Jestem fanem obu tych miast zarówno ich historii (napisałem książki o obu tych miastach w XVIII wieku) jak teraźniejszości. Są to jednocześnie dwa najlepiej znane mi miasta zagraniczne, właściwie nawet ich tak nie traktuję, bo czuję się w nich (zwłaszcza w Londynie) jak w domu. Jeśli chodzi o geografię i topografię to miasta te są mi bardziej znane niż Poznań, np. Jeżyce dopiero rozgryzam teraz pracując tam od niedawna. Ale wróćmy do tematu,
Lepszy London ? …
… czy Paris?
Hmmm. Londyn ma darmowe muzea (wyj. Guards i Tussauds), ale w Paryżu jak już zapłacisz możesz wszystko fotografować (wyj. d’Orsay), a w Londynie do niedawna nic i nigdy, jednak trochę się zmieniło na korzyść od 2009 r..
http://www.youtube.com/watch?v=wYibjpv0Edc
Paryż jest nieco tańszy, ma ładniejsze, tańsze i gęstsze sieciowo i bardziej przejrzyste w działaniu metro, jego klimat jet bardziej przewidywalny. Jest nieco, ale tylko nieco łatwiej o dobre jedzenie niż w Londynie, także greckie czy tureckie. Ludzie przechodzą na pasach na zielonym świetle, a nie jak w Londynie, kiedy i jak chcą. Pałace są wspanialsze, chociaż trudno porównywać np holenderski w stylu Kensington Palace z Palais Royal. Jest wyraźnie wytyczone centrum w postaci rejonu Luwru, podczas gdy w Londynie centrum to chyba Trafalgar Square… Luwr ma zbiory takie jak National Galery, Tate Britain i National Portrait Gallery razem, ale trudno powiedzieć czy to zaleta. Centralizm bywa też wadą, dzielnice Paryża niekoniecznie żyją własnym życiem. Podczas gdy np Myfair ma własną salę koncertową Wigmore Hall, mieszkaniec Marais musi jechać do ścisłego centrum. Z tej samej przyczyny Paryż szybciej się zwiedza.
Londyn ma bardziej urozmaiconą zabudowę (w Paryżu baron Georges-Eugène Haussmann przerobił połowę miasta na jedno kopyto w II połowie XIX wieku, tak że tylko Montmartre, Quartier Latin i Marais utrzymały swoje cechy osobnicze, w Londynie Bloomsbury jest zupełnie inne niż Soho, a to od Mayfair czy Holbornu) i fajniejsze autobusy, system kart Oyster początkowo enigmatyczy sprawdza się. Łatwiej o jedzenie włoskie i indyjskie. Ludzie są milsi i o wiele bardziej pomocni, nawet jeśli nie wydukasz pytania jak trzeba. Kierowcy jadą ostrożniej. Nie ma psich kup, co najwyżej zdarzy się końska. Panuje mniejszy formalizm, można zrobić czasem coś na pograniczu przepisów. Wypad do Greenwich jest przyjemniejszy niż do Wersalu, a do Tower niż do Vincennes, Londyn ma też więcej fajnych parków. Paryż jednak bardziej zaskakuje majestatem budowli. Londyn jest przytulniejszy, Paryż bardziej oszałamia surowością murów.
W Paryżu nie lubię panującego tam ducha biurokratycznego. Podczas mojego przedostatniego (luty-marzec 2010 r.) pobytu w Paryżu natknąłem się na owego ducha kilkukrotnie. Wczoraj przyszedłem do Opery Garnier i chciałem – ni mniej ni więcej – tylko zrobić zdjęcie 4 statuom przedstawiających kompozytorów (Rameau, Lully, Gluck i Haendel), stojącym w hallu. Okazuje się, że już nie można do tego hallu wejść normalnie, tylko trzeba kupić bilet na zwiedzanie wnętrz opery – jakby to był co najmniej Versailles. Byłem w niej w 2001 roku bez biletu, częste zmiany to wada Paryża, chociaż i Londyn potrafi ni stąd ni zowąd zamknąć np St Pauls Cathedral dla zwiedzających… W lutym 2010 roku do opery Garnier wszedłem przez sklep opery, gdzie kupiłem książeczkę o moim ulubionym Rameau, a stamtąd widziałem już upragnione rzeźby i mogłem im zrobić zdjęcie, jednak stałem zbyt daleko od nich by ujęcie było skuteczne, wiec chciałem postąpić kilka kroków do przodu, co okazało się impossible, bo w ten sposób wychodziłem z przestrzeni sklepowej. Na granicy siedziała cerberka i polowała na takich jak ja. Chciałem grzecznie kupić bilet i obszedłem cały budynek by skorzystać z „właściwego” wejścia – ale tam okazało się, ze muszę czekać z tymi, którzy kupują bilety na spektakle czyli ujrzałem przerażającą Warteschlange – wkurzyłem się i zrezygnowałem z całej operacji. Co ciekawe sprawą zainteresował się wtedy pewien… Anglik i przyznał mi rację, po czym jego partnerka (żona lub przyjaciółka) – nota bene Francuzka, zaczęła mi i pośrednio także niemu tłumaczyć, że „nie, bo to trzeba tak i tak, tam jest drugie wejście itd…”- on na to do mnie: well, It’s the french way/ja: yes, very french…/francuska towarzyszka Anglika: pffff
Londyn ma za to dziwaczne reguły rozmieszczenia dworców autobusowych, gdzie połowa linii busów musi już stać poza dworcem na przystankach ulicznych o dość chaotycznym systemie liter i liczb. Tak jak same autobusy są super, tak rozmieszczenia przystanków jest niejasne, a ich reguła niejasna. W Paryżu można płacić gotówką za bilet u kierowcy, w Londynie trzeba niestety mies albo wcześniej kupiony bilet albo tzw. Oyster Card.
http://www.youtube.com/watch?v=ltYzLiIbrQs
Na szczęście zawsze można spytać choćby policjanta, a nawet najlepiej policjanta. Znam francuski słabiej niż angielski, ale w Paryżu gliniarze ci nie pomogą, traktują ciebie jak przeszkodę. Natomiast nie jest raczej prawdą, że Francuzi-cywile są zadufani w sobie i nie cenią innych miast poza swoją stolicą. Jeden z nich w 2002 pięknie opowiadał mi o swojej pasji dla Berlina. Londyńczycy raczej porównują swoje miasto z Hong Kongiem i Nowym Jorkiem niż z Paryżem, pamiętam jednak zabawną uwagę Stephena Clarke’a (Brytyjskiego pisarza mieszkającego we Francji i piszącego o relacjach obu narodów, że Paryż nie ma szans z Londynem na organizowanie olimpiady bo toalety są zbyt porządne, a na Pont Neuf nie ma chętnych (podczas gdy London Bridge kupił amerykański milioner i postawił go w Arizonie na pustyni).
Reasumując chyba lepiej się czuję w Londynie, bardziej u siebie, natomiast Paryż częściej wprawia w stupor.
http://www.youtube.com/watch?v=qedK4lsbBaY
chociaż…
hmmmmmm….
Amerykanin Bill Bryson o Paryżu (B. Bryson, „Ani tu, ani tam. Europa dla początkujących i średnio zaawansowanych”, Zysk i S-ka Poznań 2010) pisał, że Paryskie hotele to ciemne długaśne korytarze (s. 49), jak w chińskim politbiurze. Nieuprzejmość i formalizm Paryżan wkurza go (s. 50), choć zauważa poprawę od poprzedniego pobytu 20 lat wcześniej. Paryż wydaje na sprzątanie ulic 58 funtów na mieszkańca, Londyn 17, więc Paryż jest wyraźnie czystszy (s. 54). Krytykuje gwaździsty system ulic Haussmanna, jako nieefektywny (s. 54), zwłaszcza przy agresji kierowców. W NY za wpychanie się do kolejki groziłoby pobicie, tu to norma (s. 57). Francuzi zdają się mówić: „życie jest wiadrem gówna, ale nie pomogę bo to pańskie wiadro” (s. 83).
http://www.youtube.com/watch?v=nJ9jFVgF1e8
O Londynie miał lepsze zdanie (B. Bryson, „Zapiski z małej wyspy”, wydania Znak 2009); Londyn to dla niego wielka radosna tajemnica. Cabbies jadą najwyżej 50 jardów w prostej linii, tak lubią kluczyć (s. 35). Londyn jest radośniejszy i piękniejszy niż Paryż, ma optymistyczne czerwone busy, wspaniałe niebieskie znaczki, kto znany mieszkał w tym czy tamtym domu, jest bardziej przesycony historią niż Paryż, i dzieje się w nim więcej niż gdziekolwiek poza NY. Londyńczycy jednak nie wiedzą jaki mają fart (s. 37). Do ery Murdocha (1981) The Times był cudownym anarchistycznym twórczym miejscem. Nazwy stacji brzmią romantycznie i kusząco. Trudno jednak porównywać te dwa opisy, bo Londyn Bryson zna o wiele lepiej niż stolicę Francji…
Ból- skandal czy błogosławieństwo? Postawy wobec bólu a ogólna wizja świata i człowieka (na przykładzie ateistów, buddystów i katolików) Sylwia Wojas Instytut…
Anglicy i Francuzi to chyba te dwa narody, które najchętniej żartują i szydzą z siebie nawzajem, mimo iż mają wiele wspólnego. Oba te narody zamieszkiwały…
Podstawową cechą wyróżniającą osiemnastowieczny Londyn od innych stolic europejskich tych czasów były gigantyczne, jak na epokę, rozmiary tego miasta. Przybyły doń w dzień Nowego Roku…
Indie to kraj i cywilizacja zarazem, postrzegane są przez Zachód jako kraina baśni i mitów; w końcu hinduizm zakłada istnienie dziesiatków milionów bogów i demonów. …
Piotr Marek Napierała (ur. 18 maja 1982 roku w Poznaniu) – historyk dziejów nowożytnych, doktor nauk humanistycznych w zakresie historii. Zajmuje się myślą polityczną Oświecenia i jego przeciwników, życiem codziennym, i polityką w XVIII wieku, kontaktami Zachodu z Chinami i Japonią, oraz problematyką stereotypów narodowych. Wiceprezes Polskiego Stowarzyszenia Racjonalistów w latach 2014-2015. Autor książek: "Sir Robert Walpole (1676-1745) – twórca brytyjskiej potęgi", "Hesja-Darmstadt w XVIII stuleciu, Wielcy władcy małego państwa", "Światowa metropolia. Życie codzienne w osiemnastowiecznym Londynie", "Kraj wolności i kraj niewoli – brytyjska i francuska wizja wolności w XVII i XVIII wieku" (praca doktorska), "Simon van Slingelandt – ostatnia szansa Holandii", "Paryż i Wersal czasów Voltaire'a i Casanovy", "Chiny i Japonia a Zachód - historia nieporozumień". Reżyser, scenarzysta i aktor amatorskiego internetowego teatru o tematyce racjonalistyczno-liberalnej Theatrum Illuminatum
19 Odpowiedź na “Londyn czy Paryż – który lepszy ?”
Poznaniak, który lepiej zna Paryż niż Jeżyce! Przy najbliższej okazji opowiem to kolegom w charakterze anegdotki.
😉
Moim zdaniem Paryż jest ciekawy ze względu na urbanistyczne eksperymenty Haussmanna i Napoleona Przeogromnego, trzeba było sporo odwagi, żeby jedną z najświetniejszych metropolii świata wyburzyć i odbudować wedle pomysłu i pod kierunkiem jakiegoś jednego pana. Odnośnie dworców autobusowych w Londynie to warto wspomnieć o katedrze westminsterskiej (tej papistów), nigdy tego nie sprawdzałem, ale nie zdziwiłbym się, gdyby to było dzieło architekta, który wzniósł dworzec w Bombaju. Budynek uważam za straszny, a ta marmurowa lamperia w środku po prostu przepełnia grozą. Natomiast godne uwagi w Londynie jest University College z mumią Jeremy’ego Benthama.
Pozdro z Jeżyc. 😛
😀
Naprawdę tak jest. jak odwiedzam Jacka we Wrocławiu i on zna każdy wrocławski kamyczek to trochę się wstydzę mojej relatywnej ignorancji poznańskiej. Pozdrawiam : )
„trochę”
🙂
Paryż w swej totalnej urbanistyce przypomina miasta socrealistyczne – a może nawet przebija je monotonią. W socrealizmie dbano jednak o jakieś architektoniczne dominanty i inne urozmaicenia.
Przez to Paryż jest dość nużący. Za to Londyn ma swoją naturalną „dzikość”.
Ale zaletą Paryża są wszechobecne aleje platanowe – Londyn (poza pięknymi parkami) jest jednak pustynny.
Szkoda że w Paryżu 99% kamienic wznoszono na jedno kopyto. W Barcelonie w tym samym czasie bardzo podobną sanację dokonano w dzielnicy Eixample, ale realizowano bardzo indywidualne, wręcz szalone projekty kamienic (słynna katalońska secesja). Dzięki temu Eixample nigdy się nie nudzi.
Poza ścisłym centrum Paryża są jednak także „dzikie” miejsca z zachowanym starym układem urbanistycznym – przypadkiem odkryłem np. urokliwą dzielnicę Square de Montsouris z krętymi brukowanymi uliczkami, niewysoką i urozmaiconą zabudową (głownie secesyjną i modernistyczną). Takich odkryć na pewno można dokonać więcej, ale mój pobyt w Paryżu był zbyt krótki.
A w Londynie najbardziej podobały mi się dzielnice ulokowane nad kanałami. Wzdłuż kanałów mógłbym spacerować godzinami.
„biednawość” (jeśli nie jest nędzą) ma swój urok, podobnie jak lekki chaos.
Ale Londyn też ma nieco zaniedbane zaułki, w których bez większych przeróbek można by kręcić adaptacje Dickensa. Ale to chyba nie tyle kwestia biedy, co raczej braku nadmiernej skłonności do szpanerstwa (przynajmniej tak to diagnozują znajomi mieszkający w Anglii na stałe)
Natomiast faktem jest, że w Barcelonie trochę śmierdzi (chyba mają nie całkiem sprawną kanalizację), a w Paryżu niestety w wielu miejscach wionie uryną.
Dwa bieguny Europy. Paryż robi początkowo wrażenie rozmachem, potem już niekoniecznie. Ten pompatyczny środek powoduje, że nie ma się gdzie schować. Wszędzie tylko turyści, turyści, turyści, ale niektóre dalsze zakamarki bardzo urokliwe. Londyn daje więcej prywatności, z tym że od strony ulicy jest już mało brytyjski, to kulturowy kocioł. Jeżeli ktoś jedzie do Londynu nauczyć się angielskiego, to musi trochę poszukać. (smile)
O zachwytach napisano tomy. A tak, przynajmniej coś oryginalnego (?!). Miastami po pewnym czasie można teź się przejeść, zwłaszcza takim molochami. Lubię ten układ co teraz – mam miasto (Manhattan) przez wodę, ale mieszkam w lesie nad oceanem. W Hiszpanii właśnie było brak miasta – do Barcelony prawie tysiąc km a do Madrytu 500. Człowiek z dala od miasta stapia się powoli z prowincją. To mit, że można to uleczyć internetem. Sam próbowałem. Nie można.
Tenerife ma jakieś 2700 km2 Gran C ok. 1800 czy jakoś tak, a obie mają spore miasta stołeczne Santa Cruz i Las Palmas. Na T jest jeszcze San Cristobal, a na GC – Maspalomas.
w ANGLI NIESAMOWICI POLICJACI – JESLI NIEBARDZO PRZEKROCZYŁES PRAWO – MILI UCZYNII – POMOCNI – PRZYJAZNI -COS NIESAMOWITEGO — NA CANARACH –JESLI ZNASZ HISZPANSKI -ZNASZ TROCHE POPULARNE SPORTY /WYSCIGI PIŁKA NOZNA /I JESZCZE POTRAFISZ ROZMIESZYC POLICJANTA -MASZ RESPEKT DO WLADZY I GOTOWOSC DO KOLABORACJI /WSPOŁDZIAŁANIA /–JESTES BEZKARNY —FRNCJA NJABARDZIEJ BRUTALNA POLICJAQ JAKA WIDZIALEM NA SWIECIE – A RÓZNYMI MIALEM DO CZYNIENIA CHINSKA , ROSYJSKA , INDYSKA -RUMUNSKA NIEMIECKA — NO TURECKA JEST STRASZNA I MEXYKANSKA
rowerowo -super – barcelona – rowery miejskie – system jak Wrocław -Londyn city— Berlin – bardzo przyjazny dla rowerów – można niemiec samochodu i wszędzie dojechać — na kanarach suer rozwiązanie motor – caly rok sezon – ale wolnoobrotowy typu harle – najwyższe góry na całym swiecie -8000 tys metrow od dna oceanu -a od poziomu morza 3500m –
Dla mnie Londyn w żaden sposób nie wytrzymuje porównania z Paryżem. Paryż jest zdecydowanie ciekawszy architektonicznie, ma najwspanialsze muzea i galerie na świecie, niepowtarzalny romantyczny klimat. Londyn jest wspaniały, ale Paryż to najpiękniejsze miasto świata.
Poznaniak, który lepiej zna Paryż niż Jeżyce! Przy najbliższej okazji opowiem to kolegom w charakterze anegdotki.
😉
Moim zdaniem Paryż jest ciekawy ze względu na urbanistyczne eksperymenty Haussmanna i Napoleona Przeogromnego, trzeba było sporo odwagi, żeby jedną z najświetniejszych metropolii świata wyburzyć i odbudować wedle pomysłu i pod kierunkiem jakiegoś jednego pana. Odnośnie dworców autobusowych w Londynie to warto wspomnieć o katedrze westminsterskiej (tej papistów), nigdy tego nie sprawdzałem, ale nie zdziwiłbym się, gdyby to było dzieło architekta, który wzniósł dworzec w Bombaju. Budynek uważam za straszny, a ta marmurowa lamperia w środku po prostu przepełnia grozą. Natomiast godne uwagi w Londynie jest University College z mumią Jeremy’ego Benthama.
Pozdro z Jeżyc. 😛
😀
Naprawdę tak jest. jak odwiedzam Jacka we Wrocławiu i on zna każdy wrocławski kamyczek to trochę się wstydzę mojej relatywnej ignorancji poznańskiej. Pozdrawiam : )
Ale Carcassonne znam lepiej niż Wrocław, a Delhi porównywalnie.
hehe wiadomo, własne miasto zawsze można KIEDYŚ dozwiedzac
napisz coś o Carcassonne Jack! koniecznie
St Paul’s to jest najlepsza budowla sakralna. Tak KW jest taka se. Tu dam by nikomu sie nie myliło z opactwem https://pl.wikipedia.org/wiki/Katedra_Westminsterska
Ja akurat uważam że Napoleon iii i haussmann trochę przesadzili
…
„trochę”
🙂
Paryż w swej totalnej urbanistyce przypomina miasta socrealistyczne – a może nawet przebija je monotonią. W socrealizmie dbano jednak o jakieś architektoniczne dominanty i inne urozmaicenia.
Przez to Paryż jest dość nużący. Za to Londyn ma swoją naturalną „dzikość”.
Ale zaletą Paryża są wszechobecne aleje platanowe – Londyn (poza pięknymi parkami) jest jednak pustynny.
Szkoda że w Paryżu 99% kamienic wznoszono na jedno kopyto. W Barcelonie w tym samym czasie bardzo podobną sanację dokonano w dzielnicy Eixample, ale realizowano bardzo indywidualne, wręcz szalone projekty kamienic (słynna katalońska secesja). Dzięki temu Eixample nigdy się nie nudzi.
Poza ścisłym centrum Paryża są jednak także „dzikie” miejsca z zachowanym starym układem urbanistycznym – przypadkiem odkryłem np. urokliwą dzielnicę Square de Montsouris z krętymi brukowanymi uliczkami, niewysoką i urozmaiconą zabudową (głownie secesyjną i modernistyczną). Takich odkryć na pewno można dokonać więcej, ale mój pobyt w Paryżu był zbyt krótki.
A w Londynie najbardziej podobały mi się dzielnice ulokowane nad kanałami. Wzdłuż kanałów mógłbym spacerować godzinami.
Barcelona jest dość chaotyczna i czasem biednawa. Londyn to porządna dzikość
„biednawość” (jeśli nie jest nędzą) ma swój urok, podobnie jak lekki chaos.
Ale Londyn też ma nieco zaniedbane zaułki, w których bez większych przeróbek można by kręcić adaptacje Dickensa. Ale to chyba nie tyle kwestia biedy, co raczej braku nadmiernej skłonności do szpanerstwa (przynajmniej tak to diagnozują znajomi mieszkający w Anglii na stałe)
Natomiast faktem jest, że w Barcelonie trochę śmierdzi (chyba mają nie całkiem sprawną kanalizację), a w Paryżu niestety w wielu miejscach wionie uryną.
Dwa bieguny Europy. Paryż robi początkowo wrażenie rozmachem, potem już niekoniecznie. Ten pompatyczny środek powoduje, że nie ma się gdzie schować. Wszędzie tylko turyści, turyści, turyści, ale niektóre dalsze zakamarki bardzo urokliwe. Londyn daje więcej prywatności, z tym że od strony ulicy jest już mało brytyjski, to kulturowy kocioł. Jeżeli ktoś jedzie do Londynu nauczyć się angielskiego, to musi trochę poszukać. (smile)
Dość surowe oceny jak na te wszystkie wspaniałości!
O zachwytach napisano tomy. A tak, przynajmniej coś oryginalnego (?!). Miastami po pewnym czasie można teź się przejeść, zwłaszcza takim molochami. Lubię ten układ co teraz – mam miasto (Manhattan) przez wodę, ale mieszkam w lesie nad oceanem. W Hiszpanii właśnie było brak miasta – do Barcelony prawie tysiąc km a do Madrytu 500. Człowiek z dala od miasta stapia się powoli z prowincją. To mit, że można to uleczyć internetem. Sam próbowałem. Nie można.
Dlatego lubię Kanary bo jest i ciepło i bezpiecznie i blisko do miast
Do miast ? Których ?
Tenerife ma jakieś 2700 km2 Gran C ok. 1800 czy jakoś tak, a obie mają spore miasta stołeczne Santa Cruz i Las Palmas. Na T jest jeszcze San Cristobal, a na GC – Maspalomas.
w ANGLI NIESAMOWICI POLICJACI – JESLI NIEBARDZO PRZEKROCZYŁES PRAWO – MILI UCZYNII – POMOCNI – PRZYJAZNI -COS NIESAMOWITEGO — NA CANARACH –JESLI ZNASZ HISZPANSKI -ZNASZ TROCHE POPULARNE SPORTY /WYSCIGI PIŁKA NOZNA /I JESZCZE POTRAFISZ ROZMIESZYC POLICJANTA -MASZ RESPEKT DO WLADZY I GOTOWOSC DO KOLABORACJI /WSPOŁDZIAŁANIA /–JESTES BEZKARNY —FRNCJA NJABARDZIEJ BRUTALNA POLICJAQ JAKA WIDZIALEM NA SWIECIE – A RÓZNYMI MIALEM DO CZYNIENIA CHINSKA , ROSYJSKA , INDYSKA -RUMUNSKA NIEMIECKA — NO TURECKA JEST STRASZNA I MEXYKANSKA
rowerowo -super – barcelona – rowery miejskie – system jak Wrocław -Londyn city— Berlin – bardzo przyjazny dla rowerów – można niemiec samochodu i wszędzie dojechać — na kanarach suer rozwiązanie motor – caly rok sezon – ale wolnoobrotowy typu harle – najwyższe góry na całym swiecie -8000 tys metrow od dna oceanu -a od poziomu morza 3500m –
Dla mnie Londyn w żaden sposób nie wytrzymuje porównania z Paryżem. Paryż jest zdecydowanie ciekawszy architektonicznie, ma najwspanialsze muzea i galerie na świecie, niepowtarzalny romantyczny klimat. Londyn jest wspaniały, ale Paryż to najpiękniejsze miasto świata.