągnąć. Lewica Razem poległa w ciszy. Gdyby spontaniczność i żywiołowość Wiosny połączyć z doświadczeniem SLD, pryncypializmem Razem, zieloną rewolucją Zielonych i ruchami feministycznymi mogłaby powstać ciekawa mieszanka, strawna dla szerszych kręgów lewicy. Oczywiście zaraz pojawią się utyskiwania i narzekania elektoratu, że nigdy z tymi czy tamtymi, że to nie lewica, sługusy kościoła, itp. Elektorat lewicy jest dzisiaj równie kłótliwy i podzielony jak jej politycy. Innej sensownej alternatywy dla uratowania lewicy jednak nie ma. 
Jest jeszcze problem przywództwa. I tutaj jest jeszcze większy problem, ale go celowo nie rozwinę, bo moje dywagacje są czysto życzeniowe, a tak bardzo chciałbym się mylić. Politycy lewicy i prawicy zresztą też, żyją zawsze najbliższymi wyborami i pod nie tworzą zespoły wyborcze. Po wyborach obietnice i programy idą w zapomnienie. PiS te zasady trochę zmienił i dlatego odnosi sukcesy. 

Zdaje sobie sprawę, że w politycznej dwubiegunowości antypisowska koalicja jest konieczna. Jednak taka koalicja spowoduje wypłukanie lewicy z polityki. Może nie ma innego wyjścia, może to mniejsze zło, może w przyszłości powstaną formacje polityczne, o których nam się dzisiaj nawet nie śni. Jedno jest jednak pewne. Lewica w koalicji, będąc w mniejszości, będzie się pozbywać własnej tożsamości. Skoro jednak wyborcy jakoś na nami nie tęsknią i nie tylko w Polsce to też trzeba jakieś z tego wyciągać wnioski.

Czesław Cyrul