Wśród społeczności laickiej w Polsce nie brak sympatyków Szwajcarii. Ustrój tego kraju jest też podziwiany przez np. szefa resortu sprawiedliwości UK Andrew Selousa z Conservative Party. Dziekan politologii UAM prof. Tadeusz Wallas również przedstawia Konfederację jako wzór dla UE. Dobre zdanie o Helweckim ustroju ma też kolega redaktor Andrzej Dominiczak, który w omówieniu tego artykułu GW:
„…Od połowy marca Szwajcaria żyje sprawą dwóch nastolatków, którzy nie chcieli uścisnąć ręki swojej nauczycielce. W Szwajcarii zwyczajowo uczniowie witają się każdego dnia z nauczycielami uściskiem ręki. Dwóch muzułmańskich chłopców, 14- i 15-latek, z gminy Therwil pod Bazyleą stwierdziło, że nie będą tego robić, gdyż „islam zabrania dotykania kobiety, która nie jest z rodziny”. Dyrekcja nie wiedziała, jak się zachować, gdyż był to pierwszy taki przypadek w kraju. Działając wyłącznie we własnym gronie, szkoła zdecydowała, że jeśli dwójka uczniów nie chce witać się na początku lekcji, to może to robić, ale pod warunkiem, że nie będzie się witać ani z mężczyznami, ani z kobietami. W ten sposób nie dojdzie do dyskryminacji ze względu na płeć. Sprawę szybko jednak podłapały lokalne media, a wkrótce także te ogólnokrajowe. Spokojną Szwajcarię rozgrzała debata o zakresie wolności religijnej i integracji mniejszości w europejskim społeczeństwie. Wkrótce włączył się w nią też rząd federalny; jego zdanie nie było już tak kompromisowe jak dyrekcji lokalnej szkoły.- Nie może być takiego zachowania, że ktoś nie podaje ręki w naszej kulturze. Bo podawanie ręki na przywitanie to część naszej [szwajcarskiej] kultury. Nie wyobrażam sobie integracji w ten sposób i nie można akceptować takich zachowań pod przykrywką wolności religijnej – powiedziała minister sprawiedliwości Simonetta Sommaruga…Po tych słowach głos zabrał z kolei Georges Thuring, przewodniczący komisji ds. statusu obcokrajowców. Stwierdził, że „nie można mówić o integracji, jeśli ktoś ma opory przed uściskiem dłoni”. – Osobiście odrzuciłbym ich wniosek, a jako przewodniczący komisji mogę zapowiedzieć, że zostanie on dokładnie przeanalizowany, jak żaden inny – stwierdził. Chodzi o wniosek o przyznanie obywatelstwa dla całej rodziny, który złożył ojciec chłopców. Przybył on do Szwajcarii z Syrii w 2001 roku i tam dostał azyl, a później prawo pobytu…”.
Pisze:
„…Szwajcaria to ciekawy kraj. Może jedyny w Europie, który poważnie traktuje wartości demokratyczne. Nie chodzi mi tylko o podawanie ręki rzecz jasna. Moją ulubioną cechą szwajcarskiej demokracji jest fakt, że nie ma tam żadnej tzw. głowy państwa, a przecież nic się nie wali. Istnienie głów państw to relikt monarchii, nawet gdy taka głowa ma niewielkie kompetencje. A tytuł tego tekstu jest bardzo mylący. Sami przeczytajcie…”.
Ja jednak nie lubię Szwajcarii. Dla mnie ten dziwaczny kraj jest typowym przykładem przerostu demokracji nad wolnością. Szwajcarzy uchodzą na całym świecie za smutasów, którzy ubezpieczają się na wszystkich możliwych frontach, na wszystkie możliwe okoliczności – niby mentalność kalwińska, ale np. również wychowani na kalwinizmie Holendrzy jakoś nie rezygnują ze spontanu… To nieprawda, że Szwajcarzy nie mają głowy państwa, to nie jest państwo to konfederacja, każde zaś z państw jakie składają się na to co nazywamy Szwajcarią ma swoją głowę państwa czyli faktycznie coś jak UE, tylko znacznie bardziej przyziemne i mniej idealistyczne. Absolutna neutralność tego kraju ogłoszona już w 1815 roku ma jedną zaletę – tam można organizować konferencje pokojowe, chociaż lepsza do tego bardziej idealistyczna Belgia. Jednak szwajcarska neutralność w obliczu konfliktu NATO-CCCP/Rosja jest po prostu niemoralna. Szwajcaria wzbogaciła się na złocie zadłużających swoje państwa monarchów, Żydów uciekających przed holocaustem, i nazistów, terrorystów dlatego do niedawna absolutnie chroniła tajność kont bankowych… Za co lubić taki kraj?
Zgromadzenie Federalne (parlament) to najwyższa władza ustawodawcza Federacji Helweckiej. Nie ma żadnych tzw. „hamulców” – nie można rozwiązać jej izb przed upływem kadencji, nie może być zwoływana na sesje przez żaden inny organ, nie ma instytucji sądownictwa konstytucyjnego (brak Trybunału Konstytucyjnego). Ponadto wszelkie konflikty kompetencyjne rozstrzygane są przez sam parlament. On sam wybiera też siedmiu członków wykonawczej Rady Federalnej (rządu) i Trybunału Federalnego. A więc wszystko bazuje na referendach, bo nie ma innego wyjścia, czyli prymitywne Ateny a nie nowoczesny parlamentaryzm… Szwajcarski konserwatyzm podkreśla fakt, że mimo tak solidnych tradycji demokratycznych kobiety uzyskały prawa wyborcze dopiero w lutym 1971 roku, a i to nie wszędzie. Najdłużej opierał się kanton Appenzell Innerrhoden, który ustąpił przed wyrokiem sądu najwyższego w roku 1990. Kolejny powód by nie przepadać za tym państwem. Z bogactwa i inercji kraj ten wprowadza regulacje wielu drobiazgów życia codziennego. Ludzie podziwiają ich obywatelską armię, a nawet my Polacy roznieślibyśmy ją w kilka minut. Zresztą obowiązkowa służba wojskowa też jest mało moralna. Szwajcaria może działać mimo takiego anachronicznego ustroju tylko dzięki temu, że w zasadzie nie prowadzi polityki zagranicznej…
Obecnie każdy kanton ma swoją własną konstytucję, która określa zasady działania ciał tworzących prawo (parlamenty lokalne), sprawujących rządy (rządy lokalne) i egzekwujących prawo (lokalne sądy, prokuratury i policję). W większości kantonów funkcjonują jednoizbowe parlamenty, w których zasiada od 58 do 200 posłów. Rządy kantonów liczą od 5 do 7 ministrów, co oznacza potworną biurokrację całej Szwajcarii razem wziętej. No i mamy ministrów i ich przewodniczącego – głowę państwa! Do tego Szwajcarzy mają dziwne pomysły jak zastanawianie się nad sensownością weganizmu obowiązkowego! Ich referenda co chwila i neutralność sa dziwaczne i moim zdaniem nielogiczne i niemoralne. Obecnie dumają nad pensją minimalną, żeby to zrealizować biorą pod but imigrantów, by starczyło franków, żadna to mądrość, ot typowo demokratyczne przekupywanie własnego narodu. Zresztą pensja opiewałaby na niską sumę, co w opanowanym przez drożyznę kraju może być niewiele wnoszące.
PS
Własnie na Facebooku Krzysztof Trakul napisał:
„…Szwajcaria była pod koniec XIX wieku modyfikowane przez teoretyków anarchizmu. I w kontekście koncepcji anarchistycznych nalezy oceniać ustój Szwajcarii a nie nowoczesnego parlamentaryzmu, który de facto wcale nie jest demokratyczny. Poza tym nie wiadomo po co takie oceny lamerskie w gruncie rzeczy, że roznieśli byśmy armię Szwajcarii w kilka minut. Niekoniecznie i nie wiadomo. To samo z oceną, że ustrój Szwajcarii jest anachroniczny ??? To najbogatszy kraj świata, a w XIX wieku taki nie był. Z drugim krajem o ustroju quasi anarchistycznym najlepiej im wychodzi rozwój i uzyskiwanie bogactwa…”.
Ja na to tyle, że Szwajcarzy są po prostu bogaci bo bankierowali podczas obu wojen światowych kiedy inni się zabijali. przejęli złoto Żydów i nazistów, którzy nie odebrali funduszy z kont! nawet Portugalia stała się bogatsza dzięki neutralności w WWII Podobnie Szwecja, która nie była specjalnie zamożna przed 1945 rokiem, i zarobiła krocie na handlu z III Rzeszą (ruda żelaza z Koruny) i z UK. Szwajcaria była jeszcze bezpieczniejsza i miała banki. Wszyscy ludzie opisywani przez Remarque’a mieli pieniądze tam, a wielu po nie nie wróciło. Dziwne by było gdyby helweckie cwaniaki się NIE wzbogacili. Najbogatszy kraj świata to Katar, nawet Norwegia jest bogatsza od Szwajcarii, choć jako roponośne faktycznie są z nieco innej kategorii.
Ból- skandal czy błogosławieństwo? Postawy wobec bólu a ogólna wizja świata i człowieka (na przykładzie ateistów, buddystów i katolików) Sylwia Wojas Instytut…
Ponieważ w naszym kraju trwa zalew prawicowych ksiąg „mądrości” politycznej, i nikt z normalnych liberałów (a nie konserwatywnych wolnorynkowców, którzy mienią się być liberałami), nie…
Indie to kraj i cywilizacja zarazem, postrzegane są przez Zachód jako kraina baśni i mitów; w końcu hinduizm zakłada istnienie dziesiatków milionów bogów i demonów. …
Dostrzegam w naszym kraju pewną tendencję do zamierania dyskusji i polemiki między reprezentantami równych ideologii politycznych. Jako liberał i eks-konserwatysta jestem tym faktem dość zaniepokojony,…
Piotr Marek Napierała (ur. 18 maja 1982 roku w Poznaniu) – historyk dziejów nowożytnych, doktor nauk humanistycznych w zakresie historii. Zajmuje się myślą polityczną Oświecenia i jego przeciwników, życiem codziennym, i polityką w XVIII wieku, kontaktami Zachodu z Chinami i Japonią, oraz problematyką stereotypów narodowych. Wiceprezes Polskiego Stowarzyszenia Racjonalistów w latach 2014-2015. Autor książek: "Sir Robert Walpole (1676-1745) – twórca brytyjskiej potęgi", "Hesja-Darmstadt w XVIII stuleciu, Wielcy władcy małego państwa", "Światowa metropolia. Życie codzienne w osiemnastowiecznym Londynie", "Kraj wolności i kraj niewoli – brytyjska i francuska wizja wolności w XVII i XVIII wieku" (praca doktorska), "Simon van Slingelandt – ostatnia szansa Holandii", "Paryż i Wersal czasów Voltaire'a i Casanovy", "Chiny i Japonia a Zachód - historia nieporozumień". Reżyser, scenarzysta i aktor amatorskiego internetowego teatru o tematyce racjonalistyczno-liberalnej Theatrum Illuminatum
27 Odpowiedź na “Nie lubię Szwajcarii”
To lubię! Racjonalista z otwartą przyłbicą pisze, że po prostu czegoś nie lubi, jak każdy człowiek. Masz prawo, jak akurat lubię, ale Szwjcarię taką, jaka jest w ostatnich dekadach, a nie w w dawnych czasach. Co do głowy państwa, to jednak jej nie ma: Jest Rada Fderacji, i jej rotujący przwodniczący bez żadnych niemal władczych kompetencji
As first among equals, the Federal Council member serving as President of the Confederation is not considered the Swiss head of State. Rather, the entire Federal Council is considered a collective Head of State.
The constitutional provisions relating to the organisation of the Federal Government and Federal Administration are set out in section 1 of Chapter 3 of the Swiss Federal Constitution[1] at articles 174 to 179. Article 176 specifically relates to the Presidency.
„…member serving as President of the Confederation is not considered the Swiss head of State…” fajnie ale tak naprawdę to szwajc to nie jest panstwo, panstwem jest każdy kanton z 5-7 ministrami, no i oni mają przewodniczącego de facto to jest glowa panstwa
Witam! Mieszkam w Szwajcarii od kilku lat i uwazam, ze jest to najlepsze miejsce do zycia. Nie tylko ze wzgledu na wysokie pensje (nawet te minimalne w porownaniu do polskich wynagrodzen to niebo a ziemia) czy piekne gory. To miejsce, w ktorym nie rzadzi polityka, tylko zdrowy rozsadek. Widac to na kazdym kroku. A ludzie, moze nie tak spontaniczni jak my Polacy, ale w wielu sytuacjach uwazam to za zalete. Skromni, zyczliwi, spokojni – takich znam Szwajcarow.
Pozdrawiam!
Hey, to jest naprawdę ciekawe, bo to są kierunki, do których ktoś z mojej rodziny lub przyjaciół kiedyś jechał z Polski. W odniesieniu do naszej dyskusji jakiś czas temu myślę, że wyjeżdżając z Polski najpierw ma się jedne priorytety, a po pewnym czasie pobytu za granicą one się zmieniają. Wielu znajomych Amerykanów mieszka w Szwajcarii i sam też bym się zastanawiał na taką opcją, gdybym planował następny wyjazd. Dla porównania – moja rodzina ma holenderskie paszporty, ale tej możliwości nie bierzemy pod uwagę.
Holandia jest ciekawsza luźniejsza i bardziej światowa liberalna
1
Zawsze są dwie perspektywy. Na tę drugą potrzeba czasu mieszkania na miejscu.
Szwajcaria ma sporo miast będących ośrodkami kultury, nauki i przemysłu.
A kto nie ma. Żadne z nich nie ma kosmopolitycznego sznytu to wielkie wioski
Witam ponownie!
Ja mysle, ze obie opinie sa prawdziwe. Zreszta Szwajcaria nie jest monolityczna i na przyklad Kanton Genewski to zupelnie inna bajka niz wspomniany Appenzeller. Moim zdaniem koserwatyzm w Szwajcarii z jednej strony idzie w parze z przyszlosciowym i nowoczesnym mysleniem. Ale glownie chcialam odniesc sie do demokracji w Szwajcarii. Mysle, ze ustroj mozna oceniac biorac pod uwage warunki w jakich powstaje i to, w jakim stopniu sie sprawdza. Tu system referendow chociazby sprawdza sie. Ludzie sa nauczeni, ze ich decyzja jest wazna. Co nie znaczy, ze system ten sprawdzilby sie w Polsce. Byloby to karkolomne, chocby ze wzgledu na liczbe ludnosci. To co podoba mi sie jeszcze to brak gwiazdorstwa w polityce. Licza sie kompetencje. I nikogo nie dziwi jak parlamentarzysta na posiedzenie na rowerze jedzie:))
TO PRAWDA SZAJCARSKIE PATENTY NIE DO ZASTOSOWANIA GDZIE INDZIEJ – ŻERUJA NA SWYM POŁOZENIU I HISTORII- PODOBNIE JAK LICHTENSZTAJN MONAKO I LUKSEMBURG —PODOBAŁO MISIE GDY POSTAWILI SIE KADAFIEMU GDY NIKT SIE JEMU WTEDY NIE POSTAWIŁ -SA ZACHOWAWCZY W DOBRYM STYLU-PODEJSCIE DO ISLAMU W EUROPIE ICH PODOBA MISIE /NIEMA ROZDZWIEKU NARODU I WŁAC PANSWA JAK W NIEMCZECH – PUTIN I JEGO KOMPANIA PIORA PIENIADZE W TYM KRAIKU -JAK WIELU INNYCH DYKTATORÓW
A niby dlaczego takie głupoty jak podawanie ręki mają być uregulowane prawnie, a nie kulturowo?
A co jak ktoś zwyczajnie nie chce podawać ręki?
Równość płci w Szwajcarii nie istnieje. Zwłaszcza w kontekście prawnym, gdzie tylko mężczyźni podlegają służbie wojskowej z przymusu. Taka służba nie powinna być obowiązkowa, i to jest jedyną dopuszczalna równość.
Równość płci nawet nie powinna być w Szwajcarii. Szwajcaria to społeczeństwo w dużej mierze konserwatywne, i nie chciałbym by państwo wywierało przymus na przesadną równość.
Mi się chyba najbardziej podobają kraje anglosaskie, przede wszystkim Australia i Nowa Zelandia. Zwróć uwagę, że tam w zasadzie też nie ma głowy państwa, bo królowa per procura to żadna głowa, równie dobrze mogliby ogłosić królem Jezusa.
😉
Jestem nowy na blogu i też chcę wiedzieć dlaczego te kraje Ci się podobają. Możesz wrzucić link?
Osobiście z tych wszystkich państw to najbardziej mi się podobają Hiszpania i Japonia. Za krajami germańskimi i anglosaskimi niezbyt przepadam.
Szwajcaria jest pod wieloma względami fascynującym krajem
Jest jedną z najstarszych demokracji, której początki sięgają średniowiecza. Mimo demokracji nie doszło tam do anarchii tak jak w naszej demokracji szlacheckiej. Od XVIII wieku panuje tam niemal zupełny spokuj. Było by miło gdyby Pan Napierała przedstawił nam historię i podstawy ustrojowe tego kraju.
Nie cierpię Szwajcarii. Jest wiejska i prymitywna. Ludzie niewykształceni. W mieście (10 tys. mieszkańców) nie ma ani jednego skweru czy parku, żeby wyjść na spacer. Nie ma żadnej lodziarni. Można jedynie umówić się w hipermarkecie na kawę. Masakra. Spacer możliwy jedynie na pastwisko za miasto. Ale jeśli ktoś jest niepełnosprawny czy starszy to nawet nie da rady dojść na to pastwisko, bo w mieście nie ma ani jednej ławki.
Ponad 80% mieszkań to stare mieszkania, ze wspólnymi płatnymi pralniami w piwnicy.
Szwajcarzy budują mieszkania bez wentylacji, Brak wentylatorów powoduje pleśń i grzyb na ścianie.
Brak śmietników powoduje, że śmieci wystawia się raz na tydzień określonego dnia przed blok.
Papier odbierają raz na 4 miesiące. Nie ma kontenerów na papier.
No i te dialekty. Każda wioska ma inny dialekt. Szwajcarzy specjalnie nim chętnie mówią, wykluczając obcokrajowców.
Na plus są przepisy trzymające ludzi w garści, np. nie wolno głośno rozmawiać na balkonie, słuchać głośno muzyki, parkowanie jest tylko płatne i tylko w wyznaczonych miejscach.
Można dużo pisać o życiu codziennym w tym sztywniackim państwie…
A góry? Góry są też w innych krajach. I gdyby nie te góry i złoto nazistów ten kraj byłby niczym.
A ja się całkowicie zgodzę z wpisem Piotra. Również nie lubię Szwajcarii, ale podziwiam ich za to że mają swoje zasady i że jest tam bezpiecznie.
Kwestia tylko taka że to ich bezpieczeństwo też jest kontrowersyjne. Zasady uregulowane polityczno-prawnie, a nie kulturowo również. Zamiast racjonalnego podejścia to żyją w mentalności oblężonej twierdzy. I to jest jeden z tych aspektów za których ich nie lubię. To jest właśnie to o czym wspomniał Piotr, że służba wojskowa jest niemoralna. Tym bardziej że uderza ona w wolność mężczyzn. Tak samo ich zbyt duże zaufanie do państwa i przerost tego nad rozsądkiem sprawia, że ten kraj mnie zwyczajnie odpycha.
Mnie się bardzo podobają państwa na wzór Japonii czy Tajwanu. Bezpieczne, ale jednak nie tak sztywne i zacofane jak Szwajcaria, a też konserwatywne. Tajwan może mniej mi się podoba, bo też ma przymus wojskowy, ale za to Tajwańczycy są bardzo gościnni.
Następna kwestia to taka że te dwa kraje nie mają dostępu do broni, bo ta jest ściśle regulowana i dzięki temu nie ma tam mentalności właśnie oblężonej twierdzy.
To lubię! Racjonalista z otwartą przyłbicą pisze, że po prostu czegoś nie lubi, jak każdy człowiek. Masz prawo, jak akurat lubię, ale Szwjcarię taką, jaka jest w ostatnich dekadach, a nie w w dawnych czasach. Co do głowy państwa, to jednak jej nie ma: Jest Rada Fderacji, i jej rotujący przwodniczący bez żadnych niemal władczych kompetencji
As first among equals, the Federal Council member serving as President of the Confederation is not considered the Swiss head of State. Rather, the entire Federal Council is considered a collective Head of State.
The constitutional provisions relating to the organisation of the Federal Government and Federal Administration are set out in section 1 of Chapter 3 of the Swiss Federal Constitution[1] at articles 174 to 179. Article 176 specifically relates to the Presidency.
Czytalnikom, którzy nie wiedzą, co myśleć, polecam np. ten link: http://www.revolvy.com/main/index.php?s=President%20of%20the%20Swiss%20Confederation&item_type=topic
„…member serving as President of the Confederation is not considered the Swiss head of State…” fajnie ale tak naprawdę to szwajc to nie jest panstwo, panstwem jest każdy kanton z 5-7 ministrami, no i oni mają przewodniczącego de facto to jest glowa panstwa
myślę, że Szwajcarię lubią ci którzy uważają ją za progresywną, ja uważam raczej za anachronistyczną
Witam! Mieszkam w Szwajcarii od kilku lat i uwazam, ze jest to najlepsze miejsce do zycia. Nie tylko ze wzgledu na wysokie pensje (nawet te minimalne w porownaniu do polskich wynagrodzen to niebo a ziemia) czy piekne gory. To miejsce, w ktorym nie rzadzi polityka, tylko zdrowy rozsadek. Widac to na kazdym kroku. A ludzie, moze nie tak spontaniczni jak my Polacy, ale w wielu sytuacjach uwazam to za zalete. Skromni, zyczliwi, spokojni – takich znam Szwajcarow.
Pozdrawiam!
no to fajnie. Mili i niemili ludzie mieszkają jednak wszędzie
ja jednak wolę jako miejsce do życia Holandię, Londyn albo Kanary , Szwajcaria jest zbyt wiejska dla mnie
Hey, to jest naprawdę ciekawe, bo to są kierunki, do których ktoś z mojej rodziny lub przyjaciół kiedyś jechał z Polski. W odniesieniu do naszej dyskusji jakiś czas temu myślę, że wyjeżdżając z Polski najpierw ma się jedne priorytety, a po pewnym czasie pobytu za granicą one się zmieniają. Wielu znajomych Amerykanów mieszka w Szwajcarii i sam też bym się zastanawiał na taką opcją, gdybym planował następny wyjazd. Dla porównania – moja rodzina ma holenderskie paszporty, ale tej możliwości nie bierzemy pod uwagę.
Holandia jest ciekawsza luźniejsza i bardziej światowa liberalna
Zawsze są dwie perspektywy. Na tę drugą potrzeba czasu mieszkania na miejscu.
Szwajcaria ma sporo miast będących ośrodkami kultury, nauki i przemysłu.
A kto nie ma. Żadne z nich nie ma kosmopolitycznego sznytu to wielkie wioski
Witam ponownie!
Ja mysle, ze obie opinie sa prawdziwe. Zreszta Szwajcaria nie jest monolityczna i na przyklad Kanton Genewski to zupelnie inna bajka niz wspomniany Appenzeller. Moim zdaniem koserwatyzm w Szwajcarii z jednej strony idzie w parze z przyszlosciowym i nowoczesnym mysleniem. Ale glownie chcialam odniesc sie do demokracji w Szwajcarii. Mysle, ze ustroj mozna oceniac biorac pod uwage warunki w jakich powstaje i to, w jakim stopniu sie sprawdza. Tu system referendow chociazby sprawdza sie. Ludzie sa nauczeni, ze ich decyzja jest wazna. Co nie znaczy, ze system ten sprawdzilby sie w Polsce. Byloby to karkolomne, chocby ze wzgledu na liczbe ludnosci. To co podoba mi sie jeszcze to brak gwiazdorstwa w polityce. Licza sie kompetencje. I nikogo nie dziwi jak parlamentarzysta na posiedzenie na rowerze jedzie:))
TO PRAWDA SZAJCARSKIE PATENTY NIE DO ZASTOSOWANIA GDZIE INDZIEJ – ŻERUJA NA SWYM POŁOZENIU I HISTORII- PODOBNIE JAK LICHTENSZTAJN MONAKO I LUKSEMBURG —PODOBAŁO MISIE GDY POSTAWILI SIE KADAFIEMU GDY NIKT SIE JEMU WTEDY NIE POSTAWIŁ -SA ZACHOWAWCZY W DOBRYM STYLU-PODEJSCIE DO ISLAMU W EUROPIE ICH PODOBA MISIE /NIEMA ROZDZWIEKU NARODU I WŁAC PANSWA JAK W NIEMCZECH – PUTIN I JEGO KOMPANIA PIORA PIENIADZE W TYM KRAIKU -JAK WIELU INNYCH DYKTATORÓW
ale normalnie to oni najwięcej jedzą z rąk tyranów…
Jeśli chodzi o cytaty, to dobra decyzja z podawaniem ręki. Szwajcarski obywatel powinien szanować szwajcarskie prawa i zwyczaje, jak i równość płci.
No to to tak
A niby dlaczego takie głupoty jak podawanie ręki mają być uregulowane prawnie, a nie kulturowo?
A co jak ktoś zwyczajnie nie chce podawać ręki?
Równość płci w Szwajcarii nie istnieje. Zwłaszcza w kontekście prawnym, gdzie tylko mężczyźni podlegają służbie wojskowej z przymusu. Taka służba nie powinna być obowiązkowa, i to jest jedyną dopuszczalna równość.
Równość płci nawet nie powinna być w Szwajcarii. Szwajcaria to społeczeństwo w dużej mierze konserwatywne, i nie chciałbym by państwo wywierało przymus na przesadną równość.
A jaki kraj Ci się najbardziej podoba i dlaczego?
😀
Holandia Niemcy USA UK Hiszpania i może jeszcze Japonia choć tam nie byłem. Dlaczego? Zobacz moje inne teksty
Mi się chyba najbardziej podobają kraje anglosaskie, przede wszystkim Australia i Nowa Zelandia. Zwróć uwagę, że tam w zasadzie też nie ma głowy państwa, bo królowa per procura to żadna głowa, równie dobrze mogliby ogłosić królem Jezusa.
😉
Premier jest głową de facto
Są też królewscy gubernatorzy. W kanadzie zresztą też
Jestem nowy na blogu i też chcę wiedzieć dlaczego te kraje Ci się podobają. Możesz wrzucić link?
Osobiście z tych wszystkich państw to najbardziej mi się podobają Hiszpania i Japonia. Za krajami germańskimi i anglosaskimi niezbyt przepadam.
Szwajcaria jest pod wieloma względami fascynującym krajem
Jest jedną z najstarszych demokracji, której początki sięgają średniowiecza. Mimo demokracji nie doszło tam do anarchii tak jak w naszej demokracji szlacheckiej. Od XVIII wieku panuje tam niemal zupełny spokuj. Było by miło gdyby Pan Napierała przedstawił nam historię i podstawy ustrojowe tego kraju.
W połowie 17 wieku na początku 18 w i w latach 30/40 19 wieku były tam paskudne wojny religijne! Spokój dobrze sobie…
Nie cierpię Szwajcarii. Jest wiejska i prymitywna. Ludzie niewykształceni. W mieście (10 tys. mieszkańców) nie ma ani jednego skweru czy parku, żeby wyjść na spacer. Nie ma żadnej lodziarni. Można jedynie umówić się w hipermarkecie na kawę. Masakra. Spacer możliwy jedynie na pastwisko za miasto. Ale jeśli ktoś jest niepełnosprawny czy starszy to nawet nie da rady dojść na to pastwisko, bo w mieście nie ma ani jednej ławki.
Ponad 80% mieszkań to stare mieszkania, ze wspólnymi płatnymi pralniami w piwnicy.
Szwajcarzy budują mieszkania bez wentylacji, Brak wentylatorów powoduje pleśń i grzyb na ścianie.
Brak śmietników powoduje, że śmieci wystawia się raz na tydzień określonego dnia przed blok.
Papier odbierają raz na 4 miesiące. Nie ma kontenerów na papier.
No i te dialekty. Każda wioska ma inny dialekt. Szwajcarzy specjalnie nim chętnie mówią, wykluczając obcokrajowców.
Na plus są przepisy trzymające ludzi w garści, np. nie wolno głośno rozmawiać na balkonie, słuchać głośno muzyki, parkowanie jest tylko płatne i tylko w wyznaczonych miejscach.
Można dużo pisać o życiu codziennym w tym sztywniackim państwie…
A góry? Góry są też w innych krajach. I gdyby nie te góry i złoto nazistów ten kraj byłby niczym.
A ja się całkowicie zgodzę z wpisem Piotra. Również nie lubię Szwajcarii, ale podziwiam ich za to że mają swoje zasady i że jest tam bezpiecznie.
Kwestia tylko taka że to ich bezpieczeństwo też jest kontrowersyjne. Zasady uregulowane polityczno-prawnie, a nie kulturowo również. Zamiast racjonalnego podejścia to żyją w mentalności oblężonej twierdzy. I to jest jeden z tych aspektów za których ich nie lubię. To jest właśnie to o czym wspomniał Piotr, że służba wojskowa jest niemoralna. Tym bardziej że uderza ona w wolność mężczyzn. Tak samo ich zbyt duże zaufanie do państwa i przerost tego nad rozsądkiem sprawia, że ten kraj mnie zwyczajnie odpycha.
Mnie się bardzo podobają państwa na wzór Japonii czy Tajwanu. Bezpieczne, ale jednak nie tak sztywne i zacofane jak Szwajcaria, a też konserwatywne. Tajwan może mniej mi się podoba, bo też ma przymus wojskowy, ale za to Tajwańczycy są bardzo gościnni.
Następna kwestia to taka że te dwa kraje nie mają dostępu do broni, bo ta jest ściśle regulowana i dzięki temu nie ma tam mentalności właśnie oblężonej twierdzy.