W przypadku lewicowca mozna zastanawiać się, czy chodzi mu o zasady czy o chciwość, liberała – czy o obojętność, a konserwatysty – czy nie równa do stada.
Konserwatyści lubią podkreślać swą „odwagę” w bronieniu pewnych zasad, lecz czy bronienie ich nie jest po prostu konformizmem status quo? Odwagą jest głoszenie niepopularnych tez, a te zwłascza w odniesieniu do społeczeństwa są zwykle tymi „za zmianą”.
Ból- skandal czy błogosławieństwo? Postawy wobec bólu a ogólna wizja świata i człowieka (na przykładzie ateistów, buddystów i katolików) Sylwia Wojas Instytut…
Dostrzegam w naszym kraju pewną tendencję do zamierania dyskusji i polemiki między reprezentantami równych ideologii politycznych. Jako liberał i eks-konserwatysta jestem tym faktem dość zaniepokojony,…
Ponieważ w naszym kraju trwa zalew prawicowych ksiąg „mądrości” politycznej, i nikt z normalnych liberałów (a nie konserwatywnych wolnorynkowców, którzy mienią się być liberałami), nie…
Indie to kraj i cywilizacja zarazem, postrzegane są przez Zachód jako kraina baśni i mitów; w końcu hinduizm zakłada istnienie dziesiatków milionów bogów i demonów. …
Piotr Marek Napierała (ur. 18 maja 1982 roku w Poznaniu) – historyk dziejów nowożytnych, doktor nauk humanistycznych w zakresie historii. Zajmuje się myślą polityczną Oświecenia i jego przeciwników, życiem codziennym, i polityką w XVIII wieku, kontaktami Zachodu z Chinami i Japonią, oraz problematyką stereotypów narodowych. Wiceprezes Polskiego Stowarzyszenia Racjonalistów w latach 2014-2015. Autor książek: "Sir Robert Walpole (1676-1745) – twórca brytyjskiej potęgi", "Hesja-Darmstadt w XVIII stuleciu, Wielcy władcy małego państwa", "Światowa metropolia. Życie codzienne w osiemnastowiecznym Londynie", "Kraj wolności i kraj niewoli – brytyjska i francuska wizja wolności w XVII i XVIII wieku" (praca doktorska), "Simon van Slingelandt – ostatnia szansa Holandii", "Paryż i Wersal czasów Voltaire'a i Casanovy", "Chiny i Japonia a Zachód - historia nieporozumień". Reżyser, scenarzysta i aktor amatorskiego internetowego teatru o tematyce racjonalistyczno-liberalnej Theatrum Illuminatum
7 Odpowiedź na “Zasady konserwatywne czy konformizm?”
Nie zgodze sie z tym ze słowo porządny to wlasciwie to samo to konformistyczny. To jest kompletna bzdura. W ogolnym pojeciu, człowiek porządny to czlowiek ktory nie robi swinstw w stosunku do drugiego czlowieka. Ludzi porządni są wszedzie i wsrod ludzi religijnych i wsrod ateistow. I podobnie kanalie (nieporządni) są i wsrod ateistow i wsrod np. katolikow. Podobnie stwierdzenie ze w czasach PRL za czlowieka porządnego uchodził ktos kto „głosił” marksizm (a moze i leninizm) to kompletna bzdura.
Mowienie, ze konformista to czlowiek „porządny” to zawłaszczenie potoczengo slowa porządny do niecnych celow. W tym sensie np. nazistowskie Niency były bardzo porządne, i nasz pseudo-katolicki obecny koscioł tez jest bardzo porządny bo sie ustawia tak jak sądzi wiekszosc.
Czyli ja bym nie uzywał słowa „porządny” do okreslania jakichs innych postaw (np. konformistycznych) bo moze to prowadzic do przekłamania w potocznym sensie tego słowa.
Bardziej chyba tu pasuje słowo „poukładany”, czyli konformista sie układa. Ma w ten sposob porządek w swoim swiecie, ale niekoniecznie on sam jest porządny.
No cóż. To co pan mówi to po prostu czlowiek „dobry”. Ewent.. życzliwy. Porządny oznacza wlasnie konformistę stojącego w rzędzie czyli w stadzie. Ja wybitnie tego słowach nie lubię – cuchnie dulszczyzną na mile.
Conformist = A person who uncritically or habitually conforms to the customs, rules, or styles of a group.
Nie wiem kto wymyslił/przetłumaczył, ze polski konformistyczny człowiek, to „porządny” człowiek. To jakas bzdura ktora sie zakradła do polskich podrecznikow. Pewnie ten sam co zdecydował, ze jedna orientacja jest porządna, a druga nieporządna (czarni mowią na to „nieuporządkowana”).
Wydaje mi się, że rozumiem intencje autora. Zapewne chodziło mu o zwrócenie uwagi na pewnego rodzaju „mimikrę” zachowań, która konformizmem wobec przyjętych wzorców myślenia, jest brana za „porządność” w oczach większości społeczeństw. W sposób niejako „doraźny”, bo tak naprawdę nie wiemy o kimś, czy jest porządny, czy nie, dopóki nie zjemy z nim „beczki soli”. Tak więc, do prawdziwej oceny wartości człowieka potrzebny jest czas, a doraźnie, taki nie „wychylający się”, jest postrzegany jako przewidywalny, bezpieczny, nie siejący zamętu , a więc „porządny”. Nie wiem, może Niemcy bardziej ulegają temu mechanizmowi, niż Polacy, wszak wymyślili nawet na to pojęcie. W każdym razie Polacy za komuny bardziej lubili nonkonformistów niż w dzisiejszych czasach, tak przynajmniej mi się wydaje. Dzięki za tekst.
Nie zgodze sie z tym ze słowo porządny to wlasciwie to samo to konformistyczny. To jest kompletna bzdura. W ogolnym pojeciu, człowiek porządny to czlowiek ktory nie robi swinstw w stosunku do drugiego czlowieka. Ludzi porządni są wszedzie i wsrod ludzi religijnych i wsrod ateistow. I podobnie kanalie (nieporządni) są i wsrod ateistow i wsrod np. katolikow. Podobnie stwierdzenie ze w czasach PRL za czlowieka porządnego uchodził ktos kto „głosił” marksizm (a moze i leninizm) to kompletna bzdura.
Mowienie, ze konformista to czlowiek „porządny” to zawłaszczenie potoczengo slowa porządny do niecnych celow. W tym sensie np. nazistowskie Niency były bardzo porządne, i nasz pseudo-katolicki obecny koscioł tez jest bardzo porządny bo sie ustawia tak jak sądzi wiekszosc.
Czyli ja bym nie uzywał słowa „porządny” do okreslania jakichs innych postaw (np. konformistycznych) bo moze to prowadzic do przekłamania w potocznym sensie tego słowa.
Bardziej chyba tu pasuje słowo „poukładany”, czyli konformista sie układa. Ma w ten sposob porządek w swoim swiecie, ale niekoniecznie on sam jest porządny.
No cóż. To co pan mówi to po prostu czlowiek „dobry”. Ewent.. życzliwy. Porządny oznacza wlasnie konformistę stojącego w rzędzie czyli w stadzie. Ja wybitnie tego słowach nie lubię – cuchnie dulszczyzną na mile.
Conformist = A person who uncritically or habitually conforms to the customs, rules, or styles of a group.
Nie wiem kto wymyslił/przetłumaczył, ze polski konformistyczny człowiek, to „porządny” człowiek. To jakas bzdura ktora sie zakradła do polskich podrecznikow. Pewnie ten sam co zdecydował, ze jedna orientacja jest porządna, a druga nieporządna (czarni mowią na to „nieuporządkowana”).
Wydaje mi się, że rozumiem intencje autora. Zapewne chodziło mu o zwrócenie uwagi na pewnego rodzaju „mimikrę” zachowań, która konformizmem wobec przyjętych wzorców myślenia, jest brana za „porządność” w oczach większości społeczeństw. W sposób niejako „doraźny”, bo tak naprawdę nie wiemy o kimś, czy jest porządny, czy nie, dopóki nie zjemy z nim „beczki soli”. Tak więc, do prawdziwej oceny wartości człowieka potrzebny jest czas, a doraźnie, taki nie „wychylający się”, jest postrzegany jako przewidywalny, bezpieczny, nie siejący zamętu , a więc „porządny”. Nie wiem, może Niemcy bardziej ulegają temu mechanizmowi, niż Polacy, wszak wymyślili nawet na to pojęcie. W każdym razie Polacy za komuny bardziej lubili nonkonformistów niż w dzisiejszych czasach, tak przynajmniej mi się wydaje. Dzięki za tekst.
Dokładnie o to mi chodziło. U nas słowo „poRZĄDny” też imlikuje tego, co nie wychyla się z rzędu.
Hi it’s me, I am also visiting this site daily, this website is truly nice and the
viewers are genuinely sharing pleasant thoughts.
Hi, I would like to subscribe for this web site to obtain latest updates,
thus where can i do it please help.