Do władzy doszedł PiS i polska polityka stała się dużo bardziej dziwna, drapieżna, wzbudzająca kontrowersje. Prof. Rafał Chwedoruk ocenia tę sytuację ze stoickim spokojem i uważa, że Polsce nie grozi totalitaryzm. Andrzej Dominiczak w rozmowie zajmuje zupełnie inne stanowisko. Jednakże obydwaj rozmówcy zauważają, że brak poglądów u części polskich wyborców zastępuje chęć zabawy, głosowanie „dla beki”, nadzieja na fascynujące widowisko. Niestety, uczestnicy tej zabawy nie zdają sobie sprawy z tego, że poza barwnymi wystąpieniami posłanki Pawłowicz i „zabawną” konsternacją opozycji poniżanej przez posła Kaczyńskiego kryje się rzeczywistość, kryje się przyszłość Polski…
O autorze wpisu:
Studiował historię sztuki. Jest poetą i muzykiem. Odbył dwie wielkie podróże do Indii, gdzie badał kulturę, również pod kątem ateizmu, oraz indyjską muzykę klasyczną. Te badania zaowocowały między innymi wykładami na Uniwersytecie Wrocławskim z historii klasycznej muzyki indyjskiej, a także licznymi publikacjami i wystąpieniami. . Jacek Tabisz współpracował z reżyserem Zbigniewem Rybczyńskim przy tworzeniu scenariusza jego nowego filmu. Od grudnia 2011 roku był prezesem Polskiego Stowarzyszenia Racjonalistów, wybranym na trzecią kadencję w latach 2016 - 2018 Jego liczne teksty dostępne są także na portalach Racjonalista.tv, natemat.pl, liberte.pl, Racjonalista.pl i Hanuman.pl. Organizator i uczestnik wielu festiwali i konferencji na tematy świeckości, kultury i sztuki. W 2014 laureat Kryształowego Świecznika publiczności, nagrody wicemarszałek sejmu, Wandy Nowickiej za działania na rzecz świeckiego państwa. W tym samym roku kandydował z list Europa+ Twój Ruch do parlamentu europejskiego. Na videoblogu na kanale YouTube, wzorem anglosaskim, prowadzi pogadanki na temat ateizmu. Twórcze połączenie nauki ze sztuką, promowanie racjonalnego zachwytu nad światem i istnieniem są głównymi celami jego działalności. Jacek Tabisz jest współtwórcą i redaktorem naczelnym Racjonalista.tv. Adres mailowy: jacek.tabisz@psr.org.pl
Bardzo ciekawa rozmowa. Ja bardzo lubię słuchać Pana Andrzeja, ponieważ Pan Andrzej ma taki ciepły, uspokajający głos, pod tym względem trochę przypomina Richarda Dawkinsa (gdy się go oglada z napisami).
😉
Rozmowa ciekawa, ale sposób jej prowadzenia przez Pana Andrzeja dość męczący. Rozumiem takie dygresje przy symetrycznej dyskusji bez tematu przewodniego. Jednak zadawanie pytań, w trakcie których pojawia się dygresja do dygresji, utrudnia zrozumienie samego pytania i zamienia dyskusję w monolog Pana Andrzeja przerywany odpowiedziami/uzupełnieniami Gościa.