Janie Wójciku – dziękuję za krytykę islamu!

Przez część lewicowych aktywistów portal Euroislam.pl jest odsądzany od czci i wiary. Nawet u nas niektórzy komentujący zgłaszają takie uwagi. Tymczasem to właśnie Euroislam.pl zadbał o to, aby przeprowadzić wywiad z Agnieszką Kołek, artystką i nauczycielką plastyki, kuratorką londyńskiego festiwalu Passion for Freedom.

Agnieszka Kołek jest znana między innymi z tego, że przeżyła. Dwa lata temu, 14 lutego 2015 roku w Kopenhadze, muzułmański terrorysta Omar Abdel Hamid El-Hussein otworzył ogień do uczestników panelu „Sztuka, bluźnierstwo, wolność ekspresji” z udziałem duńskiego karykaturzysty Larsa Vilksa. Zamachowiec zabił duńskiego reżysera i ranił pięciu policjantów. W rocznicę tych wydarzeń Euroislam.pl rozmawiał ze współorganizatorką debaty Agnieszką Kołek.

A kto rozmawiał z Agnieszką Kołek? Może jakaś feministka, albo na przykład specjalista od praw człowieka? Może aktywny humanista, czy działacz walczący z przemocą i rasizmem? Nie. Z Agnieszką Kołek rozmawiał dr Piotr Ślusarczyk, co dla niektórych lewicowców stanowi dodatkową kontrowersję. Szczerze mówiąc byłam zła na Redakcję Racjonalista.tv, że jeszcze nie ma u nas głosu Pani Agnieszki Kołek (która dla mnie jest bohaterką), ale Jacek zapewnił mnie, że będą polować na ten głos i dodał, że możemy się spodziewać wystąpienia dr Piotr Ślusarczyka zarejestrowanego na konferencji zorganizowanej przez Niemieckich Wolnomyślicieli i Polskie Stowarzyszenie Racjonalistów we Wrocławiu w zeszłym roku. Wystąpienie dr Ślusarczyka dotyka tych samych tematów, które poruszył on w wywiadzie dla Euroislamu.pl. Pozwolę sobie zacytować szczególnie istotny dla mnie fragment tego wywiadu:

– Doświadczyłaś na swojej skórze nie tylko tego, czym jest islamski terroryzm, ale także tego, czym jest poprawność polityczna. Co o niej sądzisz?

– Tuż po zamachu rozmawiałam z dziennikarką Channel 4.  Ta pani chciała zamknąć mi usta, nie dopuścić do tego, żebym jako świadek opisała dokładnie to, co się wydarzyło. Nawet próbowała zmienić temat i sugerować, że sama jestem sobie winna, skoro pojechałam do Danii na debatę z udziałem karykaturzysty Mahometa – Larsa Vilksa. Media robią wszystko, żeby widz nie dowiedział się kto, kogo i dlaczego chce zabić. Dziennikarze często próbują usprawiedliwiać terrorystów i oskarżać ich ofiary. Bronią kogoś, kto morduje, a osobę, która musi żyć z wyrokiem śmierci wydanym przez islamskich duchownych, nazywają „kontrowersyjną”.

– Niektórzy twierdzą, że Lars Vilks niepotrzebnie prowokuje muzułmanów.

– Opinie dziennikarzy o wykształconym artyście i historyku sztuki, jakim jest Lars Vilks, według mnie, są zbrodnią na wolności słowa i wypowiedzi artystycznej. Człowiek ten z tego powodu, że broni wolności w sztuce, nie ma normalnego życia. Cały czas ochrania go policja. Ostatnio pojechał do szpitala i po drodze ze względów bezpieczeństwa musiał udawać trupa! Wielu ludzi ze strachu się od niego odwróciło. Vilks żyje w kompletnej izolacji, a media to właśnie jego przedstawiają jako zagrożenie, a jednocześnie wybielają tych, którzy chcą go zabić.

– Po zamachu na „Charlie Hebdo” pojawiły się głosy, żeby nie urażać muzułmanów. Komentatorzy tacy uważają, że jeśli nie będzie karykatur Mahometa, nie będzie też zamachów.

– Ci ludzie ci nie rozumieją, że akceptacja islamskiej koncepcji bluźnierstwa jest końcem wolności słowa w Europie i początkiem panowania prawa szariatu. Cenzurując się oddajemy pole zwolennikom szariatu. W ten sposób zgadzamy się na to, żeby zamiast demokracji i pluralizmu w Europie panował porządek koraniczny. Na spotkanie z Larsem Vilksem mógł przyjść każdy i wypowiedzieć się krytycznie o jego działalności. Można było swoją niezgodę wyrazić inaczej, a nie mordując ludzi. Tu nie chodzi o urażone uczucia muzułmanów, ale o muzułmańską koncepcję bluźnierstwa. Za obrazę islamu zgodnie z szariatem grozi śmierć. Człowiek, który do nas strzelał, zradykalizował się w więzieniu, chodził do meczetu, słuchał kaznodziejów nienawiści, aż w końcu przyszedł nas zabić. Radykalni muzułmanie sięgają po terroryzm, żeby zamknąć usta krytykom islamu, wyizolować ich i zastraszyć. Stwierdzenie, że „artyści są sami sobie winni, bo dopuszczają się bluźnierstwa”, przypomina mi obronę gwałciciela, który usprawiedliwia przemoc tym, że kobieta była sama po zmroku w za krótkiej spódnicy.

– Media często twierdzą, że to nie ideologia islamska, ale zaburzenia psychiczne stoją za zamachami.

– Wielu ludzi zmaga się z depresją, problemami emocjonalnymi, wykluczeniem społecznym. Polacy mieszkający na Zachodzie czasem również przeżywają trudne momenty, niejednokrotnie traktuje się ich w nieodpowiedni sposób, nikt jednak nie bierze do ręki pistoletu i nie strzela. Pamiętajmy, że w Europie działają meczety, w których otwarcie wzywa się do zabijania niewiernych – chrześcijan czy żydów. To nie są tylko słowa. Za wezwaniami do zabijania idą czyny.

No i jak moi drodzy Koledzy i Koleżanki lewicowcy? Czy te słowa: „Cenzurując się oddajemy pole zwolennikom szariatu. W ten sposób zgadzamy się na to, żeby zamiast demokracji i pluralizmu w Europie panował porządek koraniczny.”, czy te słowa Was nie poruszają? Dlaczego odsądzacie od czci i wiary tych, którzy je mówią, a nie tych, którzy je kneblują? Czy Agnieszka Kołek może liczyć na równie otwartą rozmowę w periodyku feministycznym albo lewicowym? Czy Wy umielibyście przeprowadzić wywiad podobny do tego, jaki przeprowadził z Panią Agnieszką Kołek dr Piotr Ślusarczyk?

A może bez względu na wszystko będziecie woleć kogoś ze swojego plemienia, gdzie nie należy o niektóre rzeczy pytać i o niektórych rzeczach mówić? Ja w każdym bądź razie dziękuję Janowi Wójcikowi za Euroislam.pl. I dziękuję dr Ślusarczykowi za ten wywiad. Chciałabym, aby plemię lewicowców wyszło ze swojego ideologicznego rasizmu i spojrzało poza swoją najlepsiejszą wioskę i zobaczyło, ile fałszu, ile cenzury, ile dezinformacji jest dziełem głównych szamanów tego czerwonego plemienia.

A może jednak zawsze wolicie „swoich”? Takich jak prof. Hartman? Ciekawe, czy zdołałby przemóc siebie i przedstawić na swoim blogu sylwetkę Pani Agnieszki Kołek. Oto wyrywki z Hartmana:

Czy rząd w ogóle zdaję sobie sprawę z tych mechanizmów? Czy wie, że zabawa w straszenie Arabem jest stokroć bardziej niebezpieczna niż przyjęcie kilkudziesięciu tysięcy uchodźców z Syrii? Czy rozumie, jakie czynniki prowadzą do wzrostu zagrożenia terrorystycznego? Ciarki mnie przechodzą, gdy myślę sobie, że za nasze bezpieczeństwo odpowiadają ludzie bawiący się zapałkami w stodole. Opamiętajcie się! Nie wykorzystujcie ełckiej tragedii w swojej nacjonalistycznej i antyislamskiej propagandzie. Jeśli ulegniecie tej pokusie, ściągnięcie do Polski terror. Mam nadzieję, że jest w Waszych głowach taka czerwona lampka…

Zachód odsłonił miękkie podbrzusze. Kryzys ekonomiczny, prowadzące do dezorientacji i komunikacyjnego rozbicia społeczeństw rozproszenie mediów na internetowe nisze, wojna w Iraku i Syrii – wszystko to osłabiło nasze społeczeństwa i nasze rządy. Jesteśmy ranni, a nasi wrogowie poczynają sobie coraz śmielej. Ich celem jest wzbudzić w nas lęk i nienawiść, tak abyśmy zaczęli odpowiadać przemocą na doznawaną przemoc, a przez to wciągnęli w szatańską wojnę kolejne zastępy wyznawców islamu. Ta spirala nie może się rozkręcić! Jeśli damy się sprowokować, zamachy i tumulty będą codziennością, a Europa stanie się wielkimi Bałkanami, jeśli nie drugim Bliskim Wschodem.

Ależ oczywiście, że za dwadzieścia lat będzie w Polsce znacznie więcej meczetów niż obecnie i znacznie mniej kościołów! A polskie społeczeństwo na powrót stanie się normalne i typowe, czyli zróżnicowane etnicznie i religijnie – takie, jakim było zawsze, wyjąwszy kilka dziesięcioleci po II wojnie światowej, która przyniosła ze sobą tragiczne tzw. czystki etniczne. Kilka milionów emigrantów zmieni Polskę na lepsze. Będziemy zasobniejsi ekonomiczne i mądrzejsi, tą mądrością, jaką daje znajomość świata w jego rozmaitych barwach. Nasze państwo stanie się bardziej neutralne, bezstronne i bardziej praworządne, a także znacznie silniejsze i stanowcze. Prawa obywatelskie i swobody osobiste, wynikające z konstytucji, nabiorą znacznie konkretniejszych kształtów, a Polacy staną się wreszcie wspólnotą polityczną, czyli nowoczesnym narodem. Jednakże czekające nas negatywne skutki wielokulturowości są bardzo poważne. Nie można uniknąć pewnych rodzajów przestępczości, znacznych wydatków we wczesnej fazie absorpcji imigrantów, różnych kosztów społecznych, rozmaitych sporów i konfliktów, a nauka wspólnego życia w jednym kraju ludzi o bardzo odmiennych czasami obyczajach i przekonaniach trwa całe pokolenia. Wszystkie te problemy są jednak niczym wobec tragedii, jaką jest monokultura, wyjaławiająca duchowo naród i prowadząca go wprost do piekła ksenofobii, pychy i autorytaryzmu. Gdzie nastaje „jeden naród – jedna kultura – jedna wiara – jedno państwo”, znika wolność, swoboda, demokracja i wielobarwność życia. Jakże straszny jest taki „organiczny lud”, który nie zna i nie chce znać nic innego niż on sam, a żyje w przekonaniu, że jest najcnotliwszy, najdzielniejszy i przez Boga wybrany.

Powojenna monolityczność etniczna i homogeniczność kulturowa uczyniła z Polski kraj ubogi i zaściankowy. Ale na szczęście to się zmieni. Będzie tak, jak wszędzie w świecie, który nazywamy z podziwem „wielkim” albo po prostu „Zachodem”. Czy dziwi nas mieszanka kultur, barw i języków, gdy wyjeżdżamy do Paryża, Londynu, a nawet zwykłego, średniej wielkości miasta Europy czy USA? Ależ skąd! Instynktownie wyczuwamy w tym właśnie ową „światowość”, która tak nas zadziwia i onieśmiela. Ani nam do głowy nie przychodzi, gdy jedziemy paryskim metrem, że to katastrofa dla „najstarszej córy Kościoła”, iż tylu wokół „obcych”. Ba, sami czujemy się bardziej obcy niż ci wszyscy „kolorowi”. Wiemy, że przynależą oni do Paryża bardziej niż my, bo tu się urodzili i tu mieszkają. A my jesteśmy, choć niby sąsiedzi, zaledwie turystami.

Tak, tak, wiem, lęk przed niezintegrowanym z Europą islamem jest „świetną” amunicją do armat antyklerykalizmu… A co w tym temacie mówi prof. Środa?

Mało kto zauważył, że sprawcami byli przede wszystkim mężczyźni, a nie tylko „uchodźcy”. Dla tej sytuacji w Niemczech nie ma żadnych usprawiedliwień. Trzeba jednak zastanowić się, jak zachowują się np. nasi kibole. Przecież to też potężne zagrożenie dla porządku publicznego! Każda grupa mężczyzn, którzy myślą, że są panami świata, jest zagrożeniem dla innych, dla kobiet czy pokoju. Tym bardziej, im bardziej hołdują oni „tradycji”, zgodnie z którą mężczyzna „może więcej”, „musi się wyszumieć”, „agresja to jego naturalna cecha” etc.

Przez wiele swoich artykułów i zapewne do teraz, prof. Środa nie używała zwrotu „muzułmański fundamentalista” ale „męski fundamentalista”. Z ogromną konsekwencją uczona sugerowała, że stosunek islamu do kobiet jest winą mężczyzn (Eskimosów, Japończyków, Polaków, Australijczyków i zapewne też Syryjczyków) a nie islamu. Czy jednak Hartman lub Środa zechcą uczciwie porozmawiać z takimi osobami jak dr Piotr Ślusarczyk czy Jan Wójcik?