Niezapominajka…

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „po fspulnym”?

Ano, „po wspólnym”.

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

W:f, czyż nie?

„Odśpiewaniu”.

Co to?

Ano, wygląda to na rzeczownik odczasownikowy.

Tak czy nie, ludzie?

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „otśpiewaniu”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

D:t, czyż nie?

„W południe”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „f południe”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

W:f, czyż nie?

„Przywitała”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „pszywitała”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

Ż:sz, czyż nie?

A jakie to zdanie, ludzie?

„Wspomniała, że uroczystości rocznicy 4 czerwca nie byłyby możliwe, gdyby nie wsparcie 80 tysięcy darczyńców oraz samorządów.”.

Co my tu mamy, ludzie?

Ano, „wspomniała” o czym?

Ano, „że uroczystości rocznicy 4 czerwca nie byłyby możliwe” pod jakim warunkiem?

Ano, „gdyby nie wsparcie 80 tysięcy darczyńców oraz samorządów.”.

Czy tak ma być, ludzie?

„Wspomniała”…

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „fspomniała”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

W:f, czyż nie?

„Rocznicy” – co to?

„Nie byłyby możliwe” – co to?

Ano, wygląda to na orzeczenie imienne.

„Nie byłyby” – wygląda to na łącznik.

„Możliwe” – wygląda to na orzecznik.

Tak czy nie, ludzie?

„(…) gdyby nie wsparcie 80 tysięcy darczyńców oraz samorządów.”…

Co to?

„Wsparcie”.

Co to?

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „fsparcie”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

W:f, czyż nie?

Widzicie?

Tu „wspomniała, że uroczystości rocznicy 4 czerwca nie byłyby możliwe”, tu gdyby nie wsparcie 80 tysięcy darczyńców oraz samorządów.”.

A jakie to wypowiedzenie, ludzie?

„Przypomniała także, że organizacja hucznych obchodów była marzeniem tragicznie zmarłego prezydenta Gdańska Pawła Adamowicza.”.

Ano, „przypomniała także” o czym?

Ano, „że organizacja hucznych obchodów była marzeniem tragicznie zmarłego prezydenta Gdańska Pawła Adamowicza.”.

„Przypomniała”…

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „pszypomniała”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

Ż:sz, czyż nie?

„Organizacja” – co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Hucznych”…

Widzicie?

Tu „h”, tu „ch”.

„Obchodów”…

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „ophoduf”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

B:p, czyż nie?

W:f, czyż nie?

„Była marzeniem”.

Co to?

Ano, wygląda to na orzeczenie imienne.

„Była” – wygląda to na łącznik.

„Marzeniem” – wygląda to na orzecznik.

Tak czy nie, ludzie?

„Marzeniem”…

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Zmarłego”.

Co to?

A jakie to zdanie, ludzie?

Podrzędnie złożone?

– Uznał, że kiedy władze w naszej ojczyźnie, władze Rzeczpospolitej ignorują tak ważną rocznicę, to odpowiedzialność za jej świętowanie spada na wspólnoty samorządowe – wspominała Dulkiewicz.

Co my tu mamy, ludzie?

Ano, „uznał” co?

Ano, że „to odpowiedzialność za jej świętowanie spada na wspólnoty samorządowe” kiedy? pod jakim warunkiem?

Ano, „kiedy władze w naszej ojczyźnie, władze Rzeczpospolitej ignorują
tak ważną rocznicę.”.

W istocie: „uznał, że (…)to odpowiedzialność za jej świętowanie spada
na wspólnoty samorządowe”.

„Kiedy władze w naszej ojczyźnie, władze Rzeczpospolitej ignorują
tak ważną rocznicę.” to wtrącenie.

W istocie: „wspominała Dulkiewicz” o czym? co?

Ano, że „uznał, że (…)to odpowiedzialność za jej świętowanie spada
na wspólnoty samorządowe”.

Czy tak ma być, ludzie?

„Tak ważną”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „tag ważną”?

Co to?

Ano, udźwięcznienie.

K:g, czyż nie?

„Rocznicę” – co to?

„Odpowiedzialność”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Świętowanie”.

Co to?

Ano, wygląda to na rzeczownik odczasownikowy.

Tak czy nie, ludzie?

„Na wspólnoty”.

Co to?

Ano, wygląda to na wyrażenie przyimkowe.

Tak czy nie, ludzie?

„Wspólnoty”.

Co to?

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „fspulnoty”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

W:f, czyż nie?

„Odpowiedzialność za jej świętowanie spada na wspólnoty samorządowe”.

Co to?

Ano, wygląda to na metaforę.

A jakie to zdanie, ludzie?

Podrzędnie złożone?

„Cieszyła się, że to marzenie zostało spełnione.”.

Co my tu mamy, ludzie?

Ano, „cieszyła się” z czego?

Ano, „że to marzenie zostało spełnione.”.

„Marzenie”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Zostało spełnione”.

Co to?

Ano, wygląda to na orzeczenie imienne.

„Zostało” – wygląda to na łącznik.

„Spełnione” – wygląda to na orzecznik.

Tak czy nie, ludzie?

„Spełnione”.

Co to?

Ano, wygląda to na imiesłów przymiotnikowy bierny.

Tak czy nie, ludzie?

A jakie to zdanie?

Ano, podrzędnie złożone.

Tak czy nie, ludzie?

"Cześć i chwała bohaterom".

Co my tu mamy, ludzie?

Ano, „chwała”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „hfała”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

W:f, czyż nie?

A jakie to wypowiedzenie, ludzie?

„Wezwała także w ten szczególny dzień do "przemiany każdego z was".”.

Co my tu mamy, ludzie?

Ano, „także”

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „tagże”?

Co to?

Ano, udźwięcznienie.

K:g, czyż nie?

„W ten”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „f ten”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

W:f, czyż nie?

„Do przemiany”.

Co to?

Ano, wygląda to na wyrażenie przyimkowe.

Tak czy nie, ludzie?

„Przemiany”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „pszemiany”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

Ż:sz, czyż nie?

A jakie to zdanie, ludzie?

Pojedyncze?

„Uśmiech, życzliwość, zaangażowanie – wyliczała cechy, których często Polakom brakuje w codziennym życiu.”.

Ano, „zaangażowanie”.

Ano, wygląda to na rzeczownik odczasownikowy.

„Szukajmy tego, co łączy, a nie tego, co dzieli – apelowała.”.

„Cechy”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„W codziennym”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „f codziennym”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

W:f, czyż nie?

„Życiu” .

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

A jakie to wypowiedzenie, ludzie?

Co ja mam z tym zrobić, ludzie?

Widzicie?

Tu „tego, co łączy”, tu „nie tego, co dzieli.”.

A jakie to wypowiedzenie, ludzie?

„Wspomniała także o tych, bez których nie doszłoby do przemian w Polsce
w 1989 roku.”.

Co my tu mamy, ludzie?

Ano, „wspomniała także o tych” których? jakich?

Ano, „bez których nie doszłoby do przemian w Polsce w 1989 roku”.

„Wspomniała”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „fspomniała”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

W:f, czyż nie?

„Także”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „tagże”?

Co to?

Ano, udźwięcznienie.

K:g, czyż nie?

„Bez których”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „bes kturyh”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

Z:s, czyż nie?

„(…)bez których nie doszłoby do przemian w Polsce w 1989 roku”.

Co to?

„Do przemian”.

Co to?

Ano, wygląda to na wyrażenie przyimkowe.

„Przemian”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „pszemian”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

Ż:sz, czyż nie?

„W Polsce”.

Co to?

Ano, wygląda to na wyrażenie przyimkowe.

Tak czy nie, ludzie?

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „f Polsce”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

W:f, czyż nie?

„W 1989 roku”.

Co to?

A jakie to wypowiedzenie, ludzie?

„Cześć i chwała bohaterom wolnej Polski – wołała, a tłum odpowiedział jej
jak echo.”.

Co my tu mamy, ludzie?

Ano, „wołała” co?

Ano, „cześć i chwała bohaterom wolnej Polski”.

Czy tak ma być, ludzie?

„Chwała”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „hfała”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

W:f, czyż nie?

Widzicie?

Tu „chwała”, tu „bohaterom”.

Tu „ch”, tu „h”.

„Chwała” – „wołała” – rymuje się, czyż nie?

„(…) a tłum odpowiedział jej jak echo”.

Co ja mam z tym zrobić, ludzie?

„Odpowiedział”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „otpowiedział”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

D:t, czyż nie?

„(…)a tłum odpowiedział jej jak echo”.

Co to?

Ano, wygląda to na porównanie.

Tak czy nie, ludzie?

A jakie to wypowiedzenie, ludzie?

„– Naszą powinnością jest pamiętać (…). W historii kryje się prawda o tym, dokąd mogą nas zaprowadzić żądza władzy, nienawiść, kłamstwo, łamanie zasad praworządności – kontynuowała.”.

Co my tu mamy, ludzie?

Ano, „powinnością”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Jest powinnością”.

Co to?

Ano, wygląda to na orzeczenie imienne.

„Jest” – łącznik.

„Powinnością” – orzecznik.

„Pamiętać” – podmiot.

Czy tak ma być, ludzie?

„Pamiętać” – bezokolicznik.

„W historii kryje się prawda o tym” o czym?

Ano, „dokąd mogą nas zaprowadzić żądza władzy, nienawiść, kłamstwo, łamanie zasad praworządności.”.

„Mogą”.

Co to?

Ano, wygląda to na czasownik modalny.

Tak czy nie, ludzie?

„Zaprowadzić”.

Co to?

Ano, bezokolicznik.

Tak czy nie, ludzie?

„Mogą zaprowadzić”.

Co to?

„Żądza”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Władzy”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Nienawiść”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Kłamstwo”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „kłamstfo”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

Tak czy nie, ludzie?

„Łamanie”.

Co to?

Ano, wygląda to na rzeczownik odczasownikowy.

Tak czy nie, ludzie?

„Zasad”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Praworządności”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Po przemówieniu prezydent Gdańska na scenę wyszła aktorka Krystyna Janda
i odczytała Gdańską Deklarację Wolności i Solidarności.”.

Co my tu mamy, ludzie?

Ano, „po przemówieniu”.

Co to?

Ano, wygląda to na wyrażenie przyimkowe.

Tak czy nie, ludzie?

„Przemówieniu”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „po pszemuwieniu”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

Ż:sz, czyż nie?

„Odczytała”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „otczytała”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

D:t, czyż nie?

„Wolności”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Solidarności”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Wolności” – „solidarności” – rymuje się, czyż nie?

A jaki to rym, ludzie?

Żeński?

A jakie to zdanie, ludzie?

„Jej pełna treść na zdjęciu poniżej.”.

Co my tu mamy, ludzie?

Ano „treść”.

Co to?

A jakie to wypowiedzenie, ludzie?

„Swoje podpisy na dokumencie złożyli m.in.: Aleksandra Dulkiewicz,
Donald Tusk, Bronisław Komorowski.”.

Co my tu mamy, ludzie?

Ano, „swoje”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „sfoje”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

W:f, czyż nie?

„Podpisy”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „potpisy”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

D:t, czyż nie?

A jakie to zdanie, ludzie.

Ano, pojedyncze.

Tak czy nie?

„Jako pierwszy swój podpis złożył prezydent Lech Wałęsa.”.

Co my tu mamy, ludzie?

Ano, „swój”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „sfuj”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

W:f, czyż nie?

„Podpis”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „potpis”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

D:t, czyż nie?

A jakie to zdanie, ludzie?

Pojedyncze?

„Potem Aleksander Kwaśniewski, Bronisław Komorowski i Donald Tusk.”.

Jakie to wypowiedzenie, ludzie?

„Po tym zrobiono wspólne zdjęcie i zaproszono do degustacji tortu z okazji
30. urodzin polskiej demokracji.”.

Co my tu mamy, ludzie?

Ano, „zrobiono”.

Co to?

Ano, wygląda to na bezosobową formę czasownika.

Tak czy nie, ludzie?

„Wspólne”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „fspulne”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

W:f, czyż nie?

„Zaproszono”.

Co to?

Ano, wygląda to na bezosobową formę czasownika.

Tak czy nie, ludzie?

„Zrobiono” – „zaproszono” – rymuje się, czyż nie?

A jaki to rym, ludzie?

Żeński?

„Do degustacji”.

Co to?

Ano, wygląda to na wyrażenie przyimkowe.

Tak czy nie, ludzie?

„Degustacji”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Urodzin”.

Co to?

„Demokracji”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Degustacji” – „demokracji” – rymuje się, czyż nie?

A jaki to rym, ludzie?

Żeński?

A jakie to zdanie, ludzie?

„’89 2019 Gdańsk”.

„Gdańska Deklaracja Wolności i Solidarności”.

Co my tu mamy, ludzie?

Ano „wolności”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Solidarności”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Wolności” – „solidarności” – rymuje się, czyż nie?

A jaki to rym, ludzie?

Żeński?

A jakie to wypowiedzenie, ludzie?

„Ciesząc się z Niepodległości odzyskanej w 1989 roku, składamy hołd tym wszystkim, którym ją zawdzięczamy, jak i tym, którzy zakotwiczyli nasz kraj
w Unii Europejskiej.”.

Co my tu mamy, ludzie?

Ano, „składamy hołd tym wszystkim” którym?

Ano, „którym ją zawdzięczamy”.

„Składamy hołd tym wszystkim” którym?

Ano, „jak i tym” którym?

Ano, „którzy zakotwiczyli nasz kraj
w Unii Europejskiej.”.

„(…)składamy hołd tym wszystkim”…

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „składamy hołt tym fszystkim”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

D:t, czyż nie?

W:f, czyż nie?

„(…)w Unii Europejskiej”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „f Unii”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

W:f, czyż nie?

„Ciesząc się z Niepodległości odzyskanej w 1989 roku”.

„Ciesząc się”.

Co to?

Ano, imiesłów przysłówkowy współczesny.

„Z Niepodległości”.

Co to?

Ano, wygląda to na wyrażenie przyimkowe.

Tak czy nie, ludzie?

„Niepodległości”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Odzyskanej”.

Co to?

Ano, wygląda to na imiesłów przymiotnikowy bierny.

Tak czy nie, ludzie?

Widzicie?

Tu „tym wszystkim, którym ją zawdzięczamy”, tu „jak i tym, którzy zakotwiczyli nasz kraj w Unii Europejskiej.”.

„Zakotwiczyli”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „zakotficzyli”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

W:f?

A może „wi”: „fi”?

A jakie to wypowiedzenie, ludzie?

„Świadomi więzi łączących nas z Europą, opowiadamy się po stronie tradycji demokratycznych, wolnych od fanatyzmu narodowego czy wyznaniowego.”.

Co my tu mamy, ludzie?

Ano, „świadomi”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „śfiadomi”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

W:f?

„Wi”:”fi”?

A może „wia”: „fia”?

„Łączących”.

Co to?

Ano, wygląda to na imiesłów przymiotnikowy czynny.

Tak czy nie, ludzie?

„Z Europą”.

Co to?

Ano, wygląda to na wyrażenie przyimkowe.

Tak czy nie, ludzie?

„Tradycji”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Narodowego” – „wyznaniowego” – rymuje się, czyż nie?

A jaki to rym, ludzie?

Żeński?

A jakie to wypowiedzenie, ludzie?

„Dumni z Sierpnia 1980 roku, który zaczął się w Gdańsku, jak i wierni dokonaniom Solidarności pod przywództwem Lecha Wałęsy, nawiązujemy
do tego dziedzictwa, by wartości, które nas jednoczyły, były na powrót urzeczywistniane. ~ „.

Co my tu mamy, ludzie?

Ano, „nawiązujemy do tego dziedzictwa” po co?

Ano, „by wartości” jakie?

Ano, „które nas jednoczyły”.

W istocie: „„by wartości(…) były na powrót urzeczywistniane.”.

W istocie: „nawiązujemy do tego dziedzictwa” po co?

Ano, „„by wartości(…) były na powrót urzeczywistniane.”.

Widzicie?

Tu „dumni z Sierpnia 1980 roku, który zaczął się w Gdańsku”, „tu jak i wierni dokonaniom Solidarności pod przywództwem Lecha Wałęsy.”.

Czy tak ma być, ludzie?

„Pod przywództwem”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „pot pszywuctfem”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

D:t, czyż nie?

Ż:sz, czyż nie?

Dz: c, czyż nie?

W:f, czyż nie?

„Przywództwem”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Dziedzictwa”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „dziedzictfa”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

W:f, czyż nie?

A jakie to wypowiedzenie, ludzie?

„Wartości”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Urzeczywistniane”.

Co to?

Ano, wygląda to na imiesłów przymiotnikowy bierny.

Tak czy nie, ludzie?

A jakie to wypowiedzenie, ludzie?

„Nadzieję na odnowę pokładamy w wolności, solidarności i samorządności, które uznajemy za fundamenty nowego początku.”.

Co my tu mamy, ludzie?

Ano, „nadzieję na odnowę pokładamy w wolności, solidarności
i samorządności” jakich?

Ano, „które uznajemy za fundamenty nowego początku.”.

„Nadzieję”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Na odnowę”.

Co to?

Ano, wygląda to na wyrażenie przyimkowe.

Tak czy nie, ludzie?

„Odnowę”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Wolności”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Solidarności”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Samorządności”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Wolności” – „solidarności” – „samorządności” – rymuje się, czyż nie?

A jaki to rym, ludzie?

Żeński?

„Za fundamenty”.

Co to?

Ano, wygląda to na wyrażenie przyimkowe.

Tak czy nie, ludzie?

„Początku”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

A jakie to zdanie, ludzie?

Podrzędnie złożone?

„Chcemy, aby wolni obywatele, równi w prawach i powinnościach, mogli nie tylko solidarnie wspierać jedni drugich, ale też samorządnie kształtować przyszłość zarówno lokalnych wspólnot, jak i całego kraju.”.

Co my tu mamy, ludzie?

Ano, „w prawach”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „f prawah”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

W:f, czyż nie?

„Prawach”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Powinnościach”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Wspierać”.

Co to?

Ano, bezokolicznik.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „fspierać”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

W:f, czyż nie?

„Kształtować”.

Co to?

Ano, bezokolicznik.

Tak czy nie, ludzie?

„Przyszłość”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „pszyszłość”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

Ż:sz, czyż nie?

„Wspólnot”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „fspulnot”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

W:f, czyż nie?

„Chcemy” czego?

Ano, „aby wolni obywatele” jacy?

Ano, „równi w prawach i powinnościach.”.

W istocie: „(…)”aby wolni obywatele(…)mogli nie tylko solidarnie wspierać jedni drugich, ale też samorządnie kształtować przyszłość zarówno lokalnych wspólnot, jak i całego kraju.”.

W istocie: „chcemy” czego?

Ano,”aby wolni obywatele(…)mogli nie tylko solidarnie wspierać jedni drugich, ale też samorządnie kształtować przyszłość zarówno lokalnych wspólnot, jak
i całego kraju.”.

(…)równi w prawach i powinnościach.” to wtrącenie.

Czy tak ma być, ludzie?

A jakie to wypowiedzenie, co?

„Poszanowanie i upowszechnianie tych wartości będzie najlepszą praktyką polskiej demokracji i obywatelskości, a także rękojmią pomyślności Rzeczpospolitej, która jest wspólnym domem wszystkich obywateli.”.

Co my tu mamy, ludzie?

Ano, „poszanowanie”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

Ano, „upowszechnianie”.

Co to?

Rzeczownik odczasownikowy?

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „upofszehnianie”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

W:f, czyż nie?

„Poszanowanie” – „upowszechnianie” – rymuje się, czyż nie?

A jaki to rym, ludzie?

Żeński?

„Wartości”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Będzie praktyką”.

Co to?

Ano, wygląda to na orzeczenie imienne.

„Będzie” – wygląda to na łącznik.

„Praktyką” – wygląda to na orzecznik.

Tak czy nie, ludzie?

„Najlepszą”.

Co to?

Ano, przymiotnik, stopień najwyższy.

Tak czy nie, ludzie?

„Demokracji”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Obywatelskości”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„A także”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „a tagże”?

Co to?

Ano, udźwięcznienie.

K:g, czyż nie?

„Rękojmią”.

Co to?

„Pomyślności”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Wartości” – „obywatelskości” – „pomyślności” – rymuje się, czyż nie?

A jaki to rym, ludzie?

Żeński?

„Jest domem”.

Co to?

Ano, wygląda to na orzeczenie imienne.

„Jest” – wygląda to na łącznik.

„Domem” – wygląda to na orzecznik.

Tak czy nie, ludzie?

„Wspólnym”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „fspulnym”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

W:f, czyż nie?

„Wszystkich”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „fszystkih”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

W:f, czyż nie?

Widzicie?

Tu „wspólnym domem”, tu „wszystkich obywateli.”.

„Poszanowanie i upowszechnianie tych wartości będzie najlepszą praktyką polskiej demokracji i obywatelskości”,

„(…)a także rękojmią pomyślności Rzeczpospolitej” jakiej?

Ano, „która jest wspólnym domem wszystkich obywateli.”.

A jakie to wypowiedzenie, ludzie?

„Chcemy demokracji bez sporów pełnych nienawiści.”

„Chcemy sfery publicznej wolnej od kłamstwa.”.

Co my tu mamy, ludzie?

Ano, „od kłamstwa”.

Co to?

Ano, wygląda to na wyrażenie przyimkowe.

Tak czy nie, ludzie?

„Kłamstwa”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „kłamstfa”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

W:f, czyż nie?

A jakie to zdanie, ludzie?

Pojedyncze?

Czy to w ogóle jest zdanie?

„Chcemy budować naszą wspólną przyszłość w duchu dialogu.”.

Co my tu mamy, ludzie?

Ano, „budować”.

Co to?

Ano, bezokolicznik.

Tak czy nie, ludzie?

„Wspólną”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „fspulną”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

W:f, czyż nie?

„Przyszłość”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „pszyszłość”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

Ż:sz, czyż nie?

„W duchu dialogu”.

Co to?

„Dialogu”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

A jakie to zdanie, ludzie?

Pojedyncze?

Czy to w ogóle jest zdanie?

„Chcemy lepszej polityki.”.

Co my tu mamy, ludzie?

Ano, „lepszej”.

Co to?

Ano, przymiotnik, stopień wyższy.

Tak czy nie, ludzie?

„Polityki”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

A jakie to zdanie, ludzie?

Pojedyncze?

Czy to w ogóle jest zdanie?

„GDAŃSKA DEKLARACJA WOLNOŚCI I SOLIDARNOŚCI”.

Co my tu mamy, ludzie?

Ano, „wolności”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Solidarności”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny.

„Wolności” – „solidarności” – rymuje się, czyż nie?

A jaki to rym, ludzie?

Żeński?

„Wiec z prezydentami”.

Co my tu mamy, ludzie?

Ano, „z prezydentami”.

Co to?

Ano, wygląda to na wyrażenie przyimkowe.

Tak czy nie, ludzie?

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „wiec s prezydentami”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

Z:s, czyż nie?

A jakie to wypowiedzenie, ludzie?

„O godz. 17:30 na Długim Targu w historycznym centrum miasta rozpoczął się wiec, w czasie którego odegrany został hymn Europy.”.

„Zaplanowano przemówienia szefa Rady Europejskiej Donalda Tuska, byłego prezydenta Lecha Wałęsy oraz prezydent Gdańska Aleksandry Dulkiewicz.”.

Ano, „o godz. 17:30 na Długim Targu w historycznym centrum miasta rozpoczął się wiec” jaki?

Ano, „w czasie którego odegrany został hymn Europy.”.

„W historycznym”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „f historycznym”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

W:f, czyż nie?

„Odegrany”.

Co to?

Ano, wygląda to na imiesłów przymiotnikowy bierny.

Tak czy nie, ludzie?

„Rozpoczął się”.

Co to?

Ano, wygląda to na czasownik fazowy.

Tak czy nie, ludzie?

„Odegrany został”.

Co to?

Ano, orzeczenie imienne.

„Został” – łącznik.

„Odegrany” – orzecznik.

A jakie to zdanie, ludzie?

Podrzędnie złożone?

Czy to w ogóle jest zdanie?

Co my tu mamy, ludzie?

Ano, „zaplanowano”.

Co to?

Ano, wygląda to na bezosobową formę czasownika.

Tak czy nie, ludzie?

„Przemówienia”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „pszemuwienia”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

Ż:sz, czyż nie?

A jakie to zdanie ludzie?

Bezpodmiotowe?

Pojedyncze?

Czy to w ogóle jest zdanie?

(…)

„Obchody 4 czerwca zakończy trzygodzinne muzyczne
widowisko pt. "30 lat wolności", które odbędzie się na pl. Zebrań Ludowych.”.

Ano, „obchody”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „ophody”?

Rzeczownik abstrakcyjny?

Ano, ubezdźwięcznienie.

B:p, czyż nie?

„Zakończy”.

Ano, wygląda to na czasownik fazowy.

„Na scenie gościć będzie dziesięć zespołów muzycznych, 15 solistów, chóry
i aktorzy.”.

„Wolności”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

Obchody 4 czerwca zakończy trzygodzinne muzyczne
widowisko pt. "30 lat wolności" jakie?

Ano, „które odbędzie się na pl. Zebrań Ludowych.”.

A jakie to zdanie, ludzie?

Podrzędnie złożone?

Czy to w ogóle jest zdanie?

Jakie to zdanie, ludzie?

Czy to w ogóle jest zdanie?

„Zabrzmią m.in. utwory zespołów Perfect, Dżem, Oddział Zamknięty, Lady Pank, Mr Zoob oraz Krystyny Prońko i Macieja Maleńczuka.”.

Co my tu mamy, ludzie?

Ano, „utwory”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „utfory”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

W:f, czyż nie?

A jakie to zdanie, ludzie?

Pojedyncze?

Czy to w ogóle jest zdanie?

„Pojawią się też m.in. Kayah, Kasia Kowalska, Raz Dwa Trzy, Kamil Bednarek, Krzysztof Zalewski, Piotr Cugowski i Michał Szpak.”.

Jakie to zdanie, ludzie?

Pojedyncze?

Czy to w ogóle jest zdanie?

„Wczesnym popołudniem w Polskiej Filharmonii Bałtyckiej na gdańskiej Ołowiance zaplanowano spotkanie około tysiąca polskich samorządowców.”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „fczesnym”?

Ano, „wczesnym”.

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

W:f, czyż nie?

„W Polskiej”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „f Polskiej”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

W:f, czyż nie?

„Zaplanowano”.

Co to?

Ano, wygląda to na bezosobową formę czasownika.

„Spotkanie”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

A jakie to zdanie, ludzie?

Bezpodmiotowe?

Pojedyncze?

Czy to w ogóle jest zdanie?

„Zapowiadając to wydarzenie, organizatorzy sygnalizowali, że w jego trakcie mają zostać "wypracowane podwaliny pod pewne rewolucyjne zmiany, które doprowadzą do tego, żeby samorządy mogły być coraz bliżej mieszkańców". „.

Co my tu mamy, ludzie?

Ano, „organizatorzy sygnalizowali” co?

Ano, „że w jego trakcie mają zostać "wypracowane podwaliny pod pewne rewolucyjne zmiany” jakie?

Ano, „które doprowadzą do tego” do czego?

Ano, „żeby samorządy mogły być coraz bliżej mieszkańców.".

„Organizatorzy sygnalizowali” kiedy?

Ano, „zapowiadając to wydarzenie.”.

Czy tak ma być, ludzie?

„Zapowiadając”.

Co to?

Ano, imiesłów przysłówkowy współczesny.

Tak czy nie, ludzie?

Mają zostać „wypracowane”.

Co to?

Na pewno „zostać” – bezokolicznik.

Na pewno „wypracowane” – imiesłów przymiotnikowy bierny.

Tak czy nie, ludzie?

„Podwaliny”.

Co to?

„Pod pewne rewolucyjne zmiany.”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „pot pewne rewolucyjne zmiany”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

D:t, czyż nie?

„Zmiany”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„(…)żeby samorządy mogły być coraz bliżej mieszkańców"…

„Być”.

Co to?

Ano, bezokolicznik.

A jakie to zdanie, ludzie?

Podrzędnie złożone?

Czy to w ogóle jest zdanie?

„Debaty przez cały dzień.”.

Co my tu mamy, ludzie?

Ano, „debaty”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Przez cały dzień”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „przes cały dzień”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

Z:s, czyż nie?

A jakie to wypowiedzenie, ludzie?

Oznajmienie?

„Przez cały wtorek w ECS odbywa się też cykl debat organizowanych w ramach dwudniowego, rozpoczętego w poniedziałek Międzynarodowego Forum Obywatelskiego odbywającego się pod hasłem "1989–2019. Narodziny nowej Europy".”

Co my tu mamy, ludzie?

Ano, „przez cały wtorek”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „przes cały ftorek”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

Z:s, czyż nie?

W:f, czyż nie?

„Organizowanych”.

Co to?

Ano, wygląda to na imiesłów przymiotnikowy bierny.

Tak czy nie, ludzie?

„Rozpoczętego”.

Co to?

Ano, wygląda to na imiesłów przymiotnikowy bierny.

Tak czy nie, ludzie?

„W poniedziałek”.

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

W:f, czyż nie?

„Forum”.

Co to?

„Odbywającego się”.

Co to?

Ano, wygląda to na imiesłów przymiotnikowy czynny.

Tak czy nie, ludzie?

„Pod hasłem.”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „pot hasłem”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

D:t, czyż nie?

„Hasłem”.

Co to?

„Narodziny”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

A jakie to wypowiedzenie, ludzie?

„Na Forum składa się dziewięć debat.”.

Ano, „debat”.

A jakie to wypowiedzenie, ludzie?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Omawiane są na nich problemy dotyczące różnych dziedzin życia, w tym polityki, nauki, sztuki czy kultury.”.

Co my tu mamy, ludzie?

Ano, „omawiane są”.

Co to?

Ano, orzeczenie imienne.

„Są” – łącznik.

„Omawiane” – orzecznik.

Tak czy nie, ludzie?

„Omawiane”.

Co to?

Ano, wygląda to na imiesłów przymiotnikowy bierny.

Tak czy nie, ludzie?

„Problemy”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Problemy”.

Co to?

Ano, podmiot.

Tak czy nie, ludzie?

„Na nich”.

Co to?

Ano, wygląda to na wyrażenie przyimkowe.

Tak czy nie, ludzie?

„Dotyczące”.

Co to?

Ano, wygląda to na imiesłów przymiotnikowy czynny.

Tak czy nie, ludzie?

„Dziedzin”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Życia”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„W tym”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „f tym”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

W:f, czyż nie?

„Polityki”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Nauki”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Sztuki”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Nauki” – „sztuki” – rymuje się, czyż nie?

„Kultury”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

A jakie to zdanie, ludzie?

Czy to w ogóle jest zdanie?

„4 czerwca będzie ostatnim dniem funkcjonowania uruchomionej w sobotę
tzw. Strefy społecznej zorganizowanej w ramach Święta.”.

Co my tu mamy, ludzie?

Ano, „będzie dniem”.

Co to?

Ano, wygląda to na orzeczenie imienne.

„Będzie” – wygląda to na łącznik.

„Dniem” – wygląda to na orzecznik.

Tak czy nie, ludzie?

„4 czerwca” – wygląda to na podmiot.

Tak czy nie, ludzie?

„Funkcjonowania”.

Co to?

Ano, wygląda to na rzeczownik odczasownikowy.

Tak czy nie, ludzie?

„Uruchomionej”.

Co to?

Ano, imiesłów przymiotnikowy bierny.

Tak czy nie, ludzie?

„Zorganizowanej”.

Co to?

Ano, imiesłów przymiotnikowy bierny.

Tak czy nie, ludzie?

Widzicie?

Tu, „uruchomionej w sobotę tzw. Strefy społecznej”, tu „zorganizowanej
w ramach Święta.”.

A jakie to zdanie, ludzie?

Pojedyncze?

Czy to w ogóle jest zdanie?

„W kilkunastu namiotach ustawionych na terenie sąsiadującym z ECS swoje stoiska ma ponad 200 organizacji pozarządowych z całego kraju prowadzących bardzo różnorodną działalność.”.

Co my tu mamy, ludzie?

Ano, „w kilkunastu”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „f kilkunastu”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

W:f, czyż nie?

„Ustawionych”.

Co to?

Ano, wygląda to na imiesłów przymiotnikowy bierny.

Tak czy nie, ludzie?

„Sąsiadującym”.

Co to?

Ano, wygląda to na imiesłów przymiotnikowy czynny.

Tak czy nie, ludzie?

„Swoje”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „sfoje”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

W:f, czyż nie?

„Z całego kraju”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „s całego kraju”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

Z:s, czyż nie?

„Prowadzących”.

Co to?

Ano, wygląda to na imiesłów przymiotnikowy czynny.

Tak czy nie, ludzie?

„Sąsiadującym” – „prowadzących” – rymuje się, czyż nie?

A jaki to rym, ludzie?

„Działalność”.

Co to?

Ano, wygląda to na rzeczownik abstrakcyjny?

Tak czy nie, ludzie?

A jakie to zdanie, ludzie?

Czy to w ogóle jest zdanie?

„Organizacje przygotowały liczne warsztaty, wykłady, debaty czy spotkania
z m.in. ks. Adamem Bonieckim, Leszkiem Balcerowiczem, Agnieszką Holland, Szymonem Hołownią, Tomaszem Sekielskim i Lechem Wałęsą.”.

Co my tu mamy, ludzie?

Ano, „przygotowały”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „pszygotowały”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

Ż:sz, czyż nie?

„Warsztaty”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Wykłady”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Debaty”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Spotkania”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Warsztaty” – „debaty” – rymuje się, czyż nie?

A jaki to rym, ludzie?

Żeński?

Widzicie?

Tu „warsztaty”, tu „wykłady”, tu „debaty”, tu „spotkania”.

A jakie to zdanie, ludzie?

Pojedyncze?

Czy to w ogóle jest zdanie?

„Rocznica, która ma łączyć”.

Co my tu mamy, ludzie?

Ano, „rocznica”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Łączyć”.

Co to?

Ano, bezokolicznik.

A jakie to wypowiedzenie, ludzie?

Oznajmienie?

„Różnego rodzaju działania społeczne i kulturalne prowadzone są też
od 1 do 4 czerwca na dwóch zlokalizowanych w centrum Gdańska skwerach – Świętopełka i Kobzdeja.”.

Ano, „działania”.

Ano, wygląda to na rzeczownik odczasownikowy.

„Prowadzone są”.

„Prowadzone” – orzecznik.

Ano, orzeczenie imienne.

„Są” – łącznik.

„Prowadzone”.

Ano, wygląda to na imiesłów przymiotnikowy bierny.

„Działania” – podmiot.

„Prezentowane tam są wystawy – m.in. fotograficzna i ekspozycja plakatów.”.

„Zlokalizowanych”.

Co to?

Ano, wygląda to na imiesłów przymiotnikowy bierny.

Tak czy nie, ludzie?

„W centrum”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „f centrum”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

W:f, czyż nie?

„Skwerach”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „skferah”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

W:f, czyż nie?

A jakie to zdanie, ludzie?

Pojedyncze?

Czy to w ogóle jest zdanie?

Co my tu mamy, ludzie?

Ano, „są prezentowane”.

Co to?

Ano, orzeczenie imienne.

„Są” – łącznik.

„Prezentowane” – orzecznik.

Tak czy nie, ludzie?

„Prezentowane” .

Co to?

Ano, imiesłów przymiotnikowy bierny.

Tak czy nie, ludzie?

A jakie to zdanie, ludzie?

Pojedyncze?

Czy to w ogóle jest zdanie?

„Odbywają się różnego rodzaju spotkania, warsztaty, koncerty i spotkania
z dziennikarzami, pisarzami czy imigrantami.”.

Co my tu mamy, ludzie?

Ano, „spotkania”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Warsztaty”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Koncerty”?

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Dziennikarzami” – „pisarzami” – „imigrantami” – rymuje się, czyż nie?

A jaki to rym, ludzie?

Żeński?

A jakie to zdanie, ludzie?

Pojedyncze?

Czy to w ogóle jest zdanie?

„Pełen program wszystkich zdarzeń, które złożą się na obchody, znaleźć można na stronie www.2019gdansk pl.”.

Co my tu mamy, ludzie?

Ano, „znaleźć można”.

Co to?

Na pewno „znaleźć” – bezokolicznik.

Tak czy nie, ludzie?

Na pewno „można” – czasownik niewłaściwy.

Tak czy nie, ludzie?

„Wszystkich”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „fszystkich”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

W:f, czyż nie?

„Zdarzeń”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Obchody”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „ophody”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

B:p, czyż nie?

„Na obchody”.

Co to?

Ano, wygląda to na wyrażenie przyimkowe.

Tak czy nie, ludzie?

„Pełen program wszystkich zdarzeń” jakich?

Ano, „które złożą się na obchody”.

W istocie: „pełen program wszystkich zdarzeń(…)znaleźć można na stronie www.2019gdansk pl.”.

„(…)które złożą się na obchody” to wtrącenie.

Zatem: jakie to wypowiedzenie, ludzie?

„Organizację odbywających się w Gdańsku imprez składających się na Święto Wolności i Solidarności, wsparły finansowo samorządy województw mazowieckiego i wielkopolskiego, miasto Poznań, Sosnowiec i powiat poznański.”.

Co my tu mamy, ludzie?

Ano, „organizację”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Odbywających się”.

Co to?

Ano, imiesłów przymiotnikowy czynny.

Tak czy nie, ludzie?

„W Gdańsku”.

Co to?

Ano, wygląda to na wyrażenie przyimkowe.

Tak czy nie, ludzie?

„Imprez”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Składających się”.

Co to?

Ano, imiesłów przymiotnikowy czynny.

Tak czy nie, ludzie?

Widzicie?

„Odbywających się” – „składających się” – rymuje się, czyż nie?

A jaki to rym, ludzie?

Żeński?

„Na Święto”.

Co to?

Ano, wygląda to na wyrażenie przyimkowe.

Tak czy nie, ludzie?

„Święto”.

Co to?

„Wolności”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Solidarności”.

Co to?

Rzeczownik abstrakcyjny?

„Wolności” – „Solidarności” – rymuje się, czyż nie?

A jaki to rym, ludzie?

Żeński?

„Wsparły”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „fsparły”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

W:f, czyż nie?

„Województw”.

Wiecie, oczywiście, że wymawia się: „wojewuctf”?

Co to?

Ano, ubezdźwięcznienie.

Dz:c, czyż nie?

W:f, czyż nie?

Widzicie?

Tu „mazowieckiego”, tu „wielkopolskiego”.

„Mazowieckiego” – „wielkopolskiego” – rymuje się, czyż nie?

A jaki to rym, ludzie?

Żeński?

A jakie to zdanie, ludzie?

„Jeśli chcielibyście nas zainteresować tematem związanym z Waszym regionem – czekamy na Wasze sygnały/materiały.”.