Ból- skandal czy błogosławieństwo? Postawy wobec bólu a ogólna wizja świata i człowieka (na przykładzie ateistów, buddystów i katolików) Sylwia Wojas Instytut…
Prawda o wydarzeniach minionych, którymi zajmują się historycy jest dla nas nieosiągalna. Nie wymyślono wehikułów czasu, więc nie ma możliwości podejrzenia przebiegu tych wydarzeń, czy…
Tym razem napiszę coś niecoś o swoim mieście. Na przełomie XIII i XIV wieku Poznań pod względem gospodarczym i politycznym należał już do warstwy kupieckiej…
Bardzo podobał mi się najnowszy fim mistrza Allena, który obejrzałem parę godzin temu. Jak to u Allena; lekki, uroczy i niebanalny zarazem. Bardzo polecam! Ludzie…
Piotr Marek Napierała (ur. 18 maja 1982 roku w Poznaniu) – historyk dziejów nowożytnych, doktor nauk humanistycznych w zakresie historii. Zajmuje się myślą polityczną Oświecenia i jego przeciwników, życiem codziennym, i polityką w XVIII wieku, kontaktami Zachodu z Chinami i Japonią, oraz problematyką stereotypów narodowych. Wiceprezes Polskiego Stowarzyszenia Racjonalistów w latach 2014-2015. Autor książek: "Sir Robert Walpole (1676-1745) – twórca brytyjskiej potęgi", "Hesja-Darmstadt w XVIII stuleciu, Wielcy władcy małego państwa", "Światowa metropolia. Życie codzienne w osiemnastowiecznym Londynie", "Kraj wolności i kraj niewoli – brytyjska i francuska wizja wolności w XVII i XVIII wieku" (praca doktorska), "Simon van Slingelandt – ostatnia szansa Holandii", "Paryż i Wersal czasów Voltaire'a i Casanovy", "Chiny i Japonia a Zachód - historia nieporozumień". Reżyser, scenarzysta i aktor amatorskiego internetowego teatru o tematyce racjonalistyczno-liberalnej Theatrum Illuminatum
6 Odpowiedź na “Woody Allen: „Nieracjonalny mężczyzna””
Ten profesor od razu kojarzy się z postacią Raskolnikowa ze „Zbrodni i Kary” Dostojewskiego. Tyle że Raskolnikowa dopadają wyrzuty sumienia (bo nie wszystko poszło zgodnie z planem) i dlatego przegrywa. Ten przykład z pewnym twierdzeniem Kanta nie jest za dobry, żeby krytykować samą filozofię, ale żeby zachęcać do przyglądania się zdaniom, które przez filozofów były na przestrzeni wieków wypowiadane, bo samego myślenie nie sposób w sobie powstrzymać… Kontrargument z nazistami jest przecież też filozofią: racjonalistycznym udowodnieniem, że koncepcja idealnego państwa ludzi prawdomównych jest błędna
Po tym filmie pomyślałem od razu o „Crimes and Misdemeanors” bo całość krąży koło podobnego tematu i przełamuje pewne schematy myślowe. Po raz kolejny też przekonałem się, że oceny dokonywane przez różne portale w przypadku filmów Allena nie sprawdzają się („Irrational Man” nie miał tzw. dobrej prasy).
Pewną ironią jest, że jego kino (przynajmniej od strony amerykańskiej) jest bardzo europejskie, co jeszcze raz potwierdza nasze wcześniejsze konkluzje, że zachodnie kino potrzebuje obu nurtów.
Miło oglądało mi się „O północy w Paryżu”
Proszę polecić swoje ulubione filmy, które warto zobaczyć 🙂
Ciekawa fabuła jest w filmie Oldboy. Film z 2003 roku, ale niedawno oglądałem i pozostał mi w głowie, reżyseria: Chan-wook Park.
Ten profesor od razu kojarzy się z postacią Raskolnikowa ze „Zbrodni i Kary” Dostojewskiego. Tyle że Raskolnikowa dopadają wyrzuty sumienia (bo nie wszystko poszło zgodnie z planem) i dlatego przegrywa. Ten przykład z pewnym twierdzeniem Kanta nie jest za dobry, żeby krytykować samą filozofię, ale żeby zachęcać do przyglądania się zdaniom, które przez filozofów były na przestrzeni wieków wypowiadane, bo samego myślenie nie sposób w sobie powstrzymać… Kontrargument z nazistami jest przecież też filozofią: racjonalistycznym udowodnieniem, że koncepcja idealnego państwa ludzi prawdomównych jest błędna
Po tym filmie pomyślałem od razu o „Crimes and Misdemeanors” bo całość krąży koło podobnego tematu i przełamuje pewne schematy myślowe. Po raz kolejny też przekonałem się, że oceny dokonywane przez różne portale w przypadku filmów Allena nie sprawdzają się („Irrational Man” nie miał tzw. dobrej prasy).
Hollywood go nie lubi bo lamie schematy a prawica bo Żyd. Co nie zmienia faktu że to prawdopodobnie najlepszy reżyser.
Pewną ironią jest, że jego kino (przynajmniej od strony amerykańskiej) jest bardzo europejskie, co jeszcze raz potwierdza nasze wcześniejsze konkluzje, że zachodnie kino potrzebuje obu nurtów.
Nie wiem czy bardzo europejskie. Raczej bardzo klasyczne na swój sposób. Dzisiaj kino euro jest bardziej postmodern
Miło oglądało mi się „O północy w Paryżu”
Proszę polecić swoje ulubione filmy, które warto zobaczyć 🙂
Ciekawa fabuła jest w filmie Oldboy. Film z 2003 roku, ale niedawno oglądałem i pozostał mi w głowie, reżyseria: Chan-wook Park.