Madera 300 lat temu

Atlantyckie prowincje Portugalii; dwa archipelagi: Madera i Azory[1] nigdy nie były koloniami, bo odkryte w XV w nie miały rodzimej ludności. Archipelag Madery zajmuje 796 km², z czego   większa wyspa Madera – 741 km², a mniejsza – Porto Santo – resztę > Pozostałe wysepki archipelagu są małe i niezamieszkałe.   Od XV wieku organizowano na Maderze plantacje cukru, pod okiem specjalistów z Włoch. Aż do XVII wieku te plantacje były podstawą lokalnej ekonomii. W XVI wieku zatrudnieni na plantacjach niewolnicy stanowili już 10% ludności. Stolica Madery, Funchal grało istotną rolę w organizowaniu wypraw odkrywców.

Il. 1. Stolica Madery Funchal na mapie z XVII wieku, źródło: http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/1/1e/Madeira_Ancient_Map2.JPG

W 1617 roku algierscy piraci pojmali 1200 ludzi z Porto Santo. W XVII wieku produkcja cukru przeniosła się do Brazylii, São Tomé i Príncipe, więc podstawą gospodarki Madery zostało wino. Brytyjczycy okupowali wyspę w latach 1907-1814 broniąc ją w ten sposób przed apetytami Francji.  W XVII I XVIII wieku poważny kryzys ekonomiczny wygnał wielu mieszkańców Madery do kolonii w Ameryce. Na Maderze, ludzie cierpieli głód i nędzę. W 1747 roku D. John V zarządził dobrowolną rekrutację małżonków do zasiedlenia wyspy Santa Catarina. W 1751 roku, gubernator Manuel Saldanha da Gama pisał, że w niektórych portach na wyspie, ludzie jedli tylko korzonki i kwiaty: ( Nalguns portos da Ilha, o povo só se alimentava de raízes, flor de giesta e frutos)[2].