Trybunał haski dla leaderów UCK

Przedstawiając onegdaj na Naszym Portalu problemy kosowskie, zwłaszcza związane z wojną domową byłem ostro i bezpardonowo atakowany za swą rzekomą „pro-serbskość”, za dawanie wiary „pogłoskom” rozsiewanym przez Carlę del Ponte o masowości handlu narządami ludzkimi (co elitom i leaderom UҪK – a to zdaniem moich interlokutorów byli bojownicy i bohaterowie albańscy – przyniosło olbrzymie korzyści finansowe), za wyolbrzymianie tych zbrodni Kosowarów (walczących zdaniem moich adwersarzy – zarówno w Redakcji jak i w komentarzach – o wolność, demokrację i „europejskie wartości”), za próbę pokazania Innego punktu widzenia tego dramatycznego konfliktu. Taki sposób prezentacji zjawisk jest wg mnie racjonalnym i realistycznym zadaniem mediów, nie aksjologiczne udowadnianie konsumentowi naszych produktów co jest właściwym punktem widzenia (nazwa RACJONALISTA sugeruje nie tylko płaszczyznę rozważań, ale również sceptycyzm – wobec siebie przede wszystkim – co wiąże się z unikaniem zapewnień o tzw. jedynej „prawdziwości” swego stanowiska, jak również z określonym stosunkiem do Czytelnika). W przeciwnym razie medium chce się postawić w pozycji mesjasza, agitatora czy manipulatora świadomością odbiorcy. Pluralizm poglądów pozostawić ma wybór odbiorcy.

Od wojny w Zatoce telewizja przejęła władzę
nad stylem, interpretacją zdarzeń, wiedzą i ich oglądem.
Ignacio RAMONET

Carla del Ponte w roku 2008 w swoim sprawozdaniu napisała: „Partyzanci z UҪK mieli porywać nie tylko Serbów, ale także kosowskich Romów, a nawet rodaków – Albańczyków (uznanych za nielojalnych). Następnie przetrzymywali ich w obozach szkoleniowych UҪK, potem transportowali do północnej Albanii i tam zabijali, zaś pobrane od nich narządy sprzedawali, drogą lotniczą na Zachód”. Podobne wnioski wysuwali: senator ze Szwajcarii Dick Marty (w swym raporcie dla Rady Europy w 2011) oraz Clint Wiliamson (polityk i prawnik amerykański, specjalny prokurator UE ds. handlu narządami ludzkimi – m.in. wywiady dla włoskich dzienników POLITICO czy La CACCIA w 2014 i 2015).
Polski mainstream nigdy nie miał wahań co do istoty wojny o Kosowo: źli, brutalni, zbrodniczy Serbowie i niewinni, prześladowani, broniący swojej wolności Albańczycy z Kosowa. Clou takiej postawy są słowa Zbigniewa Parafianowicza (DZIENNIK – GAZETA PRAWNA z dn. 20.04.2008): „Znawcy tematu nie mają złudzeń: żądna sławy Szwajcarka radykalnie zmienia front, by zbudować sobie nową markę. Kiedyś zdobyła sławę jako tropicielka Miloszevicia, Karadżicia i Mladicia. Źli ludzie Bałkanów przeszli jednak do lamusa. Dzisiaj trzeba otworzyć kolejny rozdział. Będą nim Albańczycy”. Wieszczył jej niesławny koniec i odejście do lamusa historii. Postawa Carli del Ponte łamała bowiem utarty schemat myślenia i ugruntowane paradygmaty o antynomiczności – przy jednoczesnej jednoznacznej aksjologii – wydarzeń na świecie. Zero-jedynkowość opisu pomaga zająć zawsze komentatorowi czy obserwatorowi „właściwą pozycję”. Po jasnej stronie mocy.
Dziś czytamy, że w oparciu o zbiorowy pozew (ponad 400 osób) przy wsparciu finansowym Unii Europejskiej, powołany zostaje specjalny Trybunał Karny w Hadze mający zbadać zarzuty zbrodni popełnionych w Kosowie podczas owego konfliktu przez ……. czołówkę UҪK (a dziś – elitę polityczno-biznesową) rządzącą Kosowem od ogłoszenia niepodległości w 2008. O powyższym poinformował niedawno v-ce prokurator generalny Serbii Bruno Vekarić (władze w Belgradzie są żywotnie zainteresowane tym faktem, gdyż zbrodnie te dotyczą głównie Serbów zamieszkujących teren dzisiejszego Kosowa, a dawniej – serbskiego regionu autonomicznego, Kosovo / Metohija). Także przedstawiciel Human Rights Watch, Fred Abrams, potwierdził tę informację (HRW będzie monitorować ten proces).
O tym procederze z którego UҪK czerpała kolosalne zyski było wiadomym od dawna lecz manipulacje rządów zachodnich (przede wszystkim – USA) nie pozwalały jak do tej pory wszczynać takiego postępowania. Jak podawał Kamil Majchrzak w Le MONDE DIPLOMATIQUE (nr 9/ 2011) wywiady: włoski (SISMI) , brytyjski (MI 6) a zwłaszcza niemiecki (BND) miały dokładne informacje na temat osób zaangażowanych w proceder porwań ludzi (Serbów, Romów, Macedończyków czy Goran), transportu ich do Albanii, by potem wycinać im potrzebne do transplantacji organy i uśmiercania ich. Organy sprzedawane były do Izraela, emiratów nad Zat. Perską czy USA, a przerzucane w świat via Turcja. BND określił triumwirat – Hashim Thaҫi (były premier, czołowa postać polityki Kosowa, wcześniej – jeden z głównych dowódców UҪK), Xavit Haliti i Ramush Haradinaj mianem głównego przestępczego syndykatu kontrolującego całą siatkę przemytu, handlu/kontrabandy wszelkiej maści itd. na Bałkanach. Przewijają się także stale inne nazwiska – byłych bojowników „o wolność”, nieskażonych „demokratów”, bohaterów walki o niepodległość Kosowa – Azema Syli, Fatmira Limaja, Sulejmana Sileniego, Byskima Zyrapiego, Samiego Lushaku, Agima Ҫeku.
O tym rozdarciu przekazu medialnego i rzeczywistości niech świadczy osoba i mit Adema Jashari, jednego z pierwszych bojowników o suwerenność Kosowa (dla Albańczyków to bohater, dla Serbów to terrorysta). Jashari to główny bohater i przedmiot religijnego niemal kultu, jako symbol albańskiej irredenty w Kosowie. Ma pomniki w całej Albanii i Kosowie (lotnisko w Prisztinie jest nazwane jego imieniem), a jego klanowe „siedlisko” koło Prekazu jest dziś muzeum i mauzoleum familii Jasharich (tu w 1998 roku został on wraz z 57 członkami rodziny i zgromadzonymi tu bojownikami UҪK zabity w trzydniowej bitwie jaką stoczyły z UҪK serbskie spec. służby i wojsko). O jego bojowych czynach mogą jednak świadczyć też zabójstwa ……. nauczycieli języka serbskiego w Kosowie, niszczenie linii wysokiego napięcia czy wysadzenie gazociągu. Każda wojna domowa ma podobne, niejasne i niejednoznaczne światła i cienie (a najczęściej są to pół-cienie).
Reakcja tzw. weteranów wojny o Kosowo na powołanie wspomnianego trybunału była spodziewana i niesłychanie ostra (do tej pory sugestie Unii Europejskiej wobec rządu w Prisztinie, aby sprawę wspomnianych zbrodni wyjaśnić, były przez Kosowarów w podobnym tonie odrzucane i torpedowane). Szef Stowarzyszenia Weteranów UҪK Muharem Xhemajli oznajmił, iż „….To absurdalny pomysł. Nasza wojna, która była wspierana przez społeczność międzynarodową i Stany Zjednoczone Ameryki Północnej, wszystkich ludzi miłujących pokój teraz ma być postawiona przed sądem ?”.
Naciski dyplomatyczne Brukseli i Hagi na Prisztinę zagroziły Kosowarom, że jeśli dalej będą blokować i nie zgadzać się na wyjaśnianie tych informacji sprawa zostanie przekazana do Rady Bezpieczeństwa ONZ, a tam Rosja i Serbia urządzą „Prisztinie jatkę” na skale światową. MSZ Holandii, które także mocno zaangażowało się w powołanie tego Trybunału (w UE lobbowały za tym też Grecja, Cypr i Francja) w wydanym oświadczeniu stwierdziło m.in. „… Trybunał ten wyjaśni i osądzi domniemane zbrodnie popełnione przez członków UҪK na mniejszościach etnicznych, religijnych i oponentach politycznych”. Znalazły w nim też miejsce przypomnienia o zastraszaniu i porwaniach świadków (przede wszystkim narodowości albańskiej), którzy chcieli zeznawać przeciwko elicie kosowskiej. Miały też miejsca zabójstwa takich osób, dlatego też dane na ten temat będą utajnione a przesłuchania odbywać się będą na terenie Holandii. Mafia albańska należy bowiem do najlepiej zorganizowanych narodowych tego typu organizacji, jest mało zinfiltrowana przez spec. służby (uniemożliwiają to język, klanowość społeczeństwa i zasady specyficznego kodeksu honorowego, tzw. Kanuni i Lekë Dukagjinit).
Na koniec należy wspomnieć, że po wojnie o Kosowo Amerykanie zorganizowali na tym terenie największą eksterytorialną bazę wojskową w tym rejonie przy granicy z Macedonią w Uroševaču (tzw. Camp Bondsteel) . To ponad 300 budynków, sieć 25 km dróg otoczonych 14 km wałów ziemnych i zapór betonowych, zabezpieczonych 84 km drutu żyletkowego i 11 wieżami strażniczymi. Wewnątrz znajdują się sklepy, sale gimnastyczne, kaplica, biblioteka i chyba najlepiej w Europie wyposażony szpital / lazaret. Całkowita powierzchnia samej bazy wynosi ponad 955 akrów, otoczonej 2,5 m. murem.
Największym beneficjentem – obok elity UҪK (zyski z kontrabandy, handlu narkotykami, narządami ludzkimi, bronią, przemytu kobiet do domów publicznych w krajach Zat. Perskiej i na Zachodzie, a ostatnio – intratne dochody ze szmuglowania uchodźców z Bliskiego Wschodu i płn. Afryki do Europy Zachodniej) – stały się więc Stany Zjednoczone Ameryki Północnej. Zwykli Kosowarzy praktycznie oprócz gadżetów symboliczno-nacjonalistyczno-ksenofobicznych (i budowy meczetów za pieniądze Saudów) nie zyskali nic.