Amerykańskie seriale, wbrew europejskiemu stereotypowi głupawej Ameryki, stoją zwykle na wyższym poziomie intelektualnym niż seriale europejskie, wydaje mi się także, że pod względem poprawności politycznej…
Czytaj dalej Sceptycyzm religijny, racjonalizm i ateizm w amerykańskich serialach
Polecam nadludzko bezstronną książkę brytyjskiego dziennikarza Wapshotta z 2011 roku o sporze dwóch czołowych ekonomistów XX wieku i sporze między ich fanami, który zwalczają się…
Czytaj dalej Keynes kontra Hayek – socjalliberalizm kontra neoliberalizm
Mam czasem wrażenie, że większość Polaków nie rozumie czym jest sojusz wojskowy. Dotyczy to nie tylko ludzi prostych, mających inne rzeczy do roboty, ale także…
Czytaj dalej Przypominam, że jesteśmy w NATO
USA mają armię silniejszą niż następnych 20 państw świata razem wziętych, a ludności tyle co UK+Niemcy+Hiszpania+Francja+Włochy. 2/3 budżetu państw NATO to wojskowy budżet USA. 1/3…
Czytaj dalej Wielka Brytania i Francja w amerykańskim świecie
(Abstrahując od tego, że jest tak naprawdę tylko jedna cywilizacja) Już numer „Forum” (nr 24/25 13-26 VI 2011 r.) zawierał szereg artykułów o wspólnym temacie;…
Czytaj dalej Zachód ma się dobrze wbrew bajaniom Morrisa i Fegusona
Groteska alegoryczna oparta na prawdziwych wydarzeniach. Kiedy Roosevelt śpi (i śni o lodówkach, – jest to nawiązanie do tego, iż po ataku Japończyków na Pearl…
Czytaj dalej Jałta według Theatrum Illuminatum
Niedawno zamieściłem na Racjonalista TV recenzję książki Ramity Navai: „Miasto kłamstw”, w której opisuje ona absurdy życia współczesnego Teheranu. Książka stała się dla nas, tj.…
Czytaj dalej Teheran – miasto absurdów
Konserwatyzm bazuje na strachu przed światem, zmianą, odmiennością. http://www.youtube.com/watch?v=pnNHjdtD0JE
Czytaj dalej Aids jako sojusznik konserwatystów
Teheran ukazany przez Navai to istny dom wariatów, w którym trzeba kłamać by przeżyć i mieć trochę spokoju. Sklepikarze kryją łamiących ramadan na zapleczach, a…
Czytaj dalej Ramita Navai: „Miasto kłamstw. Cała prawda o Teheranie”
Gdy opadają emocje, żal, trwoga i złość, gdy kończy się czas kiedy wszyscyśmy (albo prawie wszyscy) „się stali Charlie Hebdo” można spojrzeć na kontekst tej sprawy…
Czytaj dalej Bankructwo political correctness (czy zawsze winniśmy być Charlie Hebdo ?)