Druga wojna światowa według Suworowa

Wstęp

Wiktor Suworow był oficerem wywiadu ZSRR. W 1978 roku poprosił o polityczny azyl w UK.  Tam osiedlił się ze swoją rodziną i zaczął pisać książki o komunistycznym systemie w Rosji. Zarówno krytycy jak i przyjaciele Suworowa uważają, że ma on niezwykłą encyklopedyczną wiedzę o historii bolszewizmu a szczególnie o drugiej wojnie światowej. Wiedze zdobył podczas treningu na oficera wywiadu oraz studiując dokumenty odtajnione po upadku ZSRR w 1991 roku. Książki Suworowa zostały przetłumaczone na 27 języków i miały ponad 100 wydań. Są one uważane za największe potępienie systemu sowieckiego, który Suworow uważa za najciemniejszy okres w ludzkiej historii. Największym sukcesem jest książka pod tytułem Lodołamacz (Icebreaker). Książki były pisane po rosyjsku głównie dla ludzi byłego ZSRR. Autor pisze zwięźle, więc czytanie wymaga podstawowej wiedzy historii XX wieku i historii drugiej wojny. Opinie recenzentów są zarówno pozytywne jak i nieco negatywne, ale krytycy podkreślają ze książki zawierają dużo informacji nieznanych na Zachodzie. Możemy nie zgodzić się z konkluzjami Suworowa, ale fakty zawarte w jego książkach są prawdziwe i zmusza nas do zrewidowania utartych poglądów na temat drugiej wojny światowej.

Icebreaker. Kto rozpoczął drugą wojnę światowej

We wrześniu 1939 roku rząd sowiecki oskarżał Polskę o rozpoczęcie wojny. Potem Anglię i Francję, które wypowiedziały wojnę Trzeciej Rzeszy po napadzie na Polskę. Zacznijmy od tego, że po dojściu do władzy Hitlera w 1933 roku Sowieci nazwali Hitlera Lodołamaczem Rewolucji. Zasadniczą ideą była pomoc w uzbrojeniu Hitlera w nadziei na to,  że zniszczy on zachodnie demokracje. Stalin udostępnił Niemcom, czolgi, ciężką artylerię i samoloty celem szkolenia na terenie ZSRR. Bylo to wbrew ustaleniom Traktatu Wersalskiego. Stalin nawet udostępnił niemieckim technikom dostęp do fabryk sprzętu militarnego. Po pakcie Mołotow-Ribbentrop ZSRR dostarczał Niemcom ropę oraz żywność pomagając w agresji w zachodniej Europie. Stalin liczył na wzajemne wykrwawienie Niemiec i państw zachodniej Europy umożliwiające atak na Europę z Trzecią Rzeszą włącznie. Pierwsza próba ataku na Zachód miała miejsce w 1920 roku. Lenin uważał, że Niemcy są gotowe do rewolucji. Droga do Niemiec wiodła przez nowopowstałą Polskę. Jak twierdził ówczesny teoretyk partii bolszewickiej Mikołaj Bucharin “jesteśmy gotowi do dotarcia do Paryża i Londynu”. Marszalek Tuchaczewski i jego polityczny pomocnik Stalin nie dali sobie rady z polską armią. Plan ataku trzeba było odłożyć.

Tuż po nieudanej agresji w 1920 roku nastąpiło oficjalne uformowanie ZSRR. W dokumencie formułującym ZSRR była zdefiniowana misja światowej rewolucji. Po śmierci Lenina Stalin kontynuował poparcie dla rewolucji w Niemczech. Popierał zniszczenie Socjalnych Demokratów na rzecz faszystów.  Po dojściu do władzy Hitlera Stalin liczył na wojenną zawieruchę w Europie. Pomagał Hitlerowi w przygotowaniu wojny z “prawdziwymi wrogami proletariatu” państwami tzw. kapitalistycznej demokracji. Stalin chciał osiągnąć ważny cel, zamienić partnera rewolucji z niezdecydowanej Niemieckiej Partii Komunistycznej na lepiej zorganizowanych faszystów. Chcąc lub nie chcąc pomógł Hitlerowi usunąć niemieckich komunistów.

Jakie są dowody na to, że Stalin planował atak na zachód? Jednym jest rodzaj broni Czerwonej Armii. Na przykład czołgi amfibie, które przepływały rzeki. Sowiecka Armia miała jeden milion spadochroniarzy, którzy są tylko używani do ataku a nie obrony. Na zachodniej granicy ZSRR lotniska były wysunięte do przodu. Wszystko to wskazuje na gotowość ataku a nie na przygotowanie do obrony. W maju 1939 roku Prawda opublikowała artykuł, w którym jest zdanie “kapitaliści będą jak psy gryzące swoje gardła”. Stalin uważał, że będzie to moment do ataku i “oswobodzenia” całej Europy. Cześć tego planu została wykonana przez aneksję Litwy, Łotwy i Estonii oraz napad na Finlandię. Po wrześniu 1939 roku ZSRR miał już granice z terenem zajętym przez armię Hitlera. W 1941 roku Europa zachodnia była pokonana i wykluczona z dalszej wojny z wyjątkiem Wielkiej Brytanii. Nadchodził dogodny moment ataku. 18 Sierpnia 1940 roku Prawda opublikowała artykuł stwierdzający ze nadchodzi czas na “wyzwolenie” ujarzmionej klasy robotniczej Europy. Początkowy termin ataku w połowie 1942 roku został przesunięty na polowe 1941 roku. Hitler uprzedził atak sowiecki przez rozpoczęcie 22 czerwca 1941 roku operacji Barbarossa. Książka kończy się pytaniem.

Dlaczego w Norymberdze nie powieszono Ribbentropa i jego wspólnika Mołotowa? Obaj podpisali ten sam kryminalny dokument.

 Komentarz autora eseju

Główna teza Suworowa:  Hitler uprzedził planowany atak Stalina jest mało prawdopodobna. Doktryna militarna ZSRR głosiła, że konflikt z Niemcami nie nastąpi wcześniej niż w 1942 roku, więc Sowieci nie byli gotowi do wojny w 1941 roku. Stalin wiedział o koncentracji Wehrmachtu na granicy dzielącej teren okupacji niemieckiej i sowieckiej. Atak na armię gotową do operacji Barbarossa byłby ryzykowny. Stalin liczył na częściowe wzajemne wyniszczenie sil niemieckich i Francji w 1940 roku. Tak się nie stało, ponieważ Wehrmacht pokonał Francję bez dużych strat. W sumie warunki idealnego ataku ZSRR na Niemcy i resztę zachodniej Europy nie były spełnione. Do momentu zaczęcia operacji Barbarossa ZSRR wysyłał Niemcom ropę i żywność. Hitler zaczął planowanie Barbarossa po odwołaniu inwazji na Wielką Brytanię. Idea Lebensraum (przestrzeni życiowej) na wschodzie była centralnym celem w jego geopolitycznej strategii. Jest mało prawdopodobne, że Hitler obawiał się ataku ZSRR. Uważał że jeśli się kopnie Rosję to cała jej struktura runie. Operacja Barbarossa była planowana na trzy lub cztery miesiące. Hitler liczył na szybkie zwycięstwo przed zimą.