Ubi Caritas (recenzja CD)

Zdolnych mamy w Polsce kompozytorów. A gdy utalentowani twórcy sięgają po bardzo już dawne medium dla muzyki jakim jest chór, niejako automatycznie pojawia się równowaga między tradycją a modernizmem, między eksperymentem a rzetelnym rzemiosłem, oraz pomiędzy różnorodnymi wpływami i inspiracjami.

Na wydanej przez Narodowe Forum Muzyki w 2017 roku płycie Ubi Caritas mamy dzieła nowe, część z nich ma tu swoje fonograficzne premiery. Dominują kompozycje Pawła Łukaszewskiego, łączące neoromantyzm z modernizmem i pojawiającym się niekiedy dalekim echem muzyki prawosławnej. Oprócz Łukaszewskiego usłyszymy na płycie dwa utwory Łukasza Farcinkiewicza, inspirującego się gustownie i nie dosłownie muzyką popularną oraz pewnymi elementami minimalizmu. Kompozytor dołącza się do grona wykonawców grając na fortepianie. Prócz tych dwóch twórców odnajdziemy na Ubi Caritas dzieła Miłosza Bembinowa, Aleksandry Chmielewskiej, Jana Krutula i Michała Malca.

Głównym wykonawcą jest wielobarwny i obdarzony ekspresyjną pełnią brzmienia Chór NFM. W części dzieł towarzyszą chórowi soliści – instrumentaliści oraz cała Orkiestra Kameralna NFM Leopoldinum. Wśród solistów oczarowuje obój Karoliny Siadaczki, pięknie wykorzystany w Carmen Vermale Michała Malca i De caritate Pawła Łukaszewskiego. Formy instrumentalno-chóralne pozwalają płynąć wyobraźni twórców na dalsze jeszcze oceany i są niemałą atrakcją albumu. Wszystkich muzyków prowadzi Agnieszka Franków-Żelazny, szefowa artystyczna Chóru NFM.

Program Ubi Caritas miałem okazję słuchać na żywo, w połowie minionego sezonu. Koncert zrobił na mnie duże wrażenie swoją świeżością i muzycznym rozmachem. Wykonawcy byli świetnie przygotowani i natychmiast nadawali życie nowym dziełom, prezentowanym niejednokrotnie po raz pierwszy na muzycznej scenie. Koncert, podobnie jak i płytę, opleciono programem literackim związanym z Pieśnią nad Pieśniami i innymi tekstami teologicznymi poruszającymi zagadnienie miłości. Ta żywa, bardzo sugestywna atmosfera została dobrze przeniesiona przez muzyków do studia i na płytę.

Świetliste, pełne i otwarte brzmienie chóru przenosi nas natychmiast w sam środek dramatu, nietypowo jasnego, pełnego iście słonecznej energii. Płyty Chóru NFM od dawna już są budowane tematycznie, Ubi Caritas świadczy o ciągłym rozwoju niejednokrotnie już nagrodzonego zespołu. CD polecam wszystkim melomanom, nawet tym, którzy boją się muzycznej współczesności. Muzyka z Ubi Caritas mocno osadzona jest na postromantyzmie i inspiracjach muzyką minimalistyczną, a nawet new age. Jednocześnie te inspiracje nie obcinają jej skrzydeł. Kompozycje są bogate i oryginalne. Na przykład Ego Dormio Aleksandry Chmielowskiej ma nawet w sobie elementy orientalizujące, nieco w duchu impresjonizmu francuskiego. Na płycie znajduje się też potencjalny kandydat na nie tylko klasyczną listę przebojów – oparte na narastającej frazie i iście filmowej przestrzeni Vulnerasti cor meum Jana Krutula.